Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον όλες τις τοποθετήσεις των προλαλησάντων. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη που θα ακουστώ απόλυτος και κάθετος... Όμως μετά από αρκετά χρόνια που συμμετέχω σε διάφορα φωτογραφικά φόρουμς και ύστερα από άπειρες συζητήσεις επιλογής φωτογραφικού εξοπλισμού (πλέον το έχω κόψει!) έχω καταλήξει σε πολύ συγκεκριμένες απόψεις, οι οποίες ενδυναμώνονται και από την πρακτική εμπειρία μου με την φωτογραφικη'ενασχόληση.
Κατ'αρχάς, επειδή η ψηφιακή εποχή έφερε στην φωτογραφία μεγαλύτερη ευκολία και μικρότερο κόστος, πλέον το κοινό που προσανατολίζεται στην αγορά μιας φωτογραφική έχει μετατοπιστεί: παλιότερα, θα αγόραζε φωτογραφική μηχανή μόνο κάποιος που θα ήθελε να φωτογραφίσει. Πλέον, αγοράζουν ΨΦΜ (Ψηφιακές Φωτογραφικές Μηχανές) διάφορα "target groups", όπως φωτογράφοι αλλά και γκατζετάκηδες, θύματα του μάρκετιγκ και της τεχνολογίας, στυλάτες γκόμενες κλπ κλπ! Η φωτογραφική μηχανή δηλαδή έχει πλέον ξεφύγει κατά πολύ από τον καθαρά χρηστικό της ρόλο και έχει αρχίσει να γίνεται μόδα! Το μάρκετιγκ των εταιρειών έχει κάνει βέβαια σοβαρή δουλειά σε αυτή την κατεύθυνση, πλασάροντας μέχρι και ανάποδα τα πράγματα (το θετικό για αρνητικό και αντίστροφα. Παράδειγμα; Όλες οι εταιρείες σκίζονται στον πόλεμο των megapixels, κάτι που πρακτικά κάνει ΚΑΚΟ στην φωτογραφία, και καμία δεν κάνει λόγο για τα οπτικά της!!!)
Όσο κι αν έχει προσπαθήσει όμως το κάθε μάρκετιγκ να μας επιβάλει το μαύρο για άσπρο και αντίθετα, η φυσική παραμένει η ίδια από την εποχή που ανακαλύφθηκε η φωτογραφία κι έτσι στην πράξη τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα από την εποχή του φιλμ. Συνεπώς, με βάση όσα μας είπες, θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω το προφίλ σου. Να τονίσω εδώ ότι
δεν υπάρχει Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ μηχανή. Υπάρχει μόνο «η μηχανή με την καλύτερη σχέση τιμής - ποιότητας ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΘΕΛΩ» (Γι' αυτό και προσπερνώ όλες τις αναφορές του στυλ "η τάδε είναι καλύτερη", "αυτή η εταιρεία έχει καλές μηχανές" κλπ. Επίσης, δεν έχει κανένα νόημα η παράθεση του στυλ "η δείνα εταιρεία έχει καλές μηχανές", γιατί η κάθε εταιρεία βγάζει χιλιάδες μοντέλα, σε μία γκάμα από τις φτηνές κομπακτ των 100€ μέχρι επαγγελματικές SLR των 2.500€! Τρανό παράδειγμα στο πρόσφατο παρελθόν η Nikon που από την μία είχε την ναυαρχίδα D2X που πραγματικά άγγιζε το τέλειο σε όλους τους τομείς, κι από την άλλη όλες οι κόμπακτ της ήταν για κλάματα! Πάμε παρακάτω όμως)
Μας είπες ότι:
- Δίνεις μέχρι 400€
- Σου αρέσουν τα τοπία
- Δεν έχεις μεγάλη σχέση με την φωτογραφία
- Θα προτιμούσες κάτι μικρό σε μέγεθος
Αρχίζω λοιπόν τον επαγωγικό συλλογισμό
- Κατ' αρχάς, θα διαφωνήσω με τον φίλο παραπάνω που σου συνέστησε να χτίσεις ένα σύστημα DSLR με το σκεπτικό ότι «αφού δεν ξέρεις ακριβώς τι σου αρέσει, πάρε κάτι που ν αμπορεί να τα κάνει όλα και σιγά-σιγά να το χτίζεις». Εγώ θα έλεγα ΟΧΙ. Κι αυτό διότι πλέον, σε εναν μικρό βαθμό, όλες οι μηχανές τα κάνουν όλα (και μάκρο, και νυχτερινά, και τοπία και και και). Το να πέσεις εξ αρχής με τα μούτρα στα βαθιά για μένα είναι χάσιμο χρημάτων. Μια προσουμερ μηχανή (δηλαδή μια ακριβή κόμπακτ με εξελιγμένα χαρακτηριστικά) έχει ένα άλφα κόστος, αλλα'μέχρι εκεί. Με τα ίδια λεφτά μπορεί να παίρνεις πλέον ένα μικρό DSLR κιτ, όμως οι εταιρείες δεν είναι χαζές: μια DSLR σε "δένει" με το σύστημα μιας εταιρείας κι όταν θα έχεις ήδη έναν κιτ φακό, ίσως κι ένα φλας, στην επόμενη αγορά σου θα το σκεφτείς να μετακινηθείς σε άλλη εταιρεία, γιατί ήδη θα έχεις μια "προίκα" που αν πας σε άλλη εταιρεία θα σου είναι άχρηστη! Γι' αυτό κι έχουν πέσει τόσο εξευτελιστικά οι τιμές στις entry level DSLR. Για μένα το ιδανικό είναι να ανακαλύπτει κανεις τις ανάγκες και επιθυμίες του με μια μικρή μηχανή γενικης χρήσης και μετά να προχωράει σε αγορά DSLR, όπου πλέον θα κρίνει κάθε εταιρεία με συγκεκριμένα κριτήρια.
