Δημοσιεύτηκε: 01 Απρ 2011, 10:52
Ωραίο θέμα άνοιξες. Εγώ βέβαια θα κάνω μια άλλη προσέγγιση, λίγο πιο ουδέτερη διότι θα είναι ομαδική. Εχω εγγραφεί στο φόρουμ σχετικά νωρίς, και παρακολουθώ όσο μου επιτρέπουν οι χρόνοι μου, κυρίως ζητώντας βοήθειες. Συνήθως μπαίνοντας τσεκάρω τα ενεργά θέματα και κυρίως την πρώτη σελίδα (=> πρόλογος για να πω ότι δεν έχω ψάξει το φόρουμ θεματικά ή σε βάθος). Εχω λοιπόν ψιλοδιακρίνει κάποιες ψιλοκλασικές ομαδοποιήσεις, για ορισμένες των οποίων θα γράψω με το πνεύμα του dim459.
1)Τα δοκάρια : είναι εκείνοι οι άτλαντες που κρατούν τον κόσμο στους ώμους τους. Φέρουν το μεγαλύτερο βάρος, αλλά και είναι αόρατοι κάτω από τη σκιά του και έχουν αναφερθεί ήδη κάποιοι παραπάνω. Είναι αόρατοι διαχειριστές, συντονιστές, σελιδοποιητές, διορθωτές, φύλακες της τάξης, με μια λέξη η μηχανή κάτω από το καπώ. Χωρίς πολλά πολλά λόγια και σχόλια τους αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ.
2)Οι γκουρού : λίγο πολύ τους έχετε ήδη αναφέρει τους μεγάλους κλασικούς (ενδεικτικά και χωρίς αξιολογική σειρά : ftso, simosx, logari81, ο πολύ παλιός κλασικός και άφαντος τελευταία ilpara και από τον πιο πρόσφατο κόσμο ο MakisM1 κλπ). Εκεί που έχεις κάνει το ερώτημα ή έχεις σπείρει στον οργανισμό σου το χάος και την αμφιβολία κάνοντας απονενοημένα διαβήματα που κλονίζουν το σύστημά σου (εκεί που επιδράς καταστροφικά στο κομπιούτερ σου δηλαδή) ξαφνικά βλέπεις post από κάποιον τέτοιον. Αμέσως αρχίζει να αχνοφέγγει η ελπίδα και πάλι. Συνήθως τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά : θα σουν πουν να εκτελέσεις κάποιες εντολές να κάνεις post τα αποτελέσματα κλπ κλπ, αλλά ο μίτος για το δρόμο της σωτηρίας (έξω από το λαβύρινθο) έχει πιαστεί. Η σχέση τους με το πρόβλημά σου είναι ερωτική: Δεν το είχαν αλλά η ιδιοσυγκρασία τους ωθεί να στο λύσουν (μήπως είμαστε κοντά στον πραγματικό hacker ?). Ισχύει για σχεδόν όλα τα θέματα.
3)Οι πιο μπλαζέ : όλοι τους έχουμε δει κάπου κάπου. Το ξέρεις ότι ξέρουν, όμως δεν επεμβαίνουν συχνά. Είναι εδώ στο φόρουμ καιρό κι έχουν συνήθως ένα καλό τριψήφιο νούμερο δημοσιεύσεων (πολύ επισφαλές κριτήριο, αλλά και μια πρώτη ένδειξη). Θα θύμιζαν εκείνους τους κλασικούς τύπους στο καφενείο του παλιού χωριού. Εχουν το status που τους εξασφαλίζει το «στασίδι» στο κεντρικό καφενείο και προσοχή όταν μιλήσουν, αλλά δεν πολυδείχνονται παρά μόνο αν κάτι περάσει πολύ κοντά τους ή τσιγκλήσει για κάποιο απροσδιόριστο λόγο το ενδιαφέρον τους. Είναι αυτοί που θα προσεγγίσουν το θέμα σου όταν είναι πολύύύ σίγουροι ότι θα σου πουν κάτι πολύ κρίσιμο. Συνήθως είχαν το πρόβλημα και βρήκαν λύση, οπότε σε βοηθούν να μην παιδεύεσαι. Άλλοτε πάλι έχουν ασχοληθεί πάρα πολύ με κάτι συγκεκριμένο και βρίσκουν μπροστά τους ένα βολικό θέμα. Ισχύει για όλα τα επιμέρους ειδικά θέματα (ενδεικτικά και χωρίς αξιολογική σειρά : δίκτυα, φωτογραφία, λεξικά, ασφάλεια, KDE, OCR, οτιδήποτε)
