Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα .

[xaris2335]

υπάρχουν και άλλοι πιο ικανοί απο τον Γιωργάκη.
Δεν μπορεί ένα ολόκληρο έθνος να πληρώνει το καπρίτσιο της μάνας του που ήθελε να τον δει πρωθυπουργό, άλλωστε το είχε δηλώσει και ο πατέρας του ότι θα αποτύγχανε σαν πρωθυπουργός

[lucinos]

Τα τελευταία χρόνια (ήδη πριν ξεσπάσει η «οικονομική κρίση») είχα επεξεργαστεί στο μυαλό μου μια ιδέα για το πώς θα μπορούσε να αλλάξει ο σχεδιασμός τού ευρώ ώστε να μην έχει τα σημερινά προβλήματα, να μην απολαμβάνει τών σημερινών προνομίων, ταυτοχρόνως όμως να μην χαθούν τα πλεονεκτήματα ενός κοινού νομίσματος αλλά να ενισχυθούν και να εμφανιστούν μερικά ακόμα. Ταυτοχρόνως να περιοριστεί σε έναν βαθμό η εξουσία που ασκείται κεντρικά.

Κατ αρχήν αν δεν υπάρχει διάθεση για γενικότερη λύση αλλά μια χώρα αφήνεται ουσιαστικά μόνη της, η μόνη λύση είναι πάνω-κάτω αυτή που περιγράφει ο κ. Καζάκης (άρνηση χρέους και έξοδος από το ευρώ σε εθνικό νόμισμα). Το ερώτημα είναι αν μπορεί να υπάρξει γενικότερη λύση. Θεωρητικώς θα μπορούσαν επίσης τα κράτη τής Ευρώπης να βοηθήσουν δυνατά χωρίς όρους και προϋποθέσεις ένα κράτος που αντιμετωπίζει πρόβλημα χωρίς όρους και προϋποθέσεις (ένα είδος λογικής όπως βοηθάμε τα μέλη τής οικογένειάς μας). Αυτό θα μπορούσε προσωρινά να λύσει το πρόβλημα ενός κράτους με συγκριτικά ελάχιστο κόστος, αλλά στην πράξη ούτε αυτό είναι λύση γιατί χωρίς ενός είδους ισχυρής ηγεσίας (σε στυλ ελέω θεού βασιλεία) οι πολιτικοί συσχετισμοί δεν θα το επέτρεπαν, αφετέρου δεν είναι παράλογος αυτός που φοβάται, αν τα κράτη βοηθιούνται χωρίς όρους ότι μπορεί να αρχίσουν να επιδιώκουν αυτήν την κατάσταση και τέλος δεν λύνεται έτσι το γενικότερο πρόβλημα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όσο συνεχίζεται το σύστημα που δημιουργεί το πρόβλημα θα το ξαναβρούμε μπροστά μας, και αν το κόστος μιας χωρίς όρους διάσωσης τής Ελλάδας είναι μικρό σε σχέση με το ΑΕΠ τής Ευρώπης, τι θα γίνει όταν το πρόβλημα θα χτυπήσει την Ιταλία, την Ισπανία, την Γαλλία ακόμα και την Γερμανία; Σε εμένα είναι σαφές ότι δεν υπάρχει πραγματική λύση χωρίς έναν ριζικό επανασχεδιασμό τού ευρώ.

