Ίσως να δοκιμάζατε και το debian-testing με το kernel 486 για παλιούς υπολογιστές;
http://packages.debian.org/search?keywords=linux-image-
http://packages.debian.org/wheezy/linux-image-2.6-486
Συντονιστής: Geochr
ktogias έγραψε:Πόσα χρόνια δηλαδή δεν θα έχουμε σωστή υποστήριξη γραφικών στο linux μέχρι να γίνουν και να σταθεροποιηθούν οι βελτιώσεις και να ενημερωθούν οι οδηγοί κλειστοί και ανοικτοί ωστε να δουλεύουν σωστά με αυτές;
rat έγραψε:Και το θέμα δεν είναι να βρω μια διανομή που θα μπορέσω να την εγκαταστήσω σε έναν παλαιό υπολογιστή, αλλά να την κάνω χρηστική και λειτουργική για έναν απλό χρήστη. Να την χρησιμοποιεί όπως χρησιμοποιούσε κάποια προηγούμενη έκδοση που του δούλευε αξιοπρεπώ στο παλιό του μηχάνημα. Τον απλό χρήστη δεν τον απασχολεί το τι κάνει κάθε διανομή και πόσο θα πάρει σε κάθε διανομή να σταθεροποιήσει το περιβάλλον της αλλά να μπορεί να δουλεύει το μηχάνημα του ικανοποιητικά.
έγραψε:1. Desktop PC: AMD Athlon 64 X2 5600+ @2800MHz, 4GB RAM, ATI Radeon HD 4350
ktogias έγραψε:Κάθε φέτος και καλύτερα
Είμαι χρήστης διανομών linux από το 1998 και ειδικά του ubuntu από τις πρώτες εκδόσεις του, το 2004. Ένα από τα πολλά που με έκανε να ασχοληθώ με το ΕΛΛΑΚ και το Linux είναι ότι σε αντίθεση με ότι συνέβαινε σε άλλα λειτουργικά συστήματα, αλλά και σε πολλούς άλλους τομείς της ζωής μας, ίσχυε το "κάθε αύριο και καλύτερα". Κάθε μέρα, κάθε μήνα, με κάθε αναβάθμιση και ενημέρωση της διανομής, του πυρήνα, του γραφικού περιβάλλοντος, του προγράμματος περιήγησης, του κειμενογράφου, ο υπολογιστής μου γινόταν πιο γρήγορος, πιο αποδοτικός, πιο σταθερός, ικανός για ακόμα περισσότερα. Οι διανομές linux έπαιζαν απροβλημάτιστα σε όσο παλιά ή νέα μηχανήματα και αν τις έβαζες, και συνήθως καλύτερα στα παλιά απ' ότι στα καινούργια τα οποία περιείχαν συσκευές για τις οποίες η κοινότητα δεν είχε γράψει ή βελτιστοποιήσει ακόμα τους οδηγούς. Και η βελτιωμένη απόδοση των νεότερων εκδόσεων ήταν περισσότερο ορατή τα παλιά και αδύναμα μηχανήματα που είχαν ανάγκη τους πόρους που απελευθερώνονταν και λιγότερο στα νέα και δυνατά που έτσι κι αλλιώς είχαν περίσσια ισχύος.