4)Οι νέοι (ως ιδιοσυγκρασία, όχι οι νεοεισερχόμενοι ) : τους περιγράφει και ο Αριστοτέλης εξαιρετικά. «Οι νέοι λοιπόν... είναι γεµάτοι από επιθυµίες και επιχειρούν να πραγµατοποιήσουν όλα όσα επιθυµήσουν... Είναι ασταθείς και αψίκοροι (αψίκορος = αυτός που χορταίνει εύκολα) στις επιθυµίες τους. Έχουν σφοδρές επιθυµίες, αλλά γρήγορα ησυχάζουν γιατί οι πόθοι τους είναι ζωηροί, αλλά δεν διαρκούν, όπως η δίψα και η πείνα των κουρασμένων». Οι νέοι (στο λίνουξ, στο ubuntu, στο φόρουμ), έχουν έρθει περίεργοι, πληγωμένοι, απογοητευμένοι από τα windows και ξαφνικά ανακαλύπτουν τη χαρά του compiz και της παραμετροποίησης. Τότε είναι που ξεχνούν ότι το μέχρι τότε σύστημά τους δεν δούλευε ή τους κρεμούσε και ψάχνουν τον τρόπο για όλα τα πιθανά και απίθανα (από το να κάνουν σύστημα κύβων με όλες τις επιφάνειες διαφορετικές μέχρι να αιωρηθεί το λάπτοπ τους με το πάτημα ενός κουμπιού. Οι πιο τεμπελάκοι θέλουν και την πίτα ολόκληρη βλ.λίνουξ ασφαλές σταθερό σύστημα και το σκύλο... ξεκούραστο δηλαδή τις εφαρμογές των windows να τρέχουν κανονικά). Μόλις δουν ότι δεν ανακάλυψαν το ελντοράντο ή τον κρυφό παράδεισο ή το τζίνι από το λυχνάρι, επέρχεται κορεσμός και η επιθετική φάση (δε βρίσκω drivers, δεν με ικανοποιεί τίποτα, τι κονσόλα και αηδίες) και μετά, συνήθως, επικρατεί η συνήθεια (ή αλλιώς η δύναμη της αδράνειας) και... πεθαίνουν ως νέοι (δηλαδή ή αλλάζουν τρόπο και ύφος και μένουν ή πάνε πίσω από εκεί που ήρθαν).
5)Οι «ποντάκηδες» : Τους έχετε δει όλοι. Εμφανίζονται μια ωραία πρωία, με 3 posts από το πρώτο τους θέμα. Πας στη δουλειά και όταν γυρίσεις και μπεις στο φόρουμ έχουν ήδη καβατζώσει καμία 60ριά. Ξύνεις το κεφάλι σου λίγο και πας για ύπνο. Την άλλη μέρα έχουν γίνει τριψήφιοι. Σιγά σιγά διαβάζεις τα θέματά τους που διακρίνονται από μια κυκλικότητα (ερώτημα απάντηση, πίσω στο αρχικό ερώτημα, απάντηση από άλλον, ξανά μανά στο αρχικό στάδιο με απορία, νουθεσίες από άλλους για υπομονή και διάβασμα, νέο θέμα και πάει λέγοντας). Μετά από μια εξάντληση των συμμετοχών στα θέματα του «περί ανέμων» και το άνοιγμα δεκάδων θεμάτων που φανερώνουν ότι θέλουν να κοιμηθούν άσχετοι και να ξυπνήσουν linux geeks, κάποια μέρα ένα πρωί χάνονται σαν την πρωινή πάχνη ή σαν να εξατμίστηκαν. Αναρωτιέσαι που να πήγαν για δύο τρεις μέρες και μετά η ζωή συνεχίζεται χωρίς μεγάλη διαφοροποίηση. Μη μου πείτε ότι σε ατό το φόρουμ δεν έχετε δει τουλάχιστον καμιά ντουζίνα.
