Δημοσιεύτηκε: 23 Ιουν 2019, 23:33
ATTIC - THE INVOCATION - 2012
Φοβάμαι ότι αυτή είναι μια παρουσίαση που θα λέει περισσότερα για άλλους, παρά για τους παρουσιαζόμενους.
Είναι γνωστοί οι όροι tribute band ή ακόμα χειρότερα copycat.
Είμαι βέβαιος ότι όταν ξεκίνησαν να παίζουν πιτσιρικάδες, ήταν μία tribute band των Mercyful Fate.
Το ευτύχημα είναι ότι στην πορεία δεν έγιναν απλά copycats. Προσπαθούν ξεκάθαρα να ακολουθήσουν ακριβώς το ίδιο μουσικό ύφος και οφείλω να ομολογήσω ότι το κάνουν τουλάχιστον αξιοπρεπώς.
Το πρόβλημα είναι ότι όταν πας να κάνεις ακριβώς το ίδιο, αυτομάτως έρχεται στο μυαλό το πρωτότυπο και εκεί αρχίζουν τα ελαφρώς δύσκολα.
Οι Mercyful Fate ήταν μια μπάντα με τρία εμβληματικά μέλη, King Diamond στα φωνητικά, Schermann και Denner στις κιθάρες και δύο πολύ καλούς μουσικούς, Hansen στο μπάσο και Ruzz στα drums.
Ας αρχίσουμε από τα εύκολα. Τα drums και το μπάσο κάνουν τη δουλειά τους καλά.
Στα δύσκολα τώρα. Οι κιθαρίστες είναι πολύ καλοί, αλλά ΔΕΝ είναι Schermann και Denner ! Αναμενόμενο, εμβληματικοί δεν βγαίνουν κάθε μέρα.
Εκεί που θα περίμενε κανείς την πανωλεθρία είναι στα φωνητικά, αλλά παραδόξως αυτό δεν συμβαίνει !
Ο τυπάκος με το μυστήριο ψευδώνυμο Meister Cagliostro έχει φωνάρα ! ! Ο Diamond έγινε γνωστός για τις ψηλές του νότες και το απίστευτο φαλσέτο του και ο τραγουδιστής των Attic τα έχει και τα δύο. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν ξέρεις απ' έξω τα τραγούδια των Fate, είναι εύκολο να την πατήσεις αν ακούσεις ένα απόσπασμα με ψηλές νότες, παίρνεις όρκο ότι ακούς Diamond. Η διαφορά τους είναι στις χαμηλές. Ο Cagliostro έχει ελαφρώς πιο βαριά-επιθετική φωνή και σίγουρα όχι το γνωστό "κλαψούρισμα" του Diamond, που σου δίνει την αίσθηση ότι καίγεται στα καζάνια της κόλασης. Μην παρεξηγηθώ, είναι εξαιρετικός, απλά κάπως διαφορετικός στις χαμηλές του.
Στις συνθέσεις τώρα, ομολογώ ότι έχουν κάνει καλή δουλειά, όλο το άλμπουμ είναι προσεγμένο και σίγουρα δεν έχει fillers. με τα Join The Coven και Edlyn να ξεχωρίζουν.
Αν δεν έχεις ακούσεις Fate, μάλλον το βρίσκεις εξαιρετικό.
Αν έχεις ακούσει όμως, ασυναίσθητα αρχίζεις τις συγκρίσεις.
Αν αφήσουμε κατά μέρος τις τεχνικές συγκρίσεις, αυτό που πραγματικά μου λείπει είναι το ύφος, η αίσθηση του "κακού" που βγάζουν οι Fate.
Όταν ο Diamond τραγουδάει "I was born in a cemetery", δεν σου αφήνει αμφιβολία, πιστεύεις ακράδαντα ότι γεννήθηκε σε νεκροταφείο και αυτό είναι μάλλον σημαντικό αν θες να παίξεις black metal ή κάτι σχετικό με το black/death κλπ.
Εκεί είναι και η διαφορά, οι Fate σε πείθουν ότι είναι παρόντες σε μια "μαύρη" τελετή, οι Attic μοιάζουν με πιτσιρικάδες που πήραν το Νεκρονομικό και μαζεύτηκαν να καλέσουν πνεύματα στην σοφίτα.
Εν πάση περιπτώσει, η διαρκής σύγκριση τους αδικεί, αν και είναι αναμενόμενη.
Αν το δεις αυτοτελώς πρόκειται για μια πολύ καλή προσπάθεια και συστήνεται σίγουρα....
