Δημοσιεύτηκε: 28 Ιαν 2019, 03:02
KISS-MONSTER-2012
Υπάρχει ένα είδος μουσικής που ακροβατεί μεταξύ hard rock και heavy metal και ασχολείται με πολύ απλά πράγματα : γυναίκες, ποτό, αυτοκίνητα, πάρτυ και ξενύχτια.
Αν και υπάρχουν αρκετά γκρουπ που το ακολουθούν, στο μυαλό μου έρχονται οι εξής κύριοι εκπρόσωποι:
Οι ACDC, οι οποίοι παρουσιάζουν την πιο βαριά-βρώμικη εκδοχή του και προφανώς είναι μακράν καλύτεροι μουσικοί από τους άλλους.
Οι Kiss οι οποίοι παρουσιάζουν την πιο glam και care-free εκδοχή του.
Οι Van Halen οι οποίοι αποτελούν την πιο "χλεχλέδικη" και χαζοχαρούμενη εκδοχή (φαντάζομαι ότι έγινε κατανοητό ότι δεν μου αρέσουν, ασχέτως αν ο Eddie είναι ένας εξαιρετικός και εμβληματικός κιθαρίστας).
Το Monster είναι ένα άλμπουμ που οι Kiss κυκλοφόρησαν το 2012 και θα έλεγα ότι μετά από κάποιους μάλλον ατυχείς πειραματισμούς, επιστρέφουν στο στυλ που τους καθιέρωσε και τους οδήγησε στην επιτυχία την δεκαετία του 70.
Από την αρχική σύνθεση εδώ εμφανίζονται μόνο οι Gene Simmons και Paul Stanley, πλαισιωμένοι από αρκετά ταλαντούχους, πλην διεκπεραιωτικού χαρακτήρα μουσικούς.
Είναι προφανές ότι αυτό το είδος μουσικής αφενός μεν τους αρέσει, αφετέρου δε το κατέχουν και είναι σε θέση να το εκφράσουν και υπηρετήσουν σωστά.
Επιπλέον είναι αρκετά προσεγμένη δουλειά και όλα τα κομμάτια είναι από ένα επίπεδο και πάνω, δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν απλά fillers σε αυτό το άλμπουμ.
Είναι σίγουρα πιο βαρύ από το Sonic-boom του 2009 και θα έλεγα ευτυχώς. Ως προς αυτόν τον τομέα δεν φτάνει παλιότερες δουλειές τους (πχ το Creatures of the night του 1982, που ήταν πιο πολύ metal παρά hard rock), θα έλεγα ότι ισορροπεί με επιτυχία κάπου ανάμεσα, μια ισορροπία που ήταν πάντα το χαρακτηριστικό όσων άλμπουμς τους μπορούν να χαρακτηριστούν αξιόλογα.
Μπορεί να ακουστεί ευχάριστα και ως μουσική background, πχ στο αυτοκίνητο ή όταν ασχολούμαστε με κάτι άλλο, αλλά και επικεντρώνοντας την προσοχή σε αυτό. Στη δεύτερη περίπτωση, θα διαπιστώσει κανείς ότι είναι αρκετά εθιστικό, αφού ακούγοντάς το αρχίζει κανείς να αντιλαμβάνεται όσα έγραψα παραπάνω περί προσεγμένων συνθέσεων.
Αν προτείνεται ως αγορά ;
Θα έλεγα όχι, εκτός αν πρόκειται για fans των Kiss, στις μέρες μας μπορεί κανείς να διαθέσει τα πολύτιμα χρήματά του σε πιο αξιόλογες δουλειές, και υπάρχουν πολλές.
Προτείνεται όμως σίγουρα να το ακούσει κανείς στο YouTube (δεν θέλω άλλες εναλλακτικές προτάσεις, οκ, τις ξέρουμε όλοι).
Σίγουρα θα περάσει μια ευχάριστη ώρα, με μια δημιουργία που στους μεγαλύτερους θα θυμίσει άλλες εποχές, στους νεώτερους θα δώσει ένα δείγμα ενός μουσικού είδους που παρότι δεν είναι και το πιο "πιασάρικο" στις μέρες μας, αποτελεί σίγουρα ένα από τα αρχέτυπα της hard-rock και heavy metal μουσικής.
