Τσιγάρο Τέλος?!

[Star_Light]

καλησπέρα αγαπητοί συνάδελφοι.... πιστεύω αυτο το τόπικ έλειπε απο το φορουμ μας...

Οποτε ειχα την φαινή ιδέα να το δημιουργήσω .

Το τοπικ αυτο αναφερεται σε ολους τους νυν καπνιστές και πρώην , ακομη και στους αντικαπνιστες και αυτους που δεν υπηρξαν ποτε

και μεχρι και αυτους που παλευουν να το κόψουν καποια στιγμη αυτο το διάολο.

Ο καθένας μπορει εδω να πει την ιστορια του , την δικη του σχεση με το καπνισμα.... και για οσους το εχουν κοψει και διανυουν τις πρωτες δυσκολες ημερες μπορουν να μπουν εδω και να ξεσπασουν... ή να βρουν εστω παρομοιους φιλους που παλευουν και αυτοι να ηρεμησουν απο αυτη την αμαρτία!!!!

Ξεκίνησα το κάπνισμα στα 18.5 , μολις ειχα τελειώσει την τρίτη λυκείου ... και ξαναέδινα πανελλαδικές μιας και ήθελα να περάσω Παπεί ή Ασοεε...

Τον πρωτο 1.5 χρόνο ηταν όλα καλα καπνιζα 1.5 πακετο καπνιζα οτι να ναι.. μια karelia blue μια sante αφιλτρο μια black devil .... τον 2ο ομως με έπιασε βρογχίτιδα... ήπιας μεν μορφης... αλλα βρογχίτιδα δε... ο γιατρος μου ειπε να το κοψω τελειως για να μην μου γινει χρόνια και παιδεύομαι... φυσικα δεν τον ακουσα.... και συνέχισα να καπνίζω για αλλα 2 χρονια , μεσα σε αυτα τα 2 χρονια τον 1ο μονο με επιανε - με αφηνε κ.ο.κ και απο εκει και περα με ξεχασε τελειως... μεχρι που με ξαναπιασε μετα απο 1.5 χρονο όντας ηδη 5 χρονια καπνιστης δηλαδη .. και με επιασε καλα γιατι αυτη τη φορα ο γιατρος μου εδωσε και αντιβιωση ρωτοντας με αν το αυξησα γιατι δεν με ακουσε και τοσο καλα μεσα.... καπνιζα σταθερα 1 - 1.5 πακετο για 5 χρονια.... καποιες φορες λιγοτερο απο 1 πακετο 10-15 τσιγαρα ημερησιως (αλλα λιγες φορες αυτο) .. απο περυσι λοιπον τον Απριλιο που με επιασε παλι αποφασισα πως δεν παει αλλο.... και πως δεν θελω να αποκτησω ασθμα. Το εκοψα μαχαιρι για 10 μερες (τις πρωτες 3 βεβαια μου ειχε περασει μιας και ειναι ηπιο) μεχρι που ξανακυλησα... ΑΛΛΑ υποσχεθηκα στον εαυτο μου να μην κανει πανω απο 5 τσιγαρα την ημερα! Οι φιλοι γελουσαν ελεγαν πως δεν θα τα καταφερω και πως και παλι θα κυλησω στο πακετακι.... και ομως... επι ενα χρονο μεχρι και πριν 1 μηνα... εκανα 5 τσιγαρα την ημερα και ουτε ενα παραπανω.... σηκωνομουν το πρωι επαιρνα 5 απο το πακετο του πατερα μου και τα εβαζα στην δικη μου ταμπακιερα.... Ψυχαναγκαστικο ε????? λοοολ. Και ομως εγω την ειχα βρει ετσι..... το απολαμβανα καλυτερα παρα απο τα 15 - 20 τσιγαρα που αναβα μηχανικα καθε μερα... παλαιοτερα.... ειλικρινα δεν ηθελα να κανω παραπανω... βολευομουν με αυτα. Εκανα 2 το πρωι ή μεχρι το απογευμα και τα αλλα 3 το βραδακι..... μεχρι που φετος με ξαναπιασε παλι το αλλεργικο (πολυ πιο ηπιο απο περυσι η μειωση του καπνισματος εκανε καλη δουλεια τελικα) αλλα επειδη δεν γουσταρω να εχω εστω και το παραμικρο θεμα με το αναπνευστικο μιας και μεχρι τα 20 μου ποτε δεν ειχα παθει βρογχιτιδα αποφασισα να το κοψω παντελως.