Η πρώτη μικρή παρέκκλιση από αυτό τον κανόνα έγινε με την μετάβαση του πυρήνα linux στην έκδοση 2.6. Εκεί κάπου, με το νέο scheduler, το udev, την αυτόματη προσάρτηση δίσκων και άλλους αυτοματισμούς οι οποίοι έκαναν τη ζωή μας σαφώς ευκολότερη, αν και ζούσαμε και χωρίς αυτούς παλιότερα, χάσαμε τα παλιά μηχανάκια τύπου pentiumI, pentiumII με τα < 400ΜΗz συχνότητα CPU και τα κάποιες δεκάδες MB RAΜ. Βάλτε σε pc pentiumI @160ΜHz με 64ΜΒ RAM οτιδήποτε φοράει 2.6.x πυρήνα και δείτε το να γονατίζει ανίκανο να κάνει οτιδήποτε χρήσιμο. Γι' αυτό και διανομές που απευθύνονται σε τόσο παλιό, αρχαίο πλέον hardware, συνεχίζουν να έρχονται με τον πυρήνα 2.4, όπως π.χ. το DamnSmallLinux, με το οποίο μπορεί κάποιος να μετατρέψει σε έναν άξιο email server ή home http server για απλές html σελίδες, ή ελεγκτή για κάποια συσκευή μέσω σειριακής, το απολίθωμα που έχει στην αποθήκη του και νομίζει ότι μόνο για γλάστρα για λουλούδια μπορεί να χρησιμεύσει. Οι αυτοματισμοί όμως και οι βελτιώσεις που έφερε η 2.6 έκδοση του πυρήνα, ήταν αρκετά σημαντικές για όσους θέλουμε να χρησιμοποιούμε αποδοτικά ένα σύγχρονο σύστημα ως desktop και multimedia pc, ενώ τα "απολιθώματα" τα είχαμε ήδη αφήσει πίσω μια και ήταν ανίκανα έτσι και αλλιώς για σύγχρονες εργασίες όπως επεξεργασία και αναπαραγωγή video και ήχου υψηλής ανάλυσης, πλούσιο web με flash, jscript και ajax κλπ. Έτσι η μετάβαση στον 2.6 πυρήνα έγινε αποδεκτή και καλοδεχούμενη από όλους.
Περάσαμε όλοι λοιπόν σε πολυπύρηνα cpu, με πολλά threads, αρχιτεκτονικής 64Βit και χρονισμούς κάποια GHz, μνήμη που μετριέται σε GB και γρήγορους SATA δίσκους και ο κανόνας του κάθε φέτος και καλύτερα συνέχισε να ισχύει. Σε κάθε αναβάθμιση του Ubuntu, αλλά και των άλλων διανομών, είχαμε νεότερο βελτιωμένο πυρήνα, νεότερο γρηγορότερο gnome2 (ή kde) και εφαρμογές που κάνανε περισσότερα ενώ ήταν όλο και πιο γρήγορες και ελαφριές.
Αυτό δυστυχώς φαίνεται να έχει αλλάξει τον τελευταίο 1 χρόνο περίπου όσο αφορά το ubuntu και μάλλον τις περισσότερες άλλες διανομές που βασίζονται στο gnome-shell. Τις άλλες διανομές δεν τις έχω δοκιμάσει όλες και σε βάθος, οπότε θα περιοριστώ στο ubuntu που είναι το βασικό και μόνο λειτουργικό μου εδώ και πολλά χρόνια.
Η χαμένη ενότητα
Στην έκδοση για netbook του ubuntu 10.10 έκανε την πρώτη της εμφάνιση το νέο γραφικό περιβάλλον Unity που αναπτύσσει η canonical για το ubuntu, αντικαθιστώντας το προηγούμενο περιβάλλον που είχε σχεδιαστεί για netbooks (http://www.pendrivelinux.com/wp-content ... -10.04.jpg). Ήδη από αυτή την έκδοση στο netbook το δικό μου [3] και της κοπέλας μου άρχισα να βλέπω μικρο-καθυστερήσεις και μειωμένη συγκρισιμότητα σε σχέση με την προηγούμενη έκδοση.
