@ lepidas
Οποιαδήποτε ψηφιακή συσκευή αναπαραγωγής χρησιμοποιείς (cd, dvd, blue ray κλπ) και διαθέτει αναλογικές εξόδους ήχου line out (τα κλασσικά rca, bnc κλπ) περιέχει ένα ή και περισσότερα DAC, τα οποία μετατρέπουν την ψηφιακή πληροφορία σε αναλογικό σήμα.
Υπάρχουν συσκευές χωρίς ενσωματωμένο DAC, και στην περίπτωση αυτή συνδέονται από την ψηφιακή έξοδο ήχου τους, σε ένα εξωτερικό DAC, αυτόνομο ή ενσωματωμένο σε έναν ψηφιακό (ολοκληρωμένο -περιέχει προενισχυτή και τελικά στάδια) ενισχυτή ή ψηφιακό προενισχυτή (ο οποίος με τη σειρά του πρέπει να συνδεθεί σε ένα τελικό ενισχυτή).
Ομοίως όταν συνδέεις την πρώτη κατηγορία συσκευών από την ψηφιακή τους έξοδο, τότε παρακάμπτεις το εσωτερικό τους DAC και χρησιμοποιείς ένα από τα προαναφερθέντα εξωτερικά.
Όταν παρέχονται αυτές οι επιλογές, το ποιο DAC θα χρησιμοποιήσεις είναι θέμα ποιότητας της συσκευής και ειδικότερα των τσιπ του DAC.
Downsampling και upsampling είναι η μετατροπή της δειγματοληψίας προς τα κάτω ή προς τα πάνω. Η χρησιμότητα του πρώτου είναι προφανής για λόγους συμβατότητας με συσκευές που δεν έχουν τη δυνατότητα να χειριστούν και αποκωδικοποιήσουν υψηλή δειγματοληψία.
Η χρησιμότητα του δεύτερου είναι σχετική, αφού κατ' ουσίαν η αύξηση της δειγματοληψίας είναι πλασματική, δεδομένου ότι η πληροφορία που υπάρχει στο αποθηκευτικό μέσο είναι συγκεκριμένη και χοντρικώς της αλλάζεις, ας πούμε το φορμάτ.
Είναι όμως γεγονός ότι έχουν υπάρξει upsamplers (ακριβά) που έδιναν μια αίσθηση (ή ψευδαίσθηση) καλύτερου και πιο διαυγή ήχου, κυρίως σε συστήματα εισαγωγικής και μέσης κατηγορίας (σε high end είναι λίγο ιεροσυλία να βάλεις upsampler και δε νομίζω ότι κερδίζεις και κάτι ουσιαστικό).
the_eye έγραψε:24/96 = 24bit ψηφιακή κωδικοποίηση αναλογικού σήματος ήχου με 96000 δείγματα ανά δευτερόλεπτο.
Αυτός είναι και ο λόγος που οποιοδήποτε ψηφιακό σύστημα και να χρησιμοποιήσεις δεν πρόκειται να ακούσεις τόσο καλό ήχο, όσο από ένα καλοστημένο σύστημα βινυλίου.
Ο ήχος στη φυσική του μορφή δεν είναι ψηφιακός είναι αναλογικός. Ψηφιοποιώντας, τον κατακερματίζεις σε μικρά-μικρά κομμάτια πληροφορίας και ανάλογα με την κωδικοποίηση, επιλέγεις πόσα θα είναι αυτά και με ποια συχνότητα επιλέγεις να τα κρατάς ή να τα απορρίπτεις. Στη συνέχεια μετά την κωδικοποίηση για τη δημιουργία του ψηφιακού αρχείου, κατά την αναπαραγωγή εκ νέου τον αποκωδικοποιείς για να τον επαναφέρεις στη φυσική αναλογική του μορφή.
Όπως αντιλαμβάνεσαι έχεις ήδη απορρίψει πληροφορία και επιπλέον έχεις χάσει ποιότητα από τις διαδοχικές μετατροπές.
Δεν αντιλέγω ότι σε ένα φτηνό ηχοσύστημα μπορεί ένα ψηφιακό μέσο να ακούγεται καλύτερα, διότι οι απώλειες που οφείλονται στην ποιότητα του υλικού κατά την αναλογική αναπαραγωγή μπορεί να είναι μεγάλες.
Όταν όμως το υλικό είναι καλό (πχ audiophile δίσκοι 180 gr., ποιοτικό πικάπ, σωστή κεφαλή, phono stage, προ-τελικά στάδια, ηχεία και interconnect καλώδια) δεν υπάρχει περίπτωση να μην αντιληφθεί κανείς την ανωτερότητα του αναλογικού ήχου, εκτός και αν είναι παντελώς κουφός.
Αυτά τα ολίγα ... (για να θυμούνται οι παλιότεροι, να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να αναπολώ κι εγώ τα νεανικά μου χρόνια, χεχε ).
Γνώσεις ⇛ Linux: Αν μου δώσεις οδηγίες σε τερματικό δεν τρομάζω ┃ Προγραμματισμός: Καθόλου┃ Αγγλικά: Εξαιρετικά
Λειτουργικό : Kubuntu 22.04 64bit.
Συσκευές-> Πάρα πολλές, θα στο γράψω ανά περίπτωση.