Πλεον εχω να καπνισω 21 μερες..... το πασχα περασα δυσκολα.... ειχα τετοια αμηχανια που την εβγαζα στην εκκλησια μεχρι το τελος!!!! Φαι τρωω τον αμπακο αλλα εχω καλο μεταβολισμο οποτε δεν με απασχολει και ειμαι ηδη αδυνατος... αρα αυτο δεν με πειραζει... απλα καποιες φορες μου λειπουν αυτα τα 4-5 που εκανα , μου λειπει να ακουω τα αγαπημενα μου τραγουδια αραζοντας στο δωματιο μου με κλειστο το φως να ειναι καλοκαιρι να μπαινει αερακι να την σκεφτομαι και να μην κανω ενα τσιγαρακι , μου λειπει να προσπαθω να γραφω κωδικα και να βρω μια λυση και οταν την βρισκω και παιρνω την ικανοποιηση να μην μπορω να αναψω ενα τσιγαρο.... το πακετο την ημερα δεν θελω να το ξαναδω ειλικρινα ηταν αηδια ουτε μια σκαλα δεν μπορουσα να ανεβω... αλλα τα 4-5 την ημερα πιστευω ειναι ιδανικα για ολους γιατι μην ξεχναμε πως κανεις χρονιος καπνιστης του πακετου δεν θα γλιτωσει απο την χρονια βρογχιτιδα οι βλαβες γινονται ακομη και αν εχεις σκληροτραχηλα πνευμονια...

Ποιος αλλος προσπαθει να το κοψει?????? Ελατε να μαζευτουμε παικτες μου

ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΣΕ ολους μας.

Π.Σ Τσιγαρο σε αγαπυσα , αλλα δεν μπορουμε πλεον να ειμαστε μαζι!!!

ΧΑΧΧΑΧΑ οκ κανω και λιγη πλακα.... δεν το γραφω 100% σοβαρα το τελευταιο

[yiannis66]

Περίπου ένα χρόνο να το πιάσω στα χέρια μου, κάνοντας τον λογαριασμό (του Χόντζα) ,(καπνιζα περίπου ένα πακέτο των 2,80)
Εχουμε 360 μέρες Χ 2,80 = 1000 € περίπου, το μηνιάτικο μου δλδ χοντρικά.
Αυτόν τον λογαριασμό έκανα και χωρίς να το σκεφτώ πολύ το έκοψα μια μέρα που είχα πονόλαιμο.
Πάρα πολύ ευκολα θα έλεγα σε σχέση με τους περισότερους που ακούω να ζόρίζονται.

Και να σκεφτείται όσοι καπνίζεται πόσα χρήματα πετάτε στον αέρα (κοπανιστό)

[Star_Light]

Περίπου ένα χρόνο να το πιάσω στα χέρια μου, κάνοντας τον λογαριασμό (του Χόντζα) ,(καπνιζα περίπου ένα πακέτο των 2,80)
Εχουμε 360 μέρες Χ 2,80 = 1000 € περίπου, το μηνιάτικο μου δλδ χοντρικά.
Αυτόν τον λογαριασμό έκανα και χωρίς να το σκεφτώ πολύ το έκοψα μια μέρα που είχα πονόλαιμο.
Πάρα πολύ ευκολα θα έλεγα σε σχέση με τους περισότερους που ακούω να ζόρίζονται.

Και να σκεφτείται όσοι καπνίζεται πόσα χρήματα πετάτε στον αέρα (κοπανιστό)

Κοιτα δεν μπορω να πω οτι ζοριζομαι και παρα πολυ..... μια μετρια κατασταση με καποιες εξαρσεις.

ΑΝτιμετωπιστεα αν εχεις και καποια δυναμη χαρακτηρα.... δεν σου λειπει καθολου ??? ποσα χρονια καπνιζες?

