Για όλα τα πράγματα υπάρχει μια πρώτη φορά. Το άσχημο είναι όταν αυτή έρχεται όταν νομίζεις ότι 5 πράγματα πια τα ελέγχεις/κατέχεις.
Μετά από πάνω κάτω 15 χρόνια στο χώρο του linux χωρίς να "χάσω" ούτε ένα filesystem, το κατάφερα σήμερα.
Από ...βαρεμάρα να μην κατεβάσω ένα θέμα εικονιδίων που ήθελα να βάλω σε λειτουργικό στο virtual machine, πήγα να το πάρω μέσω δικτύου από το βασικό λειτουργικό μου. Επειδή όμως ήταν στο /usr/share/themes, όταν το έβαλα στον κοινόχρηστο φάκελο είπα να του αλλάξω και τα δικαιώματα για να το βάλω στο home.
Κάτι που δεν είχα τελειώσει τον πρωινό καφέ, κάτι η αφηρημάδα, κάτι ο Μέρφυ... αντί να βάλω * για τα αρχεία του φακέλου στην κονσόλα, έβαλα /*
Όταν είδα το κατεβατό με τα path που καμμία σχέση δεν είχαν με το φάκελο που ήμουν, κατάλαβα. Το filesystem απέκτησε δικαιώματα ...χρήστη και το sudo τρελλάθηκε.
Το καλό είναι ότι δεν έκανα επανεκκίνηση και είμαι ακόμη σε ένα λειτουργικό ...λειτουργικό σε επίπεδο χρήστη, ώστε να κρατήσω backup τις τελευταίες αλλαγές στις ρυθμίσεις μου και να κατεβάσω την έκδοση που θέλω να κάνω εγκατάσταση.
Ηθικό δίδαγμα: με μια μικρή εντολή (sudo) έρχονται μεγάλες ευθύνες