Τα βασικά στοιχεία της ιδέας είναι τα ακόλουθα.
Όλα τα κράτη θα πρέπει να απαλλαγούν από το «δημόσιο χρέος». (πρακτικά μια ωραία πρωΐα θα βγουν και θα ανακοινώσουν «θυμάστε το δημόσιο χρέος; Ξεχάστε το, τώρα και για πάντα»)
Απαγόρευση τού δανεισμού τών κρατών με απεχθείς όρους (πρακτικά σχεδόν πλήρης απαγόρευση δανεισμού αφού η κάθε επόμενη κυβέρνηση αν τής φέρουν έναν τέτοιο λογαριασμό θα πει «εγώ δεν ξέρω τίποτα, πηγαίνετε στα δικαστήρια» και τα δικαστήρια μπορεί να καταδικάσουν τόσο τον δανειστή όσο και την προηγούμενη κυβέρνηση)
Κάθε κράτος θα αναλάβει μια εθνική τράπεζα στην οποία θα έχουν λογαριασμό όλοι οι πολίτες του και όσοι οργανισμοί ή πολίτες άλλων κρατών που θέλουν να έχουν σχέση με το συγκεκριμένο κράτος. Η μονάδα όμως δεν θα είναι το ευρώ αλλά μια μονάδα δική του στην διαχείριση τής οποίας θα έχει κάθε δικαίωμα. Αυτή η μονάδα δεν είναι αναγκαίο να έχει τυπωμένη μορφή (για την ακρίβεια μάλλον δεν είναι καλό να έχει τυπωμένη μορφή). Ως νομίσματα και χαρτονομίσματα μπορεί να χρησιμοποιούνται ασφαλώς τα ευρώ.
Κάθε κράτος θα είναι υποχρεωμένο να φορολογεί αποκλειστικά σε αυτήν την μονάδα και να δέχεται κάθε είδους πληρωμή σε αυτήν την μονάδα. (θα έχει προφανώς έσοδα σε ευρώ από την αλλαγή που θα κάνουν πολίτες σε αυτήν την μονάδα). Ταυτοχρόνως θα έχει το δικαίωμα να πληρώνει τις οφειλές του σε αυτήν την μονάδα (με εξαίρεση κάποιες διακρατικές οφειλές, θα αναφερθώ σε λίγο).
Το ευρώ θα αλλάξει χαρακτήρα από πιστωτικό προϊόν που είναι τώρα σε νόμισμα με βασικό στόχο τις συναλλαγές τόσο μέσα στην Ευρώπη όσο και στο διεθνές εμπόριο και ως αποθεματικό.
Τα κράτη (μέλη τού ευρώ) θα αναλάβουν την υποχρέωση να έχουν (θετικά) αποθέματα σε ευρώ και να πληρώνουν τακτικά ένα ποσό σε ευρώ σε μία κοινή τράπεζα, το οποίο όμως θα πρέπει να είναι πολύ μικρό ως ποσοστό τού ΑΕΠ (οπότε θα είναι εύκολο να τηρήσουν αυτήν την υποχρέωση)
Η κοινή αυτή τράπεζα που ουσιαστικά θα έχει τον βασικό έλεγχο τού ευρώ, θα έχει ελάχιστες αρμοδιότητες, δεν θα δανείζει ιδιωτικές τράπεζες, δεν θα ρυθμίζει τα επιτόκια, θα αναλαμβάνει όμως να χρηματοδοτεί εκτός από τα δικά της έξοδα, κάποια έξοδα τών χωρών τού Ευρώ που θα θεωρούνται κοινά και επίσης θα βοηθάει με χρηματοδότηση σε περίπτωση σοβαρών φυσικών καταστροφών. (όταν λέω χρηματοδοτεί εννοώ απλά δίνει χρήματα, δεν εννοώ δανείζει), επίσης μπορεί να αναλαμβάνει την φύλαξη τών χρημάτων. Πχ μια ιδιωτική τράπεζα (ή γενικά ένας ιδιώτης) που θέλει να έχει αποθέματα σε ευρώ θα τα δίνει στην κοινή τράπεζα και έτσι θα είναι 100% εξασφαλισμένα, (και θα μπορεί να τα εισπράξει σε οποιοδήποτε παράρτημα)
Οι ιδιωτικές τράπεζες θα είναι υποχρεωμένες να έχουν δύο ειδών λογαριασμούς. Το πρώτο είδος θα είναι λογαριασμοί ταμιευτηρίου που δεν θα απολαμβάνουν επιτόκιο (αντίθετα θα έχουν χρεώσεις για την υπηρεσία που προσφέρουν) και για τούς οποίους οι τράπεζες θα είναι υποχρεωμένες να διατηρούν το 100% τού αποθέματος (απαγόρευση τού γνωστού συστήματος κλασματικών αποθεματικών (fractional reserve αν έχετε ακουστά). Το δεύτερο είδος δεν θα έχει κανενός είδους περιορισμό αλλά και καμμία κρατική εγγύηση. (οπότε όποιος θέλει επιτόκιο αναλαμβάνει και τούς κινδύνους). Ένας πολίτης θα μπορεί ασφαλώς να φυλάξει τα χρήματά του και απευθείας στην κοινή τράπεζα (αντί σε μια «ιδιωτική») αλλά λογικά θα προτιμά μια ιδιωτική για καλύτερη εξυπηρέτηση. Επίσης οι τράπεζες είναι ελεύθερες να επινοήσουν και μεικτά προϊόντα. Πχ να έχουν το 90% τών χρημάτων αποταμιευμένο και να χρησιμοποιούν το 10% για να απαλλάξουν τον πελάτη από τις χρεώσεις. (η σημερινή αναλογία είναι η αντίστροφη, 10% αποθεματικό)
Το ευρώ θα πρέπει να ρυθμίζεται ώστε να έχει την πιο σταθερή δυνατή αξία. Ως μονάδα σύγκρισης δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται τα κόστη τών αγαθών αλλά οι μισθοί (ιδιαίτερα τών ανειδίκευτων) καθώς αυτοί εκφράζουν την δυσκολία απόκτησης τού χρήματος και επομένως την πραγματική αξία του με κέντρο τον άνθρωπο. Μηδέν τα εκατό πληθωρισμός είναι απολύτως εφικτός αλλά και χρήσιμος καθώς εφόσον το ευρωπαϊκό κοινό ταμείο αναλαμβάνει πολύ μικρά έξοδα σε σχέση με το ΑΕΠ είναι εφικτό το μηδενικό έλλειμμα ενώ το γεγονός ότι το ευρώ δεν είναι πιστωτικό προϊόν αλλά απλώς μέσο συναλλαγών σαν τον χρυσό το απαλλάσσει από τούς τόκους και δεν είναι αναγκαία η διαρκής υποτίμηση για την διατήρηση τής ευστάθειας. Σε αντίθεση με το σημερινό σύστημα που ο αποπληθωρισμός είναι πρόβλημα, προτείνω ένα σύστημα που ούτε ο αποπληθωρισμός είναι πρόβλημα ούτε αναγκαία συνθήκη για την ευστάθεια τού συστήματος είναι η «ανάπτυξη» (η οποία ανάπτυξη δεν μπορεί να διαρκεί ες αεί εξαιτίας φυσικών περιορισμών). Η μόνη καταστρατήγηση που πρότεινα είναι η περίπτωση σοβαρών φυσικών καταστροφών.

