Δημοσιεύτηκε: 01 Οκτ 2011, 22:42
παιδιά απλά εγώ δεν βρίσκω καμία σημαντική διαφορά πέρα από κάτι μικροαλλαγές ασήμαντες για μένα στο unity της 11.04 και στο unity της 11.10. Οι περισσότερες αλλαγές έχουν να κάνουν με την εμφάνιση και τίποτα περισσότερο. Το μόνο που μου αρέσει στο unity είναι ότι αξιοποιεί περισσότερη οθόνη από ότι τα άλλα shells εξαιτίας του global menu. Παρόλα αυτά υπάρχουν και κάποιες λειτουργίες που προσωπική μου γνώμη είναι πως δεν είναι καθόλου λειτουργικές και καθόλου αξιοποιήσιμες... Όπως ας πούμε οι τέσσερις επιφάνειες εργασίας που εμφανίζονται σαν το expo πατώντας το κουμπί στο πάνελ. Σαν εφέ είναι όμορφο αλλά δεν είναι καθόλου λειτουργικό και δεν βοηθάει τον χρήστη σε κάτι ιδιαίτερο στον τρόπο εργασίας του. Γιατί να υπάρχουν ας πούμε 4 επιφάνειες από την στιγμή που όποια εφαρμογή θέλω να κρύψω μπορώ να την ελαχιστοποιήσω χωρίς να μου τρώει έξτρα χώρο στο πάνελ αριστερά? Και ποιο το νόημα να μεταφέρω σε μία άλλη επιφάνεια εργασίας ένα παράθυρο αφού είτε το μεταφέρω είτε το ελαχιστοποιήσω απαιτείτε ο ίδιος χρόνος και ίσος αριθμός κινήσεων για να το επαναφέρω στην επιφάνεια εργασίας? Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω. Για μένα το unity είναι ένα κακοσχεδιασμένο και μη εργονομικό shell με κάποια ωραία και χρησιμα features(όπως το global menu) τα οποία όμως δεν είναι τόσο λειτουργικά και εργονομικά εξαιτίας της κακής σχεδίασης του unity. Αντίθετα το gnome-shell βοηθάει τον χρήστη και τον αναγκάζει θέλωντας και μή να αξιοποιήσει στο μέγιστο όλα τα καινούργια features και να τον κάνει να συνηθίσει σε ένα διαφορετικό τρόπο λειτουργίας. Και ενώ μπορεί σε μερικούς να μην αρέσει αυτός ο τρόπος λειτουργίας επειδή δεν σου δίνει πολλές επιλογές, αλλά αν το συνηθίσεις και το μάθεις τότε όλα γίνονται πιο οργανωμένα στην οθόνη σου, χωρίς να επικρατεί ένα μπάχαλο από παράθυρα τα οποία δεν ξέρεις πιο κρύβεται πίσω από το άλλο και δεν ξέρεις που είναι το παράθυρο που άνοιξες μόλις πριν από 5 λεπτά. Και το μεγάλο πλεονέκτημα του gnome-shell έναντι του unity είναι ότι, ενώ στο unity πρέπει ο χρήστης κάθε φορά να προνοεί και να φροντίζει ώστε να μην γίνει ένα μπάχαλο η επιφάνεια εργασίας του, το gnome-shell σε αναγκάζει εξαρχής θέλωντας και μη να τακτοποιείς με πάρα πολύ εύκολο τρόπο το καινούργιο παράθυρο που ανοίγεις σε κάποια καινούργια επιφάνεια εργασίας καθώς κάθε φορά που ανοίγεις το Activities σου έχει αυτόματα οργανωμένα όλα τα παράθυρά σου σε μικρογραφίες (σαν το Expo) και δίπλα σου έχει ακριβώς όσες επιφάνειες εργασίας χρειάζεσαι (ούτε μία παραπάνω αλλά και ούτε μία λιγότερη) καθώς και σου έχει πάντα και μία κενή επιφάνεια εργασίας ώστε να μπορείς να εργαστείς ανα πάσα στιγμή σε μία καθαρή επιφάνεια εργασίας χωρίς κανένα απολύτως παράθυρο ή εφαρμογή. Το gnome-shell σε αναγκάζει ώστε να χρησιμοποιήσεις το feature με τις επιφάνειες εργασίας καθώς δεν σου δίνει την επιλογή της ελαχιστοποίησης των παραθύρων οπότε θέλωντας και μη ο χρήστης ταξινομεί και οργανώνει τα παράθυρα του σε ξεχωριστές επιφάνειες εργασίας. Έτσι πάντα είναι οργανωμένη η οθόνη σου και τα παράθυρα σου. Επίσης υπάρχει η κρυφή μπάρα κάτω δεξιά με τα notifications που σε διευκολύνει στο chat και σε άλλες λειτουργίες χωρίς να είναι απαραίτητο να ανοίγεις επιπλέον εφαρμογές και άρα επιπλέον παράθυρα στην οθόνη σου και να μεγαλώνει το μπάχαλο μπροστά σου. Ταυτόχρονα με αυτό τον τρόπο αξιοποιείς όλα τα features του gnome-shell καθώς το κάθε ένα σου γίνεται σιγά σιγά απαραίτητο και αναπόσπαστο κομάτι στον τρόπο λειτουργίας του υπολογιστή σου. Απαραίτητη προυπόθεση είναι ότι για να σε βολέψει και να σου αρέσει το gnome-shell πρέπει να το συνηθίσεις και να προσαρμοστείς στον τρόπο λειτουργίας του, πράγμα που γίνεται θέλωντας και μη καθώς δεν μπορείς να λειτουργίσεις τον υπολογιστή σου με διαφορετικό τρόπο (προς το παρών τουλάχιστον γιατί μελλοντικά ίσως να προσθέσουν περισσότερες επιλογές και περισσότερες εναλλακτικές).