Δημοσιεύτηκε: 11 Νοέμ 2022, 01:15
THE CHASM - THE SCARS OF A LOST REFLECTIVE SHADOW (2022).
Για τους βιαστικούς, απλά ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ! ! ! !
Για τους μη βιαστικούς, ας το πάμε λίγο ανάποδα.
Ας πούμε ότι θες να εισάγεις έναν ¨αμύητο"στο κόσμο του death metal (υποθέτω έναν που ακούει ήδη metal, δεν φαντάζομαι να θέλετε να βάλω death στον κλαρινογαμπρό...).
Τι του βάζεις να ακούσει ;
Το πας χρονολογικά και του βάζεις το (λατρεμένο) Seven Churches των Possessed, που από πολλούς θεωρείται το πρώτο πραγματικά death metal album στην ιστορία ; Χμμμμ.... Είναι τόσο raw και άγριο που θα λακίσει τρέχοντας, πριν καν προλάβεις να του πεις για την ενέργεια που βγάζει κλπ-κλπ...
Του βάζεις δύο από αυτά που θεωρώ μέσα στο top ten των επιλογών μου ανεξαρτήτως χρονικής περιόδου και είδους μουσικής, δηλαδή το Tara των Absu και το Sphynx των Melechesh ; Θα λακίσει ! ! Το Tara είναι ένα δύσκολο, για πολλούς λόγους, album θα το εκτιμήσουν αυτοί που έχουν φάει την ζωή τους ακούγοντας thrash, death και black. Το Sphynx είναι ελαφρώς πιο εύπεπτο, καθότι πιο μελωδικό, αλλά ο μαθητευόμενος μάλλον θα ζοριστεί με τα φωνητικά και πιθανότατα με την επιεικώς μέτρια παραγωγή του (άσχετο, είναι μια ιστορική αδικία, τέτοιο album άξιζε την καλύτερη δυνατή παραγωγή).
Τι βάζεις λοιπόν ;
Μια πιθανή απάντηση έρχονται να δώσουν το 2022 οι The Chasm, κάτι αρκετά παράδοξο εάν κανείς σκεφτεί ότι :
α) Είναι Μεξικάνοι, και αν μη τι άλλο το Mexico δεν φημίζεται για τις metal μπάντες του.
β) Είναι σίγουρα καλοί εκτελεστές, αλλά όχι κάτι ξεχωριστό.
γ) Δεν καινοτομούν στα riffs τους, θα έλεγα βασίζονται σε κλασσικές φόρμες, που μπορεί να βρει κανείς σε άπειρες thrash και death μπάντες, πλην όμως ομολογουμένως τις χρησιμοποιούν σωστά και με έμπνευση στις εναλλαγές τους.
δ) Τα προηγούμενα albums είχαν δείγματα εξαιρετικής δουλειάς, όμως μόνον αε ένα ή δύο εκτεινόταν στο σύνολο του album.
Και έρχονται ξαφνικά το 2022 και κυκλοφορούν έναν δυναμίτη ! !
Τα technical skills προφανώς δεν έχουν αλλάξει, και τα riffs παραμένουν καλοεκτελεσμένα με σωστές επιλογές στις εναλλαγές τους, πλην όμως κλασσικά.
Τι άλλαξε λοιπόν ;
Θα έλεγα η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, διότι οι συνθέσεις είναι ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΕΣ !
Τα κομμάτια είναι ένα και ένα, το ύφος παραμένει death και επιθετικό, αλλά ταυτόχρονα έχουν επιλεγεί πιο μελωδικές φόρμες (σε κάποια σημεία όντως θυμίζει λίγο από Melechesh, στο πιο mainstream όμως), οι δε εναλλαγές στην ταχύτητα, στην έκφραση και στα riffs μέσα στο ίδιο κομμάτι είναι διαστημικές.
Τα φωνητικά είναι όσο πρέπει rough για να θεωρηθούν death, από την άλλη όμως όχι τόσο extreme για να ξενίσουν-ξυνίσουν τον νεοεισερχόμενο.
Για να μην πολυλογώ, τό έβαλα να παίξει ως background χαζολογώντας στο internet, έτσι απλά για να το ακούσω και ομολογώ ότι κόλλησα. Σταμάτησα να ασχολούμαι με οτιδήποτε άλλο και απλά το απολάμβανα.
Αν και ακούγεται ελαφρώς αντιφατικό, είναι σαν να πήρε κάποιος ένα καλό κλασσικό metal album των 80s και να το πέρασε από ένα μαγικό death φίλτρο βγάζοντας ένα άκρως ελκυστικό fusion.
Κατόπιν αυτού, τις τελευταίες μέρες ξανάκουσα με άλλη προδιάθεση και ιδιαίτερη προσοχή όλα τα albums των The Chasm και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρώτον πολύ καλώς έκανα και δεύτερον ότι μάλλον τους είχα αδικήσει στην γενικότερη αξιολόγησή μου, σίγουρα αξίζουν περισσότερης προσοχής και αναγνώριαης.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω πολλά ακόμα για το album, απλά respect !
Το ότι συστήνεται η αγορά του φαντάζομαι ότι ήδη έγινε αντιληπτό.
Αν τώρα σας έβαλα στο τριπάκι να ακούσετε και το Tara και το Sphynx, ακόμα καλύτερα.
Οι fans του είδους θα με ευγνωμονείτε.
Για τους υπόλοιπους δεν παίρνω και όρκο, σίγουρα πάντως δεν θα τα εκτιμήσουν οι γυναίκες σας ή οι μανάδες σας....