Λίγες παρατηρήσεις.
Σχετικά με την εξαφάνιση τού χρέους, βλέπω τρεις τρόπους και πρέπει να χρησιμοποιηθούν και οι τρεις για το καλύτερο αποτέλεσμα.
α) άρνηση πληρωμής (όσο μπορεί να αρνηθεί κάποιος καλό είναι αλλά από έναν βαθμό και πέρα μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα)
β) πληρωμή από την κοινή τράπεζα σε «ευρώ» (αυτό προφανώς προκαλεί υποτίμηση τού ευρώ αλλά είναι ένα βάρος που αναλαμβάνουν όλα μαζί τα κράτη)
γ) μετατροπή σε λογαριασμούς στην μονάδα τού κάθε κράτους (αυτό αντίστοιχα είναι κακό για την μονάδα τού κράτους)
Το σημερινό σύστημα είναι βλακώδες γιατί ουσιαστικά εξασφαλίζει την χρηματοδότηση μέσω δανείων τα οποία το κράτος προφανώς παίρνει έντοκα και τα οποία είναι το περίσσευμα τών εχόντων και τα πληρώνει έντοκα. Έτσι ουσιαστικά μεταφέρονται χρήματα από τούς πολλούς σε λίγους. Ένας ιδιώτης είναι λογικό να δανείζεται έντοκα γιατί προφανώς ελέγχεται η αξιοπιστία του. Το κράτος όμως έχει την ισχύ τών φόρων με την οποία εγγυάται αντλώντας ισχύ από τον κάθε ιδιώτη. Δεν έχει κανένα λόγο και καμμία δικαιολογία να μην παρακάμψει την διαδικασία αυτή. Δείτε το ως εξής, είναι παράλογο το κράτος και να μάς φορολογεί, και το χρήμα να είναι αέρας κοπανιστός και να δανείζεται έντοκα. Ένα από τα τρία θα έπρεπε να λείπει. Οι ίδιοι οι φόροι είναι η εγγύηση τού χρήματος και δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο για να υπάρχει.
Η ιδέα υποθέτει σε μεγάλο βαθμό ηλεκτρονικό χρήμα, αυτό όμως ήδη έχει συμβεί με τις πιστωτικές κάρτες και πρόκειται να ενταθεί. Η γνώμη μου είναι ότι αντί να το πολεμήσουμε σαν τεχνολογία, που αν το σκεφτούμε όπως και το τυπωμένο χρήμα είναι κάτι χρήσιμο, πρέπει να επικεντρωθούμε στην αποδυνάμωσή του ως δύναμη εξουσίας. Το βασικό που θα πρέπει να αρνηθεί ο κόσμος είναι η υποχρεωτική του χρήση σε κάθε είδους ιδιωτική συναλλαγή (κάτι που τα κράτη θα θελήσουν να επιβάλλουν). Επίσης όσο πιο τοπικό χαρακτήρα και πλήρη έλεγχο έχει, τόσο το καλύτερο. Η γνώμη μου είναι ότι τα εθνικά κράτη είναι ήδη πολύ μεγάλα, όσο πιο μικρός σχηματισμός έχει την πληρέστερη δυνατή αυτονομία, τόσο ο κάθε πολίτης μέσα σε αυτόν έχει μεγαλύτερη δύναμη. Όσο περισσότερο συγκεντρώνεται η εξουσία τόσο μακρύτερα είναι από τον πολίτη και τόσο πιο έντονα πρέπει να τής αρνηθούμε αρμοδιότητες.

