Προγραμματισμός σε C - Λύνουμε ασκήσεις

[Star_Light]

Στο παράδειγμα δεν καλώ το συνδέτη (linker) για να μη το κάνω αρκετά δύσκολο.
Ο λόγος που αποδομείς το πρόγραμμα σε μικρές ενότητες είναι για να μειώσεις τη δυσκολία του,
και όταν πας να το μεταγλωττίσεις, να γνωρίζει το σύστημα ποια .o αρχεία είναι ενημερωμένα, και να μην τα μεταγλωττίζει.
Διαφορετικά, και με μικρή αλλαγή στον κώδικα, θέλει μεταγλώττιση όλα ξανά.

A ok. Κατσε ομως τα μεταγλωτισμενα αρχεια δεν θελουν και τον συνδετη για να μπορουν να δημιουργησουν ενα εκτελεσιμο?????
Δηλαδη εκανες το prog εκτελέσιμο χωρις να καλέσεις τον συνδετη ???

[simosx]

A ok. Κατσε ομως τα μεταγλωτισμενα αρχεια δεν θελουν και τον συνδετη για να μπορουν να δημιουργησουν ενα εκτελεσιμο?????
Δηλαδη εκανες το prog εκτελέσιμο χωρις να καλέσεις τον συνδετη ???

Ο συνδέτης καλείται έμμεσα στο παράδειγμα.
Είδα τη νέα συζήτηση που ξεκίνησες και είναι πολύ καλή κίνηση.
Μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον συνδέτη άμεσα, ωστόσο θέλει μια σειρά από παραμέτρους.
Όταν το πρόγραμμά σου βασίζεται στο autotools, τότε όλα αυτά μπαίνουν αυτόματα.
Για τώρα, είναι καλύτερο να δοκιμάσεις τη σύνδεση με gcc όπως δείχνω στη νέα συζήτηση.

[limas]

Μπορεις να φτιαξεις ενα Makefile αρχειο απο το οποιο θα εχεις κςδικοποιηση ποια εντολη θες να εκτελεις και θα στην κανει. Για να γινω πιο κατανοητος, χρησιμοποιουμε Makefile οταν θελουμε να κανουμε link πολλα αρχεια και για να μην τα κανουμε ολα gcc εχουμε φτιαξει μια εντολη που τα κανει ολα με μιας compile & link.

[simosx]

Μπορεις να φτιαξεις ενα Makefile αρχειο απο το οποιο θα εχεις κςδικοποιηση ποια εντολη θες να εκτελεις και θα στην κανει. Για να γινω πιο κατανοητος, χρησιμοποιουμε Makefile οταν θελουμε να κανουμε link πολλα αρχεια και για να μην τα κανουμε ολα gcc εχουμε φτιαξει μια εντολη που τα κανει ολα με μιας compile & link.

Το αρχείο Makefile έχει συγκεκριμένη μορφή όπου βάζεις τις εξαρτήσεις που χρειάζονται για να δημιουργηθεί το εκτελέσιμο.
Βασικός στόχος είναι απλά να πατάς make και να μεταγλωττίζονται αυτά που χρειάζονται χωρίς να σκεφτείς δεύτερη φορά.

Για τώρα το αρχείο είναι πάνω κάτω αρκετό. Μπορείς να ψάξεις για περισσότερα. Για παράδειγμα,

Κώδικας: Επιλογή όλων


peace:
@echo "Make peace, not war..."

και ένα σωρό τέτοια κόλπα.

Αυτά που είναι στην πρώτη στήλη είναι ο στόχος.
Οπότε μπορείς και

Κώδικας: Επιλογή όλων

make module.o


για τη μεταγλώττιση μόνο του module.o (λέμε τώρα).

[Tassos10]

Εσείς δηλαδή αυτό που κάνετε είναι να έχετε ένα main program ( π.χ. main.c ) και ένα module ( module.c ) και τα ενώνεται με την αντίστοιχη εντολή του gcc ( το τι κάνετε με τον git , προσωπικά δε με αφορά ). Οκ αυτό που κάνετε με την σύνδεση. Όμως, πως γίνεται στο main.c να γράψουμε ένα:

Κώδικας: Επιλογή όλων

#include "module.c"

και να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις συναρτήσεις που υπάρχουν στο module.c ;

Ευχαριστώ.