Για τους βιαστικούς, απλά ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ ! ! ! !
Για τους μη βιαστικούς, ας το πάμε λίγο ανάποδα.
Ας πούμε ότι θες να εισάγεις έναν ¨αμύητο"στο κόσμο του death metal (υποθέτω έναν που ακούει ήδη metal, δεν φαντάζομαι να θέλετε να βάλω death στον κλαρινογαμπρό...).
Τι του βάζεις να ακούσει ;
Το πας χρονολογικά και του βάζεις το (λατρεμένο) Seven Churches των Possessed, που από πολλούς θεωρείται το πρώτο πραγματικά death metal album στην ιστορία ; Χμμμμ.... Είναι τόσο raw και άγριο που θα λακίσει τρέχοντας, πριν καν προλάβεις να του πεις για την ενέργεια που βγάζει κλπ-κλπ...
Του βάζεις δύο από αυτά που θεωρώ μέσα στο top ten των επιλογών μου ανεξαρτήτως χρονικής περιόδου και είδους μουσικής, δηλαδή το Tara των Absu και το Sphynx των Melechesh ; Θα λακίσει ! ! Το Tara είναι ένα δύσκολο, για πολλούς λόγους, album θα το εκτιμήσουν αυτοί που έχουν φάει την ζωή τους ακούγοντας thrash, death και black. Το Sphynx είναι ελαφρώς πιο εύπεπτο, καθότι πιο μελωδικό, αλλά ο μαθητευόμενος μάλλον θα ζοριστεί με τα φωνητικά και πιθανότατα με την επιεικώς μέτρια παραγωγή του (άσχετο, είναι μια ιστορική αδικία, τέτοιο album άξιζε την καλύτερη δυνατή παραγωγή).
Τι βάζεις λοιπόν ;
Μια πιθανή απάντηση έρχονται να δώσουν το 2022 οι The Chasm, κάτι αρκετά παράδοξο εάν κανείς σκεφτεί ότι :
α) Είναι Μεξικάνοι, και αν μη τι άλλο το Mexico δεν φημίζεται για τις metal μπάντες του.
β) Είναι σίγουρα καλοί εκτελεστές, αλλά όχι κάτι ξεχωριστό.
γ) Δεν καινοτομούν στα riffs τους, θα έλεγα βασίζονται σε κλασσικές φόρμες, που μπορεί να βρει κανείς σε άπειρες thrash και death μπάντες, πλην όμως ομολογουμένως τις χρησιμοποιούν σωστά και με έμπνευση στις εναλλαγές τους.
δ) Τα προηγούμενα albums είχαν δείγματα εξαιρετικής δουλειάς, όμως μόνον αε ένα ή δύο εκτεινόταν στο σύνολο του album.
Και έρχονται ξαφνικά το 2022 και κυκλοφορούν έναν δυναμίτη ! !
Τα technical skills προφανώς δεν έχουν αλλάξει, και τα riffs παραμένουν καλοεκτελεσμένα με σωστές επιλογές στις εναλλαγές τους, πλην όμως κλασσικά.
Τι άλλαξε λοιπόν ;
Θα έλεγα η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, διότι οι συνθέσεις είναι ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΕΣ !
Τα κομμάτια είναι ένα και ένα, το ύφος παραμένει death και επιθετικό, αλλά ταυτόχρονα έχουν επιλεγεί πιο μελωδικές φόρμες (σε κάποια σημεία όντως θυμίζει λίγο από Melechesh, στο πιο mainstream όμως), οι δε εναλλαγές στην ταχύτητα, στην έκφραση και στα riffs μέσα στο ίδιο κομμάτι είναι διαστημικές.
Τα φωνητικά είναι όσο πρέπει rough για να θεωρηθούν death, από την άλλη όμως όχι τόσο extreme για να ξενίσουν-ξυνίσουν τον νεοεισερχόμενο.
Για να μην πολυλογώ, τό έβαλα να παίξει ως background χαζολογώντας στο internet, έτσι απλά για να το ακούσω και ομολογώ ότι κόλλησα. Σταμάτησα να ασχολούμαι με οτιδήποτε άλλο και απλά το απολάμβανα.
Αν και ακούγεται ελαφρώς αντιφατικό, είναι σαν να πήρε κάποιος ένα καλό κλασσικό metal album των 80s και να το πέρασε από ένα μαγικό death φίλτρο βγάζοντας ένα άκρως ελκυστικό fusion.
Κατόπιν αυτού, τις τελευταίες μέρες ξανάκουσα με άλλη προδιάθεση και ιδιαίτερη προσοχή όλα τα albums των The Chasm και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρώτον πολύ καλώς έκανα και δεύτερον ότι μάλλον τους είχα αδικήσει στην γενικότερη αξιολόγησή μου, σίγουρα αξίζουν περισσότερης προσοχής και αναγνώριαης.
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω πολλά ακόμα για το album, απλά respect !
Το ότι συστήνεται η αγορά του φαντάζομαι ότι ήδη έγινε αντιληπτό.
Αν τώρα σας έβαλα στο τριπάκι να ακούσετε και το Tara και το Sphynx, ακόμα καλύτερα.
Οι fans του είδους θα με ευγνωμονείτε.
Για τους υπόλοιπους δεν παίρνω και όρκο, σίγουρα πάντως δεν θα τα εκτιμήσουν οι γυναίκες σας ή οι μανάδες σας....