Δημοσιεύτηκε: 10 Φεβ 2019, 18:49
FU MANCHU - NO ONE RIDES FOR FREE - 1994
Υπάρχουν αρκετές εκδοχές stoner metal.
Αστειευόμενος θα μπορούσα να τις κατηγοριοποιήσω ως εξής : Η πρώτη είναι αυτή που όντας stoned έρχεσαι έρχεσαι στο κέφι και παίζεις ανάλογη μουσική (όπως εν προκειμένω οι Fu Manchu) και η δεύτερη αυτή που έχεις πάρει τα "βαριά" και αρχίζεις να βλέπεις οράματα και πράσινους δράκους, οπότε το ρίχνεις στην ψυχεδέλεια, παίζοντας βαριά κι ασήκωτα, όπως ας πούμε οι Saturnalia Temple.
Το No One Rides For Free είναι το πρώτο άλμπουμ των Fu Manchu και περιέχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τους καθιέρωσαν και ευτυχώς διατήρησαν και στα μεταγενέστερα άλμπουμ τους.
Πρώτον διατηρούν μια ρετρό αίσθηση που θυμίζει heavy metal της δεκαετίας του 70, θα έλεγα πως στα πιο αργά κομμάτια τους κάποιες στιγμές σου έρχονται στο μυαλό συνθέσεις των Black Sabbath.
Δεύτερον ξέρουν να διαχειριστούν ακριβώς όπως πρέπει το distortion στην κιθάρα, με αποτέλεσμα να βγαίνει ένας τραχύς και παλιομοδίτικος ήχος, χωρίς όμως να γίνεται ενοχλητικός, αντιθέτως είναι ευχάριστος και συμβάλλει στο κλίμα. Αυτό με το distortion είναι και το βασικότερο πρόβλημά μου με τις περισσότερες stoner μπάντες, το παρακάνουν με αποτέλεσμα να χάνεται η ποιότητα της σύνθεσης πίσω από μια αχρείαστη και αδικαιολόγητη βαβούρα-μουντάδα. Πιθανώς φταίω κι εγώ που δεν είμαι αρκετά stoned, όταν τις ακούω, αν δοκιμάσω θα σας πω τις εντυπώσεις μου.
Τρίτον διαθέτουν και διατηρούν σε όλες τους τις δουλειές αυτό το αμερικάνικο "χύμα" στυλ, το οποίο όταν δεν γίνεται "αμερικανιά" είναι καλοδεχούμενο.
Τέταρτον, και δεν ξέρω αν είναι επιλογή τους ή έχουν πάντα καλούς παραγωγούς, στο τελικό μιξάρισμα έχουν πάντα στα σωστά επίπεδα όλα τα όργανα και τα φωνητικά, με αποτέλεσμα να μην χάνεται τίποτα.
Το είδος δεν ενδείκνυται για να κρίνει κανείς τις ικανότητές τους ως μουσικών-εκτελεστών (με εξαίρεση τον προφανώς εξαιρετικό drummer) σίγουρα όμως γι αυτό που θέλουν να παίξουν είναι παραπάνω από επαρκείς.
Δεν νομίζω ότι χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις, παίζουν καλή μουσική και όταν ακούς το άλμπουμ διασκεδάζεις, με το τέλος του έχεις αυτήν την ικανοποίηση ότι άκουσες κάτι καλό, οπότε εύκολα βάζεις στο καπάκι το δεύτερο (Daredevil) και το πάρτυ συνεχίζεται.
Πιστεύω πως είναι εύκολο να γίνει αποδεκτό και από ανθρώπους που δεν ακούν metal, αλλά κλίνουν προς την alternative-indie μουσική, νομίζω ότι εύκολα θα το άκουγε κάποιος που ασχολείται είτε με την αμερικάνικη εκδοχή της, πχ Dandy Warhols, είτε με την ευρωπαϊκή, πχ Kasabian. Τα πιο βαριά κομμάτια των παραπάνω, νομίζω ότι προσεγγίζουν αρκετά το ύφος των Fu Manchu.