[Atlantios]

Το έκοψα πριν ενάμιση χρόνο. Διαβάζω αυτά που γράφεις φίλε Star_Light και όταν φτάνω στην λέξη πακέτο με πιάνει τέτοια νοσταλγία και ανάγκη που είμαι έτοιμος να πάω στο περίπτερο για να αγοράσω τρία πακέτα τσιγάρα. Καθώς γράφω αυτές τις λίγες γραμμές έχω τσακίσει ήδη μια σοκολάτα. Ένας φίλος απ' τα παλιά που με είδε τελευταία μου είπε "πως έγινες σαν αρκούδα"; Ξεκίνησα το κάπνισμα στα δεκαεννιά, φοιτητής, το έκοψα μια φορά για τρία χρόνια όταν ένας φίλος οδοντίατρος περισσότερο αστειευόμενος μου είπε ότι θα έχανα όλα μου τα δόντια. Στο μεταξύ ο οδοντίατρος, καπνιστής ο ίδιος πέθανε πριν δυο χρόνια από καρκίνο.

Δεν το έκοψα επειδή είχα κάποιο πρόβλημα υγείας αλλά γιατί άκουσα ότι αν κάποιος φερθεί συνετά και το κόψει ως τα 35 του, τότε οι ζημιές που έχει προκαλέσει στον οργανισμό του, σε λίγα χρόνια διορθώνονται 100%. Εγώ είχα ήδη περάσει τα 40, μ' αρέσει ο αθλητισμός http://www.youtube.com/watch?v=4DnwuPQAotE

Έπρεπε να διαλέξω. διάλεξα ζωή.

[Star_Light]

Το έκοψα πριν ενάμιση χρόνο. Διαβάζω αυτά που γράφεις φίλε Star_Light και όταν φτάνω στην λέξη πακέτο με πιάνει τέτοια νοσταλγία και ανάγκη που είμαι έτοιμος να πάω στο περίπτερο για να αγοράσω τρία πακέτα τσιγάρα. Καθώς γράφω αυτές τις λίγες γραμμές έχω τσακίσει ήδη μια σοκολάτα. Ένας φίλος απ' τα παλιά που με είδε τελευταία μου είπε "πως έγινες σαν αρκούδα"; Ξεκίνησα το κάπνισμα στα δεκαεννιά, φοιτητής, το έκοψα μια φορά για τρία χρόνια όταν ένας φίλος οδοντίατρος περισσότερο αστειευόμενος μου είπε ότι θα έχανα όλα μου τα δόντια. Στο μεταξύ ο οδοντίατρος, καπνιστής ο ίδιος πέθανε πριν δυο χρόνια από καρκίνο.

Δεν το έκοψα επειδή είχα κάποιο πρόβλημα υγείας αλλά γιατί άκουσα ότι αν κάποιος φερθεί συνετά και το κόψει ως τα 35 του, τότε οι ζημιές που έχει προκαλέσει στον οργανισμό του, σε λίγα χρόνια διορθώνονται 100%. Εγώ είχα ήδη περάσει τα 40, μ' αρέσει ο αθλητισμός http://www.youtube.com/watch?v=4DnwuPQAotE

Έπρεπε να διαλέξω. διάλεξα ζωή.

Ουτε εγω ειχα καποιο επειγον προβλημα υγειας... αυτο που ειχα δεν ηταν ασθμα απλα ενας ερεθισμος στο αναπνευστικο ηπιος που με επιανε οταν εμπαινε η ΑΝοιξη και δεν εκανα και πυρετο οταν με επιανε η βρογχιτιδα απλα ενα βηχαλακι ειχα και ελαχιστο βρασιμο στο στηθος ελαχιστο μια ιδεα.... και αλλοι το εχουν απλα το γραφουν στα παλια τους τα παππουτσια και περναει μονο του.... Απλα η εξαρτηση απο το τσιγαρο ειναι πλεον ψυχολογικη.... γιατι ειχαμε συνδεσει αρκετες στιγμες με αυτο.... ακομη και μετα το σεξ ρε φιλε εκανα τσιγαρο χαχαχαχ τι να λεμε τωρα.

Τεσπα ασε τις νοσταλγιες τωρα... και θα περασει... απλα μην το σκεφτεσαι χαχαχα εγω διαβαζω εδω για το 3- way handshake TCP Προσπαθω να το πιασω σε βαθος πως δουλευει... και απο πριν που μπηκα και εκανα το 1ο ποστ ηδη νιωθω ξεχασμενος και καλυτερα. Μπορει να παω να χτυπησω καμια σοκολατιτσα μετα... εγω δεν εχω προβλημα αρκουδιας στα κιλα ισα ισα μακαρι να παχυνω... ειμαι 1.80 70 κιλα ... αδυνατος... πριν το κοψω τελειως ημουν 73 χαχαχχαχα δεν μιλαω για τωρα βεβαια αλλα για τον περασμενο ΝΟεβριο....