Στο Ubuntu 11.04 το Unity έκανε το νετμπούτο του και στο desktop. Και εκεί σε σχέση με το gnome2/gnome-panel ήταν πιο βαρύ και ασταθές. Ήταν όμως ένα νέο γραφικό περιβάλλον που πρωτο-έκανε την εμφάνισή του και σύμφωνα με τον κανόνα που ισχύει στο ΕΛΛΑΚ, κάθε αναβάθμιση και καλύτερα, ήθελε απλά το χρόνο του για να ξεπεράσει τα όποια νηπιακά προβλήματα και να γίνει πιο γρήγορο, πιο αποδοτικό, πιο ελαφρύ ακόμα και από τον προκάτοχό του, σκέφτηκα. Έτσι ανέχτηκα τις ιδιοτροπίες του και έμαθα να ζω μαζί του σε desktop [1] και netbook [3] για αρκετούς μήνες. Εκεί που δεν μπόρεσα να το χρησιμοποιήσω καθόλου, παρόλο που προσπάθησα απελπισμένα με διάφορους συνδυασμούς οδηγών και εκδόσεων compiz, ήταν στο mini pc που έχω στην τηλεόραση [2]. Με το που φόρτωνε unity, πραγματικά σερνόταν! Βίντεο ήταν αδύνατο να παρακολουθήσεις. Όλοι οι players με όλους τους οδηγούς για την άθλια ATI κάρτα γραφικών κόλλαγαν και έχαναν frames. Οι κλειστοί οδηγοί αποδείχθηκαν πολύ χειρότεροι από τους ανοικτούς. Το ίδιο μηχάνημα βέβαια δούλευε ικανοποιητικά για αναπαραγωγή standard definition και 720p video με τις παλιότερες εκδόσεις ubuntu. Στα 1080p του έβγαινε η γλώσσα έξω προφανώς λόγω της ενσωματωμένης ATI κάρτας γραφικών. Με unity ούτε ταινία ποιότητας dvd δεν μπορούσε να αναπαράγει. Ευτυχώς με classic ubuntu και compiz μπορούσα να δω κανονικά ταινίες. Δεν πειράζει, είπα, ας ανεχτώ για λίγο καιρό το παλιομοδίτικο classic ubuntu που δεν ήταν άλλο από το gnome2+gnome-panel μέχρι να ωριμάσει και άλλο το unity και να γίνει γρήγορο και στιβαρό. Η canonical το στήριζε το unity, ήθελε να είναι το νέο πρόσωπο του ubuntu, οπότε δεν μπορεί θα βελτιωνόταν.
Η τρίτη πατούσα και η μεγάλη απογοήτευση
Λίγες μέρες μετά την κυκλοφορία του Ubuntu 11.10 έτρεξα να κάνω αναβάθμιση σε dektop, netbook και pc τηλεόρασης, ώστε να πάρω το νέο unity που πλέον βασιζόταν στο gnome3. Απογοήτευσή μου ήταν μεγάλη. Στο desktop [1] κολλήματα και αστάθειες, ενώ διάφορα συστατικά του unity (συνήθως το unity panel ή το indicator applet ή το compiz) καβάλαγαν κατά καιρούς τον 1 πυρήνα της cpu και τον καμτσίκοναν στο 100% κάνοντας το pc αρκετά αργό. Το netbook [3] με το 1GB Ram γονάτιζε και αυτό κάτω από το βάρος του unity. Ο μη αποκρίσιμος γκριζαρισμένος firefox με ανοικτά μόνο 3-4 tab και ο δίσκος να δουλεύει σαν τρελός swapάροντας ήταν συνεχές φαινόμενο. Ούτε στο pc της τηλεόρασης [2] είδα βελτίωση με το 11.10. Με unity εξακολουθούσα να μην μπορώ να αναπαράγω ταινία με κανένα τρόπο, ενώ το classic ubuntu, αν και ευτυχώς έπαιζε ανεκτά, είχε γίνει κακάσχημο, μια αρρωστημένη σκιά του gnome2+gnome-panel. Το netbook άρχισα να το χρησιμοποιώ όλο και πιο αραιά γιατί μου έσπαγε τα νεύρα, ενώ στο desktop όπου δουλεύω καθημερινά άντεξα με το unity μέχρι τα χριστούγεννα του 11. Αφού είχα δοκιμάσει τερτίπια, ppa με βελτιωμένα πακέτα για το unity κλπ, αποφάσισα να ψάξω για εναλλακτικό. Είδα το gnome-shell σε ubuntu το είδα και σε fedora (είπα μήπως κάνουμε κάτι λάθος σε σχέση με το gnome3 στο ubuntu και οι άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα). Γρηγορότερο και ελαφρύτερο από το Unity, αλλά κι αυτό έδινε που και που αίσθηση "σκαλώματος" και στις 2 διανομές. Και το pc της τηλεόρασης με gnome-shell πήγαινε καλύτερα απ' ότι με Unity, αλλά πάλι οι ταινίες κόλλαγαν. Πέραν αυτού, δεν μου αρέσει η λογική με τις οθόνες desktop και activities του gnome-shell την οποία θεωρώ αποπροσανατολιστική.