[xaris2335]

[ALdaperan]

Από Wikipedia :

Με τον όρο Μπανανία χαρακτηρίζεται το κράτος στο οποίο δε λειτουργούν σωστά οι θεσμοί και οι κρατικοί μηχανισμοί. Ο μειωτικός αυτός όρος χρησιμοποιείται για να περιγράψει μικρά κράτη, πολιτικά ασταθή και συνήθως εξαρτώμενα σε περιορισμένη γεωργική παραγωγή και κυβερνώμενα από μία μικρή αυτοεκλεγμένη συνήθως πλούσια και διεφθαρμένη κλίκα
Σε αρκετές περιπτώσεις η Ελλάδα χαρακτηρίστηκε και συνεχίζει να χαρακτηρίζεται Μπανανία από τον εγχώριο και τον της αλλοδαπής τύπο. Ο χαρακτηρισμός μπανανία για την Ελλάδα ξεκίνησε σε δημοσιεύματα κυρίως του εξωτερικού κατά την περίοδο της δικτατορίας του 1967 και επεκτάθηκε έκτοτε ως επιχώριος χαρακτηρισμός για να υποδείξει την αδυναμία της Ελλάδας να κυβερνήσει τον εαυτό της και την εξάρτησή της από ξένα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα.

[xaris2335]

Άρχισε το ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ τρίβουν τα χεράκια τους οι ΟΜΙΛΟΙ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ

[lucinos]

[iakovos1000]

Θέλω να εκφράσω κι εγώ την άποψη μου, και να εξηγήσω γιατί η κρίση είναι μία κρίση κρατικού παρεμβατισμού

Το εξηγώ εδώ

http://www.scribd.com/doc/174721730/%CE ... E%B7%CF%82

Επίσης θέλω να προσθέσω την άποψη μου για το μύθο του σκανδιναβικού μοντέλου

http://www.scribd.com/doc/174458842/%CE ... kovos-Jazz

Επίσης τον μύθο ότι το ελεύθερο διεθνές εμπόριο δημιουργεί πλεονάσματα και ελλείμματα (δεν ισχύει αν δεν παρέμβουν οι κυβερνήσεις)

http://www.scribd.com/doc/174723516/Fre ... E%B9%CE%BF


Τον τρόπο με τον οποίο μας ληστεύουν οι κυβερνήσεις μας μέσω των κεντρικών τους τραπεζών

http://www.scribd.com/doc/175693679/%CE ... E%B5%CF%82


Και τέλος το γιατί δεν είναι αναγκαία η αύξηση της ποσότητας του χρήματος για να πληρώνονται οι τόκοι
http://www.scribd.com/doc/174724892/%CE ... E%BF%CE%B9