Συμπερασματικά λοιπόν, ΟΧΙ, ΜΗΝ ΠΑΡΕΙΣ DSLR. - Στο παραπάνω συμπέρασμα μας οδηγεί και το ότι θες κάτι μικρό σε μέγεθος. Υπάρχει βέβαια ένας δυνατός συνδυασμός σώματος + φακού που να είναι οικονομικός και με μικρό μέγεθος (αναφέρομαι στην Olympus E-420 + Zuiko 25/2.8 φακό) αλλά ο σταθερής εστιακής απόστασης 25άρης δεν ενδείκνυται γαι τοπία. Ωστόσο ο συγκεκριμένος συνδυασμός είναι εξαιρετικής απόδοσης, αλλά μάλλον δεν σου κάνει....
- Κάτι πολυ'σημαντικό: ΞΕΧΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΠΙΞΕΛ! Το ξαναλέω: ΞΕΧΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΠΙΞΕΛ!. Το' πιασες; Πάμε άλλη μία: ΞΕΧΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΠΙΞΕΛ!!!!
Σε αυτό είμαι ΚΑΘΕΤΟΣ: ΞΕΧΝΑ ΤΑ ΜΕΓΑΠΙΞΕΛ!! Γιατί; Τα μεγαπίξελ το μόνο που μετράνε είναι το μέγιστο δυνατό μέγεθος εκτύπωσης! Δηλαδή, όταν έχεις μια μηχανή με 10ΜΡ ξέρεις ότι το μέγιστο μέγεθος στο οποίο μπορείς να τυπώσεις είναι περίπου 20*30 εκ (στα 300dpi). Τα ΜΡ δεν σου δίνουν καμία μα καμία πληφορία ούτε για την ποιότητα της εικόνας, ούτε για την λεπτομέρεια την οποία μπορεί να καταγράψει ο αισθητήρας! Γιατί όμως μιλούν όλοι για αυτά; Μα φυσικά διότι είναι ένα πιασάρικο μετρησιμο μέγεθος που μπορεί να θυμάται ο άσχετος χρήστης, οπότε το ανέλαβε το μάρκετιγκ και το έκανε λάστιχο! Αν η Χ εταιρεία ας πούμε προσπαθούσε να προωθήσει στον άσχετο χρήστη ως μετρήσιμο μέγεθος την αναλυτικότητα του φακού της μηχανής της, ο χρήστης απλά δεν θα ανταποκρινόταν, γιατί κάτι τέτοιο θα απαιτούσε γνώσεις φυσικής, οπτικής και φωτογραφίας. Τότε όμως δεν θα μπορούσαν οι φωτογραφικές να πωληθούν σωρηδών στα πλήθη!
Από την άλλη, τα πολλά ΜΡ κάνουν κάτι ΚΑΚΟ για το οποίο καμία εταιρεία δεν μιλάει: τα πολλά ΜΡ αυξάνουν τον ψηφιακό θόρυβο. Αν έχεις στοιχειώδεις γνώσεις φυσικής ή ηλεκτρονικής, μπορώ να στο εξηγήσω, ωστόσο το αφήνω προς το παρόν.
Συμπέρασμα: στην επιλογή σου ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΠΕΙ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑΝ ΡΟΛΟ ΤΑ ΜΡ! - Εφόσον προσανατολίζεσαι στα τοπία, υποθέτω ότι δεν σε ενδιαφέρει ιδιαίτερα η νυχτερινή λήψη. Συνεπώς, ο αυξημένος ψηφιακός θόρυβος σε μεγάλες ευαισθησίες (iso) δε νομίζω ότι είναι κατασταλτικός παράγοντας, οπότε μπορείς να προτιμήσεις κάποια σοβαρή κόμπακτ.