Πασπάλισμα με κανέλα
Το unity μου άρεσε σαν ιδέα και λογική, αλλά σερνόταν και είχε προβλήματα αστάθειας, το gnome-shell δεν μου ταίριαζε τόσο και ήταν και αυτό σχετικά βαρύ και με προβληματάκια, έψαξα για κάτι άλλο που να παίζει πάνω στο stack του gnome3 το οποίο ερχόταν πλέον σε όλες σχεδόν τις διανομές. Έτσι έπεσα πάνω στην Κανέλα. Το cinnamon είναι ένα εναλλακτικό shell πάνω στο gnome3. Το δοκίμασα στο desktop και ήταν πραγματικά γρηγορότερο και σταθερότερο και από το unity και από το gnome-shell. Έγινε αμέσως το default περιβάλλον εργασίας μου στο desktop. Το έβαλα και στο netbook. Και εκεί τα πράγματα βελτιώθηκαν. Πλέον ο firefox κόλλαγε πιο αραιά, αλλά το ότι το netbook διψούσε για περισσότερη RAM ήταν περισσότερο από εμφανές. Στο pc της τηλεόρασης η κανέλα είχε δυστυχώς παρόμοια συμπεριφορά με αυτή του gnome-shell. Καλύτερη αίσθηση, πιο ελαφριά, αλλά στην αναπαραγωγή ταινιών κολλήματα και χαμένα frame. Έτσι έμεινα με το ευνουχισμένο classic του 11.10 στην TV, ενώ σε desktop και netbook τα πράγματα ήταν ανεκτά (περισσότερο στο desktop, λιγότερο στο netbook) με την κανέλα.
Η αναζήτηση
Πριν λίγες μέρες αποφάσισα να δοκιμάσω μετάβαση στο Ubuntu 12.04 που είναι και LTS και έχει και νεότερο unity. Ίσως έχει διορθωθεί πλέον σκέφτηκα. Ξεκίνησα από το netbook. Απογοήτευση. Με το 12.04 και unity το netbook ήταν απλά μη χρησιμοποιήσιμο. Μετά από λίγη ώρα χρήσης πάγωναν τα πάντα, με το δίσκο να δουλεύει διαρκώς. Το swap έφτανε στο 1GB και το ctrl+alt+reisub ήταν η μόνη λύση. Έβαλα τελευταία fedora με gnome-shell. Πάλι σερνόταν. Προσπάθησα να bootάρω το τελευταίο mandriva, δεν μπόρεσε καν να φορτώσει το live usb. Κόλλησε κάπου στη μέση. Άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν είναι καλή η σύνθεση του netbook, έχει αργό δίσκο και το 1GB RAM είναι πολύ λίγο για τις σημερινές διανομές.
Μετά είπα να κάνω μια καθαρή εγκατάσταση το 12.04 pc της τηλεόρασης. Μήπως φταίνε τα upgrades που αφήνανε παλιές ρυθμίσεις και σερνόταν το unity. Τίποτα κι εκεί. Όχι μόνο σε unity δεν μπορούσα να παρακολουθήσω ταινία, αλλά ακόμα και στο classic περιβάλλον πλέον είχα μικρά σπασίματα. Μάλλον επειδή πλέον υλοποιήθηκε πλήρως πάνω στο gnome3 και κληρονόμησε τις καθυστερήσεις και τα προβλήματα που εμφανίζονται και στο gnome-shell. Τα δοκίμασα όλα unity, gnome-shell, classic, cinnamon με ανοικτούς και με κλειστούς οδηγούς, του jokey και τους πιο καινούργιους από την amd. Από το κακό στο χειρότερο. Δοκίμασα fedora με gnome-shell, μια από τα ίδια. Γύρισα πίσω, και έβαλα το 10.04LTS που έχω στο γραφείο εδώ και 2 χρόνια και είναι γρηγορότατο και δεν με έχει αφήσει ποτέ. Με το 10.04 και το gnome2/gnome-panel του, το pc της τηλεόρασης σε επίπεδο load, χρήσης μνήμης και αποκρισιμότητας πήγαινε πολύ καλύτερα απ' ότι με το 12.04 και οποιοδήποτε από unity, classic, gnome-shell, cinnamon. Βέβαια με λογισμικό και οδηγούς 2+ χρόνων δεν είχα 2d επιτάχυνση από την κάρτα και οι ταινίες πάλι σέρνονταν. Δοκίμασα να βάλω νέους κλειστούς drivers μέχρι που κατέληξα σε κρασάρισμα των X και μαύρη οθόνη.
