Εκκίνηση από το σημείο Α, χαμηλά στο επίπεδο της πεδιάδας της Αθήνας.
Ανάβαση κατά μήκος της χαράδρας προς το καταφύγιο Μπάφι.
Από το Μπάφι πεζοπορία (σχεδόν στο ίδιο υψόμετρο) προς το καζίνο, και επιστροφή με το τελεφερίκ.
Άγριο (δήθεν) ελάφι.
Ο lepidas ήταν εξαιρετικός οδηγός και η παρέα πολύ όμορφη.
Στην αρχή της ανάβασης είχες την εντύπωση ότι είναι αδύνατο να ολοκληρωθεί η διαδρομή. Το καταφύγιο δε φαινόταν καν, και το μονοπάτι σε σημεία ήταν επικίνδυνο/απότομο. Ωστόσο, με επιμονή (και κάποια διαλείμματα) η ανάβαση στο καταφύγιο ολοκληρώθηκε. Έπειτα, το επόμενο σημείο ήταν το καζίνο της Πάρνηθας, που από το καταφύγιο μόλις μπορούσες να το διακρίνεις. Ήταν αρκετά χιλιόμετρα μακρυά και επιλέχθηκε η πορεία μέσα από μονοπάτι. Η διαδρομή σε αυτό το σημείο ήταν μέσα στο καμένο δάσος. Δεν ξέρω πότε κάηκε η Πάρνηθα, ωστόσο φάνηκε ότι θέλει ακόμα αρκετό χρόνο για να αναπτυχθεί ξανά το δάσος. Σε τέτοιου είδους αναβάσεις/πεζοπορίες είναι τυπικό να χαιρετάς τους συν-πεζοπόρους που συναντάς, και είναι μια καλή συνήθεια.
Πράγματι, το επόμενο στην Καλοπούλα!