Ευχαριστώ

[simosx]

Θέλω να εκφράσω κι εγώ την άποψη μου, και να εξηγήσω γιατί η κρίση είναι μία κρίση κρατικού παρεμβατισμού

Πιστεύω ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, όπου οι αλλαγές που έγιναν στον κόσμο δεν είχαν αντίστοιχες προσαρμογές και στην Ελλάδα.
Παλαιότερα η Ελλάδα παρήγαγε προϊόντα.
Μέχρι τη δεκαετία του '50 κάθε χωριό είχε τοπικές επιχειρήσεις που παρήγαγαν τούβλα. Όταν ήρθαν τα μη-συμπαγή τούβλα από μεγάλους κατασκευαστές, τότε οι μικρές επιχειρήσεις εξαφανίστηκαν.
Μέχρι τη δεκαετία του '70 υπήρχαν τοπικές επιχειρήσεις για φυσικούς χυμούς/αναψυκτικά. Με την έλευση της Coca Cola, οι τοπικές εταιρίες έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.
Τα τελευταία 20 χρόνια, το manufacturing έχει σταματήσει να γίνεται στην Ελλάδα, και τα περισσότερα προϊόντα έρχονται πια από Κίνα.
Στον χώρο της πληροφορικής και του διαδικτύου, υπάρχουν λίγες παγκόσμιες εταιρίες που κατέχουν την παγκόσμια αγορά. Στην αναζήτηση, το Google έχει το 98% (+άλλες ξένες εταιρίες = 100%). Στο WebMail είναι παρόμοια η κατάσταση.
Για να ξεπεραστεί η κρίση, πρέπει να υπάρξουν ελληνικές εταιρίες που να παράγουν προϊόντα για την παγκόσμια αγορά, και να έρθουν χρήματα στην Ελλάδα. Το δε κράτος πρέπει να κάνει ό,τι χρειάζεται για να υπάρξουν περισσότερες τέτοιες ελληνικές εταιρίες.

Το πρόβλημα με την παγκοσμιοποίηση είναι ότι θα υπάρχουν πάντα αρκετές χώρες που δε θα τα πηγαίνουν καλά. Ως Ελλάδα ήμασταν απροετοίμαστοι, μαζέψαμε ένα τεράστιο χρέος ως χώρα, και τώρα προσπαθούμε να βγούμε από την κρίση προσπαθώντας να αποπληρώσουμε και το χρέος.

[Dimitrios.gr]

Θέλω να εκφράσω κι εγώ την άποψη μου, και να εξηγήσω γιατί η κρίση είναι μία κρίση κρατικού παρεμβατισμού

Πιστεύω ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης, όπου οι αλλαγές που έγιναν στον κόσμο δεν είχαν αντίστοιχες προσαρμογές και στην Ελλάδα.
Παλαιότερα η Ελλάδα παρήγαγε προϊόντα.
Μέχρι τη δεκαετία του '50 κάθε χωριό είχε τοπικές επιχειρήσεις που παρήγαγαν τούβλα. Όταν ήρθαν τα μη-συμπαγή τούβλα από μεγάλους κατασκευαστές, τότε οι μικρές επιχειρήσεις εξαφανίστηκαν.
Μέχρι τη δεκαετία του '70 υπήρχαν τοπικές επιχειρήσεις για φυσικούς χυμούς/αναψυκτικά. Με την έλευση της Coca Cola, οι τοπικές εταιρίες έχουν σχεδόν εξαφανιστεί.
Τα τελευταία 20 χρόνια, το manufacturing έχει σταματήσει να γίνεται στην Ελλάδα, και τα περισσότερα προϊόντα έρχονται πια από Κίνα.
Στον χώρο της πληροφορικής και του διαδικτύου, υπάρχουν λίγες παγκόσμιες εταιρίες που κατέχουν την παγκόσμια αγορά. Στην αναζήτηση, το Google έχει το 98% (+άλλες ξένες εταιρίες = 100%). Στο WebMail είναι παρόμοια η κατάσταση.
Για να ξεπεραστεί η κρίση, πρέπει να υπάρξουν ελληνικές εταιρίες που να παράγουν προϊόντα για την παγκόσμια αγορά, και να έρθουν χρήματα στην Ελλάδα. Το δε κράτος πρέπει να κάνει ό,τι χρειάζεται για να υπάρξουν περισσότερες τέτοιες ελληνικές εταιρίες.