Υπάρχει ένα είδος μουσικής που ακροβατεί μεταξύ hard rock και heavy metal και ασχολείται με πολύ απλά πράγματα : γυναίκες, ποτό, αυτοκίνητα, πάρτυ και ξενύχτια.
Αν και υπάρχουν αρκετά γκρουπ που το ακολουθούν, στο μυαλό μου έρχονται οι εξής κύριοι εκπρόσωποι:
Οι ACDC, οι οποίοι παρουσιάζουν την πιο βαριά-βρώμικη εκδοχή του και προφανώς είναι μακράν καλύτεροι μουσικοί από τους άλλους.
Οι Kiss οι οποίοι παρουσιάζουν την πιο glam και care-free εκδοχή του.
Οι Van Halen οι οποίοι αποτελούν την πιο "χλεχλέδικη" και χαζοχαρούμενη εκδοχή (φαντάζομαι ότι έγινε κατανοητό ότι δεν μου αρέσουν, ασχέτως αν ο Eddie είναι ένας εξαιρετικός και εμβληματικός κιθαρίστας).
Το Monster είναι ένα άλμπουμ που οι Kiss κυκλοφόρησαν το 2012 και θα έλεγα ότι μετά από κάποιους μάλλον ατυχείς πειραματισμούς, επιστρέφουν στο στυλ που τους καθιέρωσε και τους οδήγησε στην επιτυχία την δεκαετία του 70.
Από την αρχική σύνθεση εδώ εμφανίζονται μόνο οι Gene Simmons και Paul Stanley, πλαισιωμένοι από αρκετά ταλαντούχους, πλην διεκπεραιωτικού χαρακτήρα μουσικούς.
Είναι προφανές ότι αυτό το είδος μουσικής αφενός μεν τους αρέσει, αφετέρου δε το κατέχουν και είναι σε θέση να το εκφράσουν και υπηρετήσουν σωστά.
Επιπλέον είναι αρκετά προσεγμένη δουλειά και όλα τα κομμάτια είναι από ένα επίπεδο και πάνω, δεν θα έλεγα ότι υπάρχουν απλά fillers σε αυτό το άλμπουμ.
Είναι σίγουρα πιο βαρύ από το Sonic-boom του 2009 και θα έλεγα ευτυχώς. Ως προς αυτόν τον τομέα δεν φτάνει παλιότερες δουλειές τους (πχ το Creatures of the night του 1982, που ήταν πιο πολύ metal παρά hard rock), θα έλεγα ότι ισορροπεί με επιτυχία κάπου ανάμεσα, μια ισορροπία που ήταν πάντα το χαρακτηριστικό όσων άλμπουμς τους μπορούν να χαρακτηριστούν αξιόλογα.
Μπορεί να ακουστεί ευχάριστα και ως μουσική background, πχ στο αυτοκίνητο ή όταν ασχολούμαστε με κάτι άλλο, αλλά και επικεντρώνοντας την προσοχή σε αυτό. Στη δεύτερη περίπτωση, θα διαπιστώσει κανείς ότι είναι αρκετά εθιστικό, αφού ακούγοντάς το αρχίζει κανείς να αντιλαμβάνεται όσα έγραψα παραπάνω περί προσεγμένων συνθέσεων.
Αν προτείνεται ως αγορά ;
Θα έλεγα όχι, εκτός αν πρόκειται για fans των Kiss, στις μέρες μας μπορεί κανείς να διαθέσει τα πολύτιμα χρήματά του σε πιο αξιόλογες δουλειές, και υπάρχουν πολλές.
Προτείνεται όμως σίγουρα να το ακούσει κανείς στο YouTube (δεν θέλω άλλες εναλλακτικές προτάσεις, οκ, τις ξέρουμε όλοι).
Σίγουρα θα περάσει μια ευχάριστη ώρα, με μια δημιουργία που στους μεγαλύτερους θα θυμίσει άλλες εποχές, στους νεώτερους θα δώσει ένα δείγμα ενός μουσικού είδους που παρότι δεν είναι και το πιο "πιασάρικο" στις μέρες μας, αποτελεί σίγουρα ένα από τα αρχέτυπα της hard-rock και heavy metal μουσικής.