6)Ο monkgr : Ελα παιδιά, ο άνθρωπος είναι μια κατηγορία μόνος του. Γράφει σε πολυτονικό, μόνο αυτό αρκεί (για την αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν το χρωματίζω και πάντως σίγουρα όχι αρνητικά. Το θεωρώ πολύ δύσκολο και κατά μια έννοια μοναχικό, και άρα αξιοπρόσεκτο και αξιοσέβαστο). Κατά τα άλλα, έχει παντρέψει επιτυχώς το στυλ του με το avatar του. Προσηνής κι ευπροσήγορος, διαβαστερός έμπειρος και σοφός (όχι απαραίτητα γέρων), α, και με κρυφά resources...
1)Τα δοκάρια : είναι εκείνοι οι άτλαντες που κρατούν τον κόσμο στους ώμους τους. Φέρουν το μεγαλύτερο βάρος, αλλά και είναι αόρατοι κάτω από τη σκιά του και έχουν αναφερθεί ήδη κάποιοι παραπάνω. Είναι αόρατοι διαχειριστές, συντονιστές, σελιδοποιητές, διορθωτές, φύλακες της τάξης, με μια λέξη η μηχανή κάτω από το καπώ. Χωρίς πολλά πολλά λόγια και σχόλια τους αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ.
2)Οι γκουρού : λίγο πολύ τους έχετε ήδη αναφέρει τους μεγάλους κλασικούς (ενδεικτικά και χωρίς αξιολογική σειρά : ftso, simosx, logari81, ο πολύ παλιός κλασικός και άφαντος τελευταία ilpara και από τον πιο πρόσφατο κόσμο ο MakisM1 κλπ). Εκεί που έχεις κάνει το ερώτημα ή έχεις σπείρει στον οργανισμό σου το χάος και την αμφιβολία κάνοντας απονενοημένα διαβήματα που κλονίζουν το σύστημά σου (εκεί που επιδράς καταστροφικά στο κομπιούτερ σου δηλαδή) ξαφνικά βλέπεις post από κάποιον τέτοιον. Αμέσως αρχίζει να αχνοφέγγει η ελπίδα και πάλι. Συνήθως τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά : θα σουν πουν να εκτελέσεις κάποιες εντολές να κάνεις post τα αποτελέσματα κλπ κλπ, αλλά ο μίτος για το δρόμο της σωτηρίας (έξω από το λαβύρινθο) έχει πιαστεί. Η σχέση τους με το πρόβλημά σου είναι ερωτική: Δεν το είχαν αλλά η ιδιοσυγκρασία τους ωθεί να στο λύσουν (μήπως είμαστε κοντά στον πραγματικό hacker ?). Ισχύει για σχεδόν όλα τα θέματα.
3)Οι πιο μπλαζέ : όλοι τους έχουμε δει κάπου κάπου. Το ξέρεις ότι ξέρουν, όμως δεν επεμβαίνουν συχνά. Είναι εδώ στο φόρουμ καιρό κι έχουν συνήθως ένα καλό τριψήφιο νούμερο δημοσιεύσεων (πολύ επισφαλές κριτήριο, αλλά και μια πρώτη ένδειξη). Θα θύμιζαν εκείνους τους κλασικούς τύπους στο καφενείο του παλιού χωριού. Εχουν το status που τους εξασφαλίζει το «στασίδι» στο κεντρικό καφενείο και προσοχή όταν μιλήσουν, αλλά δεν πολυδείχνονται παρά μόνο αν κάτι περάσει πολύ κοντά τους ή τσιγκλήσει για κάποιο απροσδιόριστο λόγο το ενδιαφέρον τους. Είναι αυτοί που θα προσεγγίσουν το θέμα σου όταν είναι πολύύύ σίγουροι ότι θα σου πουν κάτι πολύ κρίσιμο. Συνήθως είχαν το πρόβλημα και βρήκαν λύση, οπότε σε βοηθούν να μην παιδεύεσαι. Άλλοτε πάλι έχουν ασχοληθεί πάρα πολύ με κάτι συγκεκριμένο και βρίσκουν μπροστά τους ένα βολικό θέμα. Ισχύει για όλα τα επιμέρους ειδικά θέματα (ενδεικτικά και χωρίς αξιολογική σειρά : δίκτυα, φωτογραφία, λεξικά, ασφάλεια, KDE, OCR, οτιδήποτε)
