Το δικό μου πρόβλημα όμως , δεν είναι τόσο η απουσία των επιλογών παραμετροποίησης αφού "όλα γίνονται" στο κάτω κάτω , αλλά το ότι το λειτουργικό δίνει την αίσθηση ότι "δεν θέλει" να προσφέρει αυτή την δυνατότητα .
Μπορώ να καταλάβω την λογική "μην το πολυπειράζετε" , αλλά θα μπορούσαν οι ρυθμίσεις απλά να έχουν ένα "αποτρεπτικό" όνομα όπως για παράδειγμα "πειραματικές-προχωρημένες ρυθμίσεις" ή ακόμα και να συγκεντρώνονταν σε ένα μη προεγκαταστημένο εργαλείο υποστηριζόμενο όμως από την διανομή (πχ το ubuntu tweak) .
Οταν όμως αναγκάζεσαι να ανοίγεις gconf-editor , dconf-editor , να εγκαθιστάς gnome-tweak-tool (το οποίο παρασέρνει και το gnome-shell φυσικά , άσχετα αν δεν το χρειάζεσαι) για απλές αλλαγές όπως μέγεθος εικονιδίων και γραμματοσειρών , αποκτάς την αίσθηση πως "παραβιάζεις" την φύση του λειτουργικού . Για επεξεργασία αρχείων συστήματος για την παραμικρή αλλαγή δεν το συζητάμε , δεν υπάρχει περίπτωση να καταδεχτώ να το κάνω στο ubuntu , αμα ήταν θα έβαζα debian ή Gentoo .
Στην προσπάθειά μου για τέτοιες απλές αλλαγές , ομολογώ ότι ήδη έχω δώσει την περίφημη unity --reset 4 φορές , μία περισσότερη από όσες χρειάστηκε για 6 μήνες στην 11.04 (!!!)
Δεν νομίζω ότι έχει νόημα να προσπαθείς να μετατρέψεις το λειτουργικό σε κάτι που εμφανώς φαίνεται πως δεν θέλει να γίνει .
Νομίζω δε , ότι η canonical υπερεκτιμά τις δυνατότητές της . Η φράση
dim459 έγραψε:ΥΓ (για τους μεγαλύτερους): Ο Ιζνογκούντ δεν ήταν ευχαριστημένος που ήταν Βεζύρης, ήθελε να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη. Στην προσπάθειά του έκανε ότι κουλό μπορούσε να φανταστεί κανείς, ποτέ όμως δεν τα κατάφερε...
νομίζω πως τοποθετεί περισσότερο την Αpple από την Microsoft στη θέση του Χαλίφη και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο .
Από ότι βλέπω στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα , ήδη πολλοί "μή εντελώς αρχάριοι" , "πηδάνε από το καράβι " του unity προς αυτά του XFCE και KDE . Ειδικά τους 2ους (KDE) τους καταλαβαίνω απόλυτα . Η "αρχοντιά" του KDE είναι εμφανής , ειδικά συγκρινόμενη με την τωρινή "τσίπικη" έκδοση του ubuntu ( αν και προσωπικά συνεχίζω να δηλώνω fan του enlightenment ) γι αυτό και στην καινούρια έκδοση εγκατάστησα και το KDE ως default περιβάλλον , αν και θα κρατήσω και το unity για να παρακολουθώ την εξέλιξή του .
Πιστεύω (ελπίζω) δε , πως μια τέτοια "σιωπηρή μετακίνηση" , μάλλον καλό θα κάνει στην εξέλιξη του ubuntu παρά κακό , ειδικά αν δεν συνοδευτεί από βαρύγδουπες ποδοσφαιρικές κραυγές του τύπου "προδοσία του linux" , "πουλημένη Canonical" , " να του καεί το βίντεο του Shuttleworth και να ψοφήσει ο σκύλος του " και άλλα τέτοια γραφικά και διασκεδαστικά που κατά καιρούς εμφανίζονται , αλλά δεν παίρνονται από κανέναν υπ'όψη στα σοβαρά .