Άρωμα μέντας και συντροφικότητας
Κάπου εκεί, χθες το απόγευμα, σκέφτηκα σαν τελευταία απέλπιδα κίνηση να δοκιμάσω μια διανομή που δεν είχα εξετάσει μέχρι τώρα. Το Linux Mint. Το Mint βασίζεται στο ubuntu, ενώ τελευταία αναπτύσσει και μια έκδοση βασισμένη απευθείας στο debian (στο οποίο βασίζεται και το ubuntu). Το Mint το άκουγα συχνά τον τελευταίο καιρό. Πριν λίγους μήνες πήρε την πρώτη θέση στο distrowatch. Η κοινότητά του αναπτύσσει το Cinnamon που ακόμα έχω στο desktop πάνω στο Ubuntu 11.10. Ο λόγος που δεν το είχα δοκιμάσει από την αρχή, όπως και το debian, είναι ότι εφόσον debian, ubuntu και Mint πατάνε το ένα πάνω στο άλλο, δεν θα περίμενα να έχουν διαφορετική συμπεριφορά από το ubuntu, τη στιγμή που εντελώς διαφορετικές διανομές όπως η fedora, παρουσίαζαν κι αυτές τα ίδια προβλήματα. Το Mint όμως έρχεται σε 2 εκδόσεις με 2 γραφικά περιβάλλοντα: Μια με Cinnamon και μια με το "συντροφικό" Mate. Το Mate είναι ένα fork του κώδικα του gnome2/gnome-panel και χτίσιμο πάνω σε αυτά ενός σύγχρονου ενεργά συντηρούμενου γραφικού περιβάλλοντος. Μια και το Cinnamon το είχα δει στο ubuntu, είπα να δοκιμάσω το Mint13 με περιβάλλον Mate. Το Mint13 είναι χτισμένο πάνω στο φρέσκο ubuntu 12.04LTS. Με το που φόρτωσα το Mint13 με το Mate στο pc της τηλεόρασης, ένοιωσα ότι πήγαινε καλά. Load χαμηλό, κατανάλωση μνήμης πολύ λογική, απκρισιμότητα περιβάλλοντος όπως θα έπρεπε. Κάνω διπλό κλίκ σε μια 720p ταινία. Πέραν του ότι τα codecs ήταν ήδη εγκατεστημένα και η ταινία άνοιξε χωρίς να βάλω restricted-extras κλπ, το βίντεο έπαιζε ομαλότατα! Κανένα σπάσιμο, κανένα κόλλημα, ούτε tearing, ούτε τίποτα. Με τους open source drivers, χωρίς να εγκαταστήσω και να ρυθμίσω τίποτα μετά την εγκατάσταση. Δοκίμαζα και 1080p videos που γενικά σε αυτό το Pc δεν παίζαν καθόλου. Στο Mint+Mate το βίντεο έπαιζε με ελάχιστα σπασίματα, χαμένα frames και παύσεις στον ήχο μόνο στις αρκετά γρήγορες σκηνές! Μετά από αυτή την ευχάριστη έκπληξη άρπαξα το netbook και του πέρασα και αυτού mint+mate. Από αυτό σας γράφω τώρα. Έχω πάλι πίσω το netbook μου!!! Πάνε τα τρελά κολλήματα και τα swapαρίσματα στο θεό. Με atom και 1GB Ram δεν είναι και ρουκέτα, αλλά δουλεύει. Δουλεύει όπως θα έπρεπε βάση του harware του.