4)Οι νέοι (ως ιδιοσυγκρασία, όχι οι νεοεισερχόμενοι ) : τους περιγράφει και ο Αριστοτέλης εξαιρετικά. «Οι νέοι λοιπόν... είναι γεµάτοι από επιθυµίες και επιχειρούν να πραγµατοποιήσουν όλα όσα επιθυµήσουν... Είναι ασταθείς και αψίκοροι (αψίκορος = αυτός που χορταίνει εύκολα) στις επιθυµίες τους. Έχουν σφοδρές επιθυµίες, αλλά γρήγορα ησυχάζουν γιατί οι πόθοι τους είναι ζωηροί, αλλά δεν διαρκούν, όπως η δίψα και η πείνα των κουρασμένων». Οι νέοι (στο λίνουξ, στο ubuntu, στο φόρουμ), έχουν έρθει περίεργοι, πληγωμένοι, απογοητευμένοι από τα windows και ξαφνικά ανακαλύπτουν τη χαρά του compiz και της παραμετροποίησης. Τότε είναι που ξεχνούν ότι το μέχρι τότε σύστημά τους δεν δούλευε ή τους κρεμούσε και ψάχνουν τον τρόπο για όλα τα πιθανά και απίθανα (από το να κάνουν σύστημα κύβων με όλες τις επιφάνειες διαφορετικές μέχρι να αιωρηθεί το λάπτοπ τους με το πάτημα ενός κουμπιού. Οι πιο τεμπελάκοι θέλουν και την πίτα ολόκληρη βλ.λίνουξ ασφαλές σταθερό σύστημα και το σκύλο... ξεκούραστο δηλαδή τις εφαρμογές των windows να τρέχουν κανονικά). Μόλις δουν ότι δεν ανακάλυψαν το ελντοράντο ή τον κρυφό παράδεισο ή το τζίνι από το λυχνάρι, επέρχεται κορεσμός και η επιθετική φάση (δε βρίσκω drivers, δεν με ικανοποιεί τίποτα, τι κονσόλα και αηδίες) και μετά, συνήθως, επικρατεί η συνήθεια (ή αλλιώς η δύναμη της αδράνειας) και... πεθαίνουν ως νέοι (δηλαδή ή αλλάζουν τρόπο και ύφος και μένουν ή πάνε πίσω από εκεί που ήρθαν).
5)Οι «ποντάκηδες» : Τους έχετε δει όλοι. Εμφανίζονται μια ωραία πρωία, με 3 posts από το πρώτο τους θέμα. Πας στη δουλειά και όταν γυρίσεις και μπεις στο φόρουμ έχουν ήδη καβατζώσει καμία 60ριά. Ξύνεις το κεφάλι σου λίγο και πας για ύπνο. Την άλλη μέρα έχουν γίνει τριψήφιοι. Σιγά σιγά διαβάζεις τα θέματά τους που διακρίνονται από μια κυκλικότητα (ερώτημα απάντηση, πίσω στο αρχικό ερώτημα, απάντηση από άλλον, ξανά μανά στο αρχικό στάδιο με απορία, νουθεσίες από άλλους για υπομονή και διάβασμα, νέο θέμα και πάει λέγοντας). Μετά από μια εξάντληση των συμμετοχών στα θέματα του «περί ανέμων» και το άνοιγμα δεκάδων θεμάτων που φανερώνουν ότι θέλουν να κοιμηθούν άσχετοι και να ξυπνήσουν linux geeks, κάποια μέρα ένα πρωί χάνονται σαν την πρωινή πάχνη ή σαν να εξατμίστηκαν. Αναρωτιέσαι που να πήγαν για δύο τρεις μέρες και μετά η ζωή συνεχίζεται χωρίς μεγάλη διαφοροποίηση. Μη μου πείτε ότι σε ατό το φόρουμ δεν έχετε δει τουλάχιστον καμιά ντουζίνα.
6)Ο monkgr : Ελα παιδιά, ο άνθρωπος είναι μια κατηγορία μόνος του. Γράφει σε πολυτονικό, μόνο αυτό αρκεί (για την αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν το χρωματίζω και πάντως σίγουρα όχι αρνητικά. Το θεωρώ πολύ δύσκολο και κατά μια έννοια μοναχικό, και άρα αξιοπρόσεκτο και αξιοσέβαστο). Κατά τα άλλα, έχει παντρέψει επιτυχώς το στυλ του με το avatar του. Προσηνής κι ευπροσήγορος, διαβαστερός έμπειρος και σοφός (όχι απαραίτητα γέρων), α, και με κρυφά resources...