- Αυτό που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ παίζει σοβαρό ρόλο στα τοπία είναι ένας όσο το δυνατόν πιο ευρυγώνιος φακός (κάτω από 28mm). Το μεγάλο ζουμ δεν χρειάζεται για δύο λόγους: πρώτον γιατί οι τηλεφακοί χρειάζονται όταν θες να δεις μακριά, πχ να φωτογραφίσεις πουλιά, ζώα, αθλήματα κλπ και δεύτερον όλοι μα όλοι οι super zoom φακοί στις κόμπακτ μηχανές (οι φακοί που βλέπεις με κάτι θηριώδη ζουμ x7 - x10 - x15 κλπ) είναι είτε σκοτεινοί είτε έχουν σοβαρά οπτικά προβλήματα. Κάποιοι φακοί μέχρι x10 ζουμ είναι σχετικά καλύτεροι, εγώ όμως δεν θα τους προτιμούσα. Αν θες μεγάλο τηλεφακό, πάρε DSLR με τηλεφακό!
Έχοντας όλα αυτά στο μυαλό μου, θα κατέληγα εκεί που κατέληξε και ένας άλλος φίλος παραπάνω: κάτι στο στυλ της
Panasonic LX-3 είναι αυτό που χρειάζεσαι: μικρή, με καλό ευρυγώνιο φακό και κάτω από 400€. Θα μπορούσες βέβαια να πάρεις κάποια κόπακτ με εναλλάξιμους φακούς όπως πχ η Olympus Pen κλπ, όμως αυτές οι μηχανές είναι πανάκριβες για αυτά που σου προσφέρουν. Εγώ δεν τις συνιστώ.....
Την LX-3 την έχω κι εγώ. Την βασική της αντίπαλο (canon s-90) την έχω δουλέψει και την τεστάρισα αρκετά όταν σκεφτόμουν να πάρω μια τέτοια μηχανή. Τελικά κατέληξα στην LX-3 για τους εξής λόγους:
- ΦΑΚΟΣ! Εδώ απλά δεν υπάρχει ανταγωνισμός! Ο φακός της LX-3 όχι μόνο έχει το τέλειο για μένα -και για τον μέσο χρήστη- εύρος ζουμ (ισοδύναμο με 25-60mm), όχι μόνο είναι απίστευτα φωτεινός (f/2-2.8 - Αυτό το νούμερο -ειδικά το 2- είναι απλά άπιαστο όνειρο για τις περισσότερες κόμπακτ και κάποιος τόσο φωτεινός φακός σε μια dslr κοστίζει μισή περιουσία!) αλλά έχει και καταπληκτική οπτική απόδοση! Ο φακός της canon s-90 είναι αρκετά κοντά, όμως δεν είναι τόσο ευρυγώνιος (φτάνει μέχρι τα 28mm) και δεν αποδίδει και τόσο καλά (χάνει στις λεπτομέρειες, αλλα'αυτό δεν είναι κάτι σημαντικό)
- Εργονομία: η lx-3 είναι στην φιλοσοφία του χειρισμού της πιο κοντά σε αυτά που θέλει ένας φωτογράφος. Η canon s-90 είναι περισσότερο ένας συμβιβασμός μεταξύ της εργονομίας που απαιτεί ένας άπειρος χρήστης (δηλαδή κάντα όλα μόνη σου κυρία μηχανή!) και αυτής ενός πιο έμπειρου. Έχει ένα γ***** χαρακτηριστικό (το δαχτυλίδι μπροστά στον φακό) αλλα'αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Βέβαια, το θέμα της εργονομίας είναι καθαρά υποκειμενικό, εμένα όμως μου έκατσε καλύτερα η LX-3.
Από εκεί και πέρα, όλα τα άλλα είναι καθαρά υποκειμενικά. Ας πούμε, ναι, η LX-3 έχει λίγο χειρότερη απόδοση στα υψηλά iso σε σχέση με την s-90. Ε και; Και οι δύο είναι τα ίδια σκατά (με το συμπάθειο), αφού κόμπακτ είναι και οι αισθητήρες τους μέχρι εκεί αντέχουν. Αν κάποιος κόπτεται πολύ για τα πολύ υψηλά iso (πάνω από 800-1600) θα πρέπει να πάρει οπωσδήποτε SLR και μάλιστα κάποια πολύ ακριβή!
Αν δεν την βιάζεσαι, θα σου συνέστηνα να περιμένεις μέχρι το φθινόπωρο, διότι τότε γίνονται όελς οι μεγάλες φωτογραφικές εκθέσεις και φέτος αναμένονται αντικαταστάτες για τις lx-3 & s-90 (για την lx-3 σίγουρα) και δεν ξέρεις τι παραπάνω μπορεί να προσφέρουν. Επίσης, αναμένονται κινήσεις και από τον ανταγωνισμό
Λογικά βέβαια, οι αντικαταστάτες θα είναι ακριβότεροι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Αν όμως θες να πάρεις την μηχανή αύριο το πρωί, για μένα πάρε την LX-3!
Αυτά
Δημοσιεύτηκε: 16 Ιουν 2010, 10:14