Συμπεράσματα
Μάλλον κάτι κάνουμε λάθος τον τελευταίο χρόνο στις κοινότητες των περισσότερων μεγάλων διανομών linux. Τα gnome3, gnome-shell και unity, λέμε ότι δημιουργήθηκαν για να βελτιώσουν τη χρήση των υπολογιστών μας. Η canonical διαφημίζει ότι θα βάλει το unity παντού, από κινητά μέχρι έξυπνες τηλεοράσεις. Όμως η εμπειρία μου μου λέει ότι κάτι γίνεται λάθος. Όταν σε κάθε νέα έκδοση το unity είναι όλο και πιο βαρύ και προβληματικό, αντί να βελτιώνεται. Όταν αρχίζω να σκέφτομαι ότι πρέπει να πάρω γρηγορότερο υπολογιστή με περισσότερη ram και βαρβάτη κάρτα γραφικών για να μπορεί να τρέχει αξιοπρεπώς το unity ή gnome-shell, τη στιγμή που ένα fork του gnome2 πάνω σε ένα remix με λίγα πρόσθετα του ubuntu κάνει το αργό μου Netbook χρησιμοποιήσιμο ξανά και την ΑΤΙ κάρτα του pc της τηλεόρασης να παίζει άνετα 720p ταινίες και να τα καταφέρνει για πρώτη φορά με κάποιες 1080p, με τους opensource drivers κάτι είναι λάθος. Κάπου άκουσα ότι με το unity η canonical προσπαθεί να γίνει η apple του ΕΛΛΑΚ. Πολύ φοβάμαι ότι τείνει προς την αντίθετη κατεύθυνση: Να γίνει η MS του ΕΛΛΑΚ, με βαριά και προβληματικά προϊόντα που σε αναγκάζουν να αναβαθμίζεις κάθε τρεις και λίγο. Μιλάω πιο πολύ για την canonical και το ubuntu γιατί σε αυτή την κοινότητα βρίσκομαι και αυτής η κατεύθυνση με απασχολεί πιο άμεσα. Αλλά και το άλλο "στρατόπεδο" της redhat με το gnome-shell δεν πάει πολύ καλύτερα. Περίμενα το gnome-shell να συνεχίσει την παράδοση ελαφρότητας και αποδοτικότητας του gnome2. Να μπορείς να βάλεις gnome-shell σε pc 6+ετίας και να παίζει μια χαρά, ακόμα και καλύτερα από ότι με το gnome2. Αυτό σημαίνει πρόοδος και εξέλιξη στο ΕΛΛΑΚ κατά τη γνώμη μου.
Ευτυχώς, το ΕΛΛΑΚ σημαίνει επιλογές, και πάντα θα υπάρχουν εναλλακτικά Project όπως το mint και το mate που θα κρατούν την παράδοση κάθε update και καλύτερα. Μάλλον η επόμενη αναβάθμιση του desktop μου από το 11.10+Cinnamon που έχει τώρα, θα είναι Mint13+Mate.
Ποια είναι η δική σας αίσθηση; Νιώθετε κι εσείς ότι κάπου το έχουμε χάσει με τα νέα γραφικά περιβάλλοντα; Μήπως είναι νωρίς ακόμα, και σε 1-2 χρόνια που θα ωριμάσουν θα είναι όντως αποδοτικότερα και σταθερότερα από τα παλιά, ακόμα και για παλιό hardware; Η' μήπως εγώ απλά μεγαλώνω και γίνομαι γκρινιάρης και γερο-παράξενος;
Τα pc που ανα φέρω πιο πάνω είναι τα εξής:
1. Desktop PC: AMD Athlon 64 X2 5600+ @2800MHz, 4GB RAM, ATI Radeon HD 4350
2. TV PC: ZOTAC ZBOX HD-AD01 MINI-PC, AMD Athlon Neo X2 1.5 GHz, 2GB RAM, ATI Radeon HD 3200
3. Netbook: HP-Mini 110-3150, Intel Atom N455 @ 1.66GHz, 1GB RAM, Intel N10 Integrated Graphics Controller