Μέχρι τώρα, η παρακολούθηση των ζώων χρησιμοποιούσε κάποιες αρκετά «απαρχαιωμένες» τεχνολογίες, όπως την εύρεση των πλασμάτων και την καταμέτρησή τους. Η συγκεκριμένη μέθοδος, ελάχιστα έχει αλλάξει τα τελευταία εκατό χρόνια, ακόμα και αν πλέον οι βιολόγοι χρησιμοποιούν GPS tagging, για την παρακολούθηση μέσω υπολογιστή των διάφορων ζώων, που πρώτα έχουν εντοπίσει φυσικά. Μια δανική ερευνητική ομάδα βρήκε όμως ένα άκρως επαναστατικό τρόπο για να μειώσει τον χρόνο παρακολούθησης των ζώων, ο οποίος χρησιμοποιεί μόνο ένα δείγμα νερού λίμνης, με την απαραίτητη ποσότητα να είναι ίση με αυτή που χωράει σε ένα σφηνοπότηρο. Είναι αποτελεσματική στην καταμέτρηση όχι μόνο των ειδών που υπάρχουν, αλλά και του αριθμού αυτών, δίνοντας έτσι στους επιστήμονες την ελπίδα ότι είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί και για την καταγραφή και την παρακολούθηση της θαλάσσιας πανίδας. Ερευνητές από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Δανίας διαπίστωσαν ότι σπάνια και απειλούμενα είδη ζώων θα μπορούσε να παρακολουθούνται από τα ίχνη του DNA τους, με μία απλή δειγματοληψία νερού από τους βιότοπούς τους. Με τη μελέτη πανίδας εκατό διαφορετικών λιμνών και ποταμών στην Ευρώπη και με τις δύο μεθόδους, η ομάδα ανακάλυψε ότι η εκείνη με την ανίχνευση του DNA είναι αποτελεσματική ακόμα και σε πληθυσμούς ζώων εξαιρετικά σπάνιων ειδών. Η μελέτη δείχνει επίσης ότι υπάρχει μία σαφής συσχέτιση μεταξύ του ποσού του DNA στο περιβάλλον και του αριθμού των ατόμων του είδους, πράγμα ακριβώς που υποδηλώνει ότι είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος και για την ποσοτική εκτίμηση του μεγέθους του πληθυσμού.