Αν προτείνεται ως αγορά ; Εξυπακούεται ! !
Υπάρχουν αρκετές εκδοχές stoner metal.
Αστειευόμενος θα μπορούσα να τις κατηγοριοποιήσω ως εξής : Η πρώτη είναι αυτή που όντας stoned έρχεσαι έρχεσαι στο κέφι και παίζεις ανάλογη μουσική (όπως εν προκειμένω οι Fu Manchu) και η δεύτερη αυτή που έχεις πάρει τα "βαριά" και αρχίζεις να βλέπεις οράματα και πράσινους δράκους, οπότε το ρίχνεις στην ψυχεδέλεια, παίζοντας βαριά κι ασήκωτα, όπως ας πούμε οι Saturnalia Temple.
Το No One Rides For Free είναι το πρώτο άλμπουμ των Fu Manchu και περιέχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τους καθιέρωσαν και ευτυχώς διατήρησαν και στα μεταγενέστερα άλμπουμ τους.
Πρώτον διατηρούν μια ρετρό αίσθηση που θυμίζει heavy metal της δεκαετίας του 70, θα έλεγα πως στα πιο αργά κομμάτια τους κάποιες στιγμές σου έρχονται στο μυαλό συνθέσεις των Black Sabbath.
Δεύτερον ξέρουν να διαχειριστούν ακριβώς όπως πρέπει το distortion στην κιθάρα, με αποτέλεσμα να βγαίνει ένας τραχύς και παλιομοδίτικος ήχος, χωρίς όμως να γίνεται ενοχλητικός, αντιθέτως είναι ευχάριστος και συμβάλλει στο κλίμα. Αυτό με το distortion είναι και το βασικότερο πρόβλημά μου με τις περισσότερες stoner μπάντες, το παρακάνουν με αποτέλεσμα να χάνεται η ποιότητα της σύνθεσης πίσω από μια αχρείαστη και αδικαιολόγητη βαβούρα-μουντάδα. Πιθανώς φταίω κι εγώ που δεν είμαι αρκετά stoned, όταν τις ακούω, αν δοκιμάσω θα σας πω τις εντυπώσεις μου.
Τρίτον διαθέτουν και διατηρούν σε όλες τους τις δουλειές αυτό το αμερικάνικο "χύμα" στυλ, το οποίο όταν δεν γίνεται "αμερικανιά" είναι καλοδεχούμενο.
Τέταρτον, και δεν ξέρω αν είναι επιλογή τους ή έχουν πάντα καλούς παραγωγούς, στο τελικό μιξάρισμα έχουν πάντα στα σωστά επίπεδα όλα τα όργανα και τα φωνητικά, με αποτέλεσμα να μην χάνεται τίποτα.
Το είδος δεν ενδείκνυται για να κρίνει κανείς τις ικανότητές τους ως μουσικών-εκτελεστών (με εξαίρεση τον προφανώς εξαιρετικό drummer) σίγουρα όμως γι αυτό που θέλουν να παίξουν είναι παραπάνω από επαρκείς.
Δεν νομίζω ότι χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις, παίζουν καλή μουσική και όταν ακούς το άλμπουμ διασκεδάζεις, με το τέλος του έχεις αυτήν την ικανοποίηση ότι άκουσες κάτι καλό, οπότε εύκολα βάζεις στο καπάκι το δεύτερο (Daredevil) και το πάρτυ συνεχίζεται.
Πιστεύω πως είναι εύκολο να γίνει αποδεκτό και από ανθρώπους που δεν ακούν metal, αλλά κλίνουν προς την alternative-indie μουσική, νομίζω ότι εύκολα θα το άκουγε κάποιος που ασχολείται είτε με την αμερικάνικη εκδοχή της, πχ Dandy Warhols, είτε με την ευρωπαϊκή, πχ Kasabian. Τα πιο βαριά κομμάτια των παραπάνω, νομίζω ότι προσεγγίζουν αρκετά το ύφος των Fu Manchu.
Αν προτείνεται ως αγορά ; Εξυπακούεται ! !