Φοβάμαι ότι αυτή είναι μια παρουσίαση που θα λέει περισσότερα για άλλους, παρά για τους παρουσιαζόμενους.
Είναι γνωστοί οι όροι tribute band ή ακόμα χειρότερα copycat.
Είμαι βέβαιος ότι όταν ξεκίνησαν να παίζουν πιτσιρικάδες, ήταν μία tribute band των Mercyful Fate.
Το ευτύχημα είναι ότι στην πορεία δεν έγιναν απλά copycats. Προσπαθούν ξεκάθαρα να ακολουθήσουν ακριβώς το ίδιο μουσικό ύφος και οφείλω να ομολογήσω ότι το κάνουν τουλάχιστον αξιοπρεπώς.
Το πρόβλημα είναι ότι όταν πας να κάνεις ακριβώς το ίδιο, αυτομάτως έρχεται στο μυαλό το πρωτότυπο και εκεί αρχίζουν τα ελαφρώς δύσκολα.
Οι Mercyful Fate ήταν μια μπάντα με τρία εμβληματικά μέλη, King Diamond στα φωνητικά, Schermann και Denner στις κιθάρες και δύο πολύ καλούς μουσικούς, Hansen στο μπάσο και Ruzz στα drums.
Ας αρχίσουμε από τα εύκολα. Τα drums και το μπάσο κάνουν τη δουλειά τους καλά.
Στα δύσκολα τώρα. Οι κιθαρίστες είναι πολύ καλοί, αλλά ΔΕΝ είναι Schermann και Denner ! Αναμενόμενο, εμβληματικοί δεν βγαίνουν κάθε μέρα.
Εκεί που θα περίμενε κανείς την πανωλεθρία είναι στα φωνητικά, αλλά παραδόξως αυτό δεν συμβαίνει !
Ο τυπάκος με το μυστήριο ψευδώνυμο Meister Cagliostro έχει φωνάρα ! ! Ο Diamond έγινε γνωστός για τις ψηλές του νότες και το απίστευτο φαλσέτο του και ο τραγουδιστής των Attic τα έχει και τα δύο. Η αλήθεια είναι ότι αν δεν ξέρεις απ' έξω τα τραγούδια των Fate, είναι εύκολο να την πατήσεις αν ακούσεις ένα απόσπασμα με ψηλές νότες, παίρνεις όρκο ότι ακούς Diamond. Η διαφορά τους είναι στις χαμηλές. Ο Cagliostro έχει ελαφρώς πιο βαριά-επιθετική φωνή και σίγουρα όχι το γνωστό "κλαψούρισμα" του Diamond, που σου δίνει την αίσθηση ότι καίγεται στα καζάνια της κόλασης. Μην παρεξηγηθώ, είναι εξαιρετικός, απλά κάπως διαφορετικός στις χαμηλές του.
Στις συνθέσεις τώρα, ομολογώ ότι έχουν κάνει καλή δουλειά, όλο το άλμπουμ είναι προσεγμένο και σίγουρα δεν έχει fillers. με τα Join The Coven και Edlyn να ξεχωρίζουν.
Αν δεν έχεις ακούσεις Fate, μάλλον το βρίσκεις εξαιρετικό.
Αν έχεις ακούσει όμως, ασυναίσθητα αρχίζεις τις συγκρίσεις.
Αν αφήσουμε κατά μέρος τις τεχνικές συγκρίσεις, αυτό που πραγματικά μου λείπει είναι το ύφος, η αίσθηση του "κακού" που βγάζουν οι Fate.
Όταν ο Diamond τραγουδάει "I was born in a cemetery", δεν σου αφήνει αμφιβολία, πιστεύεις ακράδαντα ότι γεννήθηκε σε νεκροταφείο και αυτό είναι μάλλον σημαντικό αν θες να παίξεις black metal ή κάτι σχετικό με το black/death κλπ.
Εκεί είναι και η διαφορά, οι Fate σε πείθουν ότι είναι παρόντες σε μια "μαύρη" τελετή, οι Attic μοιάζουν με πιτσιρικάδες που πήραν το Νεκρονομικό και μαζεύτηκαν να καλέσουν πνεύματα στην σοφίτα.
Εν πάση περιπτώσει, η διαρκής σύγκριση τους αδικεί, αν και είναι αναμενόμενη.
Αν το δεις αυτοτελώς πρόκειται για μια πολύ καλή προσπάθεια και συστήνεται σίγουρα....