Το πρόβλημα με την παγκοσμιοποίηση είναι ότι θα υπάρχουν πάντα αρκετές χώρες που δε θα τα πηγαίνουν καλά. Ως Ελλάδα ήμασταν απροετοίμαστοι, μαζέψαμε ένα τεράστιο χρέος ως χώρα, και τώρα προσπαθούμε να βγούμε από την κρίση προσπαθώντας να αποπληρώσουμε και το χρέος.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται και η συνταγή είναι η ίδια αποότι φένεται !~

[akounadis]

Επίσης , αν μπορεί να μου εξηγήσει κάποιος :
- Γιατί στην Σουηδία που έχουν καλύτερες (σε ποιότητα) κρατικές παροχές το κράτος τους είναι πιό cost-effective από το δικό μας ;
- Γιατί θα πρέπει το δικό μας κράτος να έχει το 3ο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στον κόσμο σε σχέση με το ΑΕΠ ; Για τα άλλα κράτη δεν υπάρχει ο νεοφιλελευθερισμός ;

Στο πρώτο ερώτημα. Αν και δεν περίμενα να δω το Δοξιάδη εδώ (θετική επιρροή για μένα), σχεδόν έχεις απαντήσει στην ερώτησή σου. Δες, ως ένα παράδειγμα ακόμα Σκανδιναβικού κράτους τη Νορβηγία. Από τότε που ξεκίνησε και συνέχισε μόνη της την εξόρυξη και εκμετάλλευση του πετρελαίου της ακολουθεί ως σήμερα μια οικονομική πολιτική στο να επενδύει εξωτερικά. Όσο και περίεργο να μας φανεί είναι η πρώτη χώρα στο κόσμο με τις περισσότερες εξωτερικές επενδύσεις όπου και αναλογεί το 80% της Οικονομίας της. ..."Οι κάτοικοι της χώρας έχουν, κατά πολλούς, το υψηλότερο επίπεδο διαβίωσης σε όλο τον κόσμο, σε μεγάλο βαθμό χάρη στο πετρέλαιο. Ωστόσο, ο φυσικός αυτός πόρος πρόκειται να εξαντληθεί σε μερικές δεκαετίες. Προκειμένου να αμβλυνθούν οι συνέπειες του γεγονότος αυτού στο μέλλον, μεγάλα ποσά από τα κέρδη από το πετρέλαιο επενδύονται από κρατικούς φορείς στο εξωτερικό."... και για πολλές άλλες επενδύσεις. Χρησιμοποιούν την ισορροπία όπως αναφέρεται από Δοξιάδη και όχι μόνο και την τηρούν πιστά. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν για τα "ΠΑΝΤΑ" κανόνες και αν δεν τηρηθούν υπάρχουν οι ανάλογες συνέπειες. Δεν θεωρώ ότι κάνουν κάτι το "μαγικό" αυτά τα κράτη... Νεοφιλελευθερισμός... αρχικά το φιλελευθερισμό όπου τον αντέκρουσε ο κομμουνισμός και έπειτα αποφάσισαν οι νεότεροι διανοούμενοι οικονομολόγοι Ευρωπαίοι να "χτίσουν τον νεοφιλελευθερισμό". Θεωρώ πως γνώριζαν εξαρχής ότι διατελούν κάτι που βρίσκεται ενδιάμεσα. Πως θα πετύχεις κάτι όταν δεν βγαίνει από τα δυο άκρα. Δεν θεωρώ ότι απέτυχαν και αυτή είναι η άποψή μου. Πιστεύω πως γνώριζαν ποιους θα πετάξουν στο ενδιάμεσα του φιλελευθερισμού και κομμουνισμού που είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Πάντως είμαι σίγουρος πως οι Σουηδοί και οι Νορβηγοί δεν έχουν τον ίδιο ΝΕΟφιλελευθερισμό με την Ελλάς.