[Galhnos]

Εγώ θέλω, αλλά ΔΕΝ...
Τελικά, μία είναι η συμβουλή μου: μην το βάλεις στο στόμα σου..
Μία φορά καπνιστής=πάντα καπνιστής. (ακόμα κι αν το κόψεις..)
Εντάξει, υπάρχουν και εξαιρέσεις.. Πάντως, αν καπνίζεις χρόνια, δύσκολα, πολύ δύσκολα κόβεται. Σε όσους το κατάφεραν, χίλια μπράβο!!

Θα έρθει και η σειρά μας, που θα πάει...

[Star_Light]

Εγώ θέλω, αλλά ΔΕΝ...
Τελικά, μία είναι η συμβουλή μου: μην το βάλεις στο στόμα σου..
Μία φορά καπνιστής=πάντα καπνιστής. (ακόμα κι αν το κόψεις..)
Εντάξει, υπάρχουν και εξαιρέσεις.. Πάντως, αν καπνίζεις χρόνια, δύσκολα, πολύ δύσκολα κόβεται. Σε όσους το κατάφεραν, χίλια μπράβο!!

Θα έρθει και η σειρά μας, που θα πάει...

Γαμησετα φιλε.... εδω εχω γνωστους με αναπνευστικα θεματα και ζητηματα και ομως δεν το κοβουν.
Και εγω δεν ξερω αν τελικα τα καταφερω.... και δεν το ξαναρχισω... βεβαια ακομη και αν το ξαναρχισω πανω απο 4-5
την ημερα δεν θα κανω... εκει θα μεινω.... Παντως ελα ρε ενταξει... πως και το ζητας μετα απο 1.5 χρονο??? μην μου λες τετοια
και παραμεινει η κολαση του Δαντη χαχαχαχαχαχ ... και μην σε βαζω σε ιδεες τωρα αποψε και νιωθω και τυψεις... η γυναικα σου να σε στηριξει που ειναι?? Εμεις δεν εχουμε ουτε κοπελα ας πουμε αυτο το καιρο... ριξτο σε σεξ φιλε μου!!!!!!

[razor]

Το τελευταίο μου τσιγάρο το έκανα πέρισυ ξημερώματα 3 προς 4 Αυγούστου μετά από μια νύχτα ουζοποσίας και αλκοολοκατανύξεως. Την προηγούμενη μέρα είχα αποφασίσει (για πολλοστή φορά) πως θα το μείωνα στα 7 τσιγάρα. Και πράγματι εκείνη τη μέρα το είχα καταφέρει. Μέχρι την ώρα που βγήκα. Αλκοόλ και τσιγάρο πάνε μαζί και εκείνο το βράδυ έκανα μισό πακέτο. Γύρισα σπίτι και ένιωθα χάλια. Διαπίστωσα ότι το βασικό πρόβλημα ήταν η δική μου αδυναμία. Η δική μου αδυναμία ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένων παραγόντων. Της εξάρτησης από τη νικοτίνη και της ψυχολογικής εξάρτησης. Αν δεν ξεμπέρδευα με αυτά τα δύο, δεν θα έβλεπα φως. Έκανα το τελευταίο τσιγάρο και έπεσα για ύπνο. Οι επόμενες 4 μέρες ήταν δύσκολες. Με βοήθησε όμως ένα θαυματουργό φάρμακο. Το παγωμένο νερό. Κάθε φορά που ήθελα να καπνίσω έπινα μεγάλες γουλιές από παγωμένο νερό. Ο οργανισμός μου αποτοξινώθηκε πιο γρήγορα και δεν είχα πονοκέφαλους. Από τότε δεν ξανακάπνισα.

Τώρα, όντως υπάρχουν στιγμές που το ζητάς. Μου είναι κάπως δύσκολο να το περιγράψω. Αλλιώς το ζητά ο καπνιστής και αλλιώς ο πρώην καπνιστής. Η επιθυμία για τσιγάρο μειώνεται προοδευτικά καθώς περνάνε