Ubuntu-gr Forum

Star_Light έγραψε:

razor έγραψε:Το τελευταίο μου τσιγάρο το έκανα πέρισυ ξημερώματα 3 προς 4 Αυγούστου μετά από μια νύχτα ουζοποσίας και αλκοολοκατανύξεως. Την προηγούμενη μέρα είχα αποφασίσει (για πολλοστή φορά) πως θα το μείωνα στα 7 τσιγάρα. Και πράγματι εκείνη τη μέρα το είχα καταφέρει. Μέχρι την ώρα που βγήκα. Αλκοόλ και τσιγάρο πάνε μαζί και εκείνο το βράδυ έκανα μισό πακέτο. Γύρισα σπίτι και ένιωθα χάλια. Διαπίστωσα ότι το βασικό πρόβλημα ήταν η δική μου αδυναμία. Η δική μου αδυναμία ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένων παραγόντων. Της εξάρτησης από τη νικοτίνη και της ψυχολογικής εξάρτησης. Αν δεν ξεμπέρδευα με αυτά τα δύο, δεν θα έβλεπα φως. Έκανα το τελευταίο τσιγάρο και έπεσα για ύπνο. Οι επόμενες 4 μέρες ήταν δύσκολες. Με βοήθησε όμως ένα θαυματουργό φάρμακο. Το παγωμένο νερό. Κάθε φορά που ήθελα να καπνίσω έπινα μεγάλες γουλιές από παγωμένο νερό. Ο οργανισμός μου αποτοξινώθηκε πιο γρήγορα και δεν είχα πονοκέφαλους. Από τότε δεν ξανακάπνισα.

Τώρα, όντως υπάρχουν στιγμές που το ζητάς. Μου είναι κάπως δύσκολο να το περιγράψω. Αλλιώς το ζητά ο καπνιστής και αλλιώς ο πρώην καπνιστής. Η επιθυμία για τσιγάρο μειώνεται προοδευτικά καθώς περνάνε οι μέρες. Ήδη μέσα στον πρώτο μήνα σκέφτεσαι το τσιγάρο πολύ λίγες φορές μέσα στη μέρα. Ίσως καμιά δύο φορές για μερικά δευτερόλεπτα. Η ένταση τη επιθυμίας είναι πάρα πολύ μειωμένη. Εγώ, μετά από 8 μήνες περίπου το ζητάω όταν είμαι πολύ χαλαρός ή όταν είμαι πολύ τσαντισμένος. Αλλά την επιθυμία μου αυτή μπορώ να την παρομοιάσω με μια έντονη νοσταλγία ψυχολογικού τύπου, η οποία δεν προκαλεί την ένταση και το άγχος που προκαλεί η επιθυμία του καπνιστή να καπνίσει ένα τσιγάρο πχ μετά από ένα μεγάλο ταξίδι με το λεωφορείο.

Δοκίμασα τη μέθοδο της μείωσης των τσιγάρων. Δοκίμασα και τις τσίχλες. Εκείνο που διαπίστωσα είναι ότι το ΠΡΟΒΛΗΜΑ δεν είναι ο αριθμός των τσιγάρων αλλά η εξάρτηση από το τσιγάρο αυτό καθαυτό. Αν δεν κοπεί η εξάρτηση, θα βρίσκομαι συνεχώς στο τριπάκι να βρω τσιγάρα. Έστω και αν μιλάμε για 5-6. Πιστέυω ακράδαντα ότι κατάφερα να το κόψω γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ελεύθερη βούληση. Φαίνεται αστείο αλλά τώρα αντιλαμβάνομαι ότι ακόμα και η παραμικρότερη εξάρτηση νοθεύει την λογική του μυαλού μας. Δεν είχα ελεύθερη βούληση να αποφασίσω αν θα καπνίσω ή όχι. Μπορούσα να καταπιέσω το συναίσθημα στέρησης για κάποιο χρονικό διάστημα, ίσως και μερικές μέρες αλλά στο τέλος θα έπρεπε να γυρίζω πίσω να παίρνω την δόση μου σε νικοτίνη. Ένιωθα άσχημα να περιμένω να κάνω διάλλειμα το σινεμά για να πάω για τσιγάρο. Να έχω ένα τσιγάρο στο χέρι μου για να ηρεμώ όταν τσαντιζόμουν. Να σπάζομαι όταν ξύπναγα το πρωι και με τον καφέ δεν είχα τσιγάρα. Και μετά, όταν το παράκανα κανα βράδυ μαζί με το ποτό, να ένιωθα άσχημα που κάπνισα τόσο πολύ. Τον τελευταίο χρόνο πριν το κόψω, έβλεπα το τσιγάρο σαν το λουράκι που δένουμε τον σκύλο. Δεν μπορούσα να πάω κάπου χωρίς να έχω και το πακέτο.