[g1wrg0s]

απο οτι γνωριζω πριν ξεκινησει η ολη φαση της μεταγλωτισης θα παρει τα ηνια ο Cpreprocessor ο οποιος θα σκαναρει το αρχειο σου και θα κανει χαμαλοδουλειες, ποιες ειναι αυτες;

παραδειγματα:

1. αφεραιση ολων των σχολιων
2. αντικατασταση ολων των defines που εχει κανει ο προγραμματιστης
3. προσθηκη του κωδικα που περιεχουν ολα τα .h poy kanei include ο προγραμματιστης

αρα... δεν τον νοιαζει τι εχεις βαλει μεσα στο αρχειο που κανεις include. Παει στο σημειο που βρισκεται η οδηγια #include "modulo.c" και το αντικαθιστα με τα περιεχομενα του αρχειου. Στη συγκεκριμενη περιπτωση με ολεςς τις συναρτησεις, οι οποιες θα βρισκονται πλεον στο ιδιο αρχειο με την main και πανω απο αυτη. Οποτε μπορεις να τις καλεσεις μεσα απο τη main χωρις ποβλημα !!!

Αν παρατηρησεις πανω ανεφερα τον ορο οδηγια. Ενας προγραμματιστης ξεχωριζει τον κωδικα που ειναι για το cc και τις οδηγιες που θελει να δωσει στον Cpreprocessor. Πως ; μα φυσικα με το γραμματικο συμβολο # (βλεπε #include, #define, #if κ.α)

[Tassos10]

Ευχαριστώ πολύ για την πολύ ωραία απάντηση σου φίλε. Πολύ σωστά.
Απλώς εγώ δε καταλαβαίνω, αφού αν βάλεις το modulo.c στο κυρίως πρόγραμμα σου σε

Κώδικας: Επιλογή όλων

#include "modulo.c"

παίζουν μια χαρά οι συναρτήσεις του modulo.c. Τότε για ποιο λόγο να κάνεις .h αρχεία και τα λοιπά.. ή άλλες ιστορίες, ώστε να τα συνδέσεις..

[g1wrg0s]

Δοκιμασε να φτιαξεις 2 αρχεια file1.c file2.c που θα κανουν include το module.c (το οποιο θα περιεχει δηλωσεις και ορισμους μεταβλητων ή συναρτησεων). Επειτα προσπαθησε να το κανεις compile

αλλα η ερωτηση σου ειναι αλλη... γιατι υπαρχουν !

προσωπικα δε γνωριζω ποια ηταν η αναγκη για τη δημιουργια της εννοιας του .h (αν και στη πορεια απολαμβανω πολλα πλεονεκτηματα τους εν αγνοια μου) αλλα υποθετω οτι ενας απο τους σημαντικοτερους θα ειναι η μεγαλυτερη ευελιξια. Επισης σκεψου για παραδειγμα οτι το main.c ειναι 100 γραμμες αλλα το modulo εχει της παναγιας τα καλουδια με τοσες συναρτησεις που πιανουν 4000 κωδικα. Παρατηρεις οτι εχεις ενα bug στο main.c και το αλλαζεις, τοτε μαντεψε ποιες συναρτησεις θα γινουν compile.... .... ολες! Και αν το module εκανε include το extracode.c κοκ

υπαρχουν πολλα προβληματα χωρις αυτα, συνηθως εξαρτησεων τα οποια ομως δε μπορω να τα εξηγησω με post

[Ilias95]

@Tassos10
Ένας πολύ βασικός λόγος είναι το abstraction.

Στο header δηλώνεις απλά τις συναρτήσεις, τις υπόλοιπες δομές και το documentation, ενώ στο source file τις υλοποιείς. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί ένας τρίτος να δει το API της βιβλιοθήκης σου, τι συναρτήσεις είναι διαθέσιμες και πως θα τις καλέσει χωρίς όμως να ξέρει πως ακριβώς αυτές υλοποιούνται από κάτω πράγμα πολύ σημαντικό. Μπορεί δηλαδή να βλέπει δηλαδή όσα υπάρχουν στο header σαν black boxes.