Και κάτι άλλο: Μετά από μερικούς μήνες πραγματικά νιώθεις ότι έχεις βελτιώσει την ποιότητα της ζωής σου. Μέσα στον μήνα βελτίωσα την όσφρηση και γεύση μου κατά 30%. Παίρνεις βαθιές ανάσες τις οποίες είχες ξεχάσει. Αναπνέεις μια μέρα βαθιά και εκπλήσσεσαι που με κάπιο τρόπο υπάρχει περισσότερος χώρος για αναπνοή. Σαν να είχες ένα βάρος. Χωρίς τσιγάρο σκέφτεσαι πως θα αντμετωπίσεις αγχωτικές καταστάσεις. Η δική μου παρατήρηση είναι ότι χωρίς τσιγάρο είσαι λιγότερο αγχώδης. Δηλαδή, ακόμα και όταν συμβεί κάτι που θα σε αγχώσει, νιώθεις λιγότερο την πίεση του άγχους όντας μη ή πρώην καπνιστής.

ΑΥτο το κατι αλλο στο τελος ειναι και το ζουμι ολης της υποθεσης.... εγω αυτο με την αναπνοη που λες το πηρα πρεφα οταν επεσα απο τα 20 τσιγαρα που εκανα στα 5. Ναι φιλε μου... οταν καπνιζεις πακετο και για χρονια την αναπνοη την βαθεια την ξεχνας... ειναι και αυτο ενα τιμημα αλλωστε και οχι μονο την αναπνοη... ξεχνας τον καλο υπνο.. το καλο φαγητο το καλο ξυπνημα το πρωι κτλπ κτλπ... καθετι στην ζωη εχει ενα τιμημα... πχ βγαινεις συνεχεια εξω με γκομενακια και ετσι? Ε χανεις χρονο απο την δουλεια και το διαβασμα σου.... απο την αλλη διαβαζεις συνεχεια και δεν βγαινεις? Ε χανεις χρονο απο την διασκεδαση περνανε τα χρονια και δεν διασκεδασες οπως θα επρεπε... γενικα καθετι εχει το τιμημα του απλα κανεις επιλογες σου. Υπαρχουν ανθρωποι που λενε... οτι εγω και με ενα πνευμονι να μεινω θα συνεχισω... δεν τους νοιαζει που εχουν δυσπνοιες... δεν τις λαμβανουν καν υποψιν τους.

Εγω πιστευω οταν δεν καπνιζεις και αγχος να σε πιασει το αντιμετωπιζεις πιο ψυχραιμα... ενω αν καπνιζεις και εισαι ηδη επιβαρυμενος.... λογικο να νιωθεις πιο βαρυς... γιατι εισαι μπουκωμενος... ΝΟσταλγια για τσιγαρο παντα θα υπαρχει καποιες στιγμες και αυτο ειναι και η παγιδουλα... οτι παντα μενει παραθυρακι για να ξαναρχισεις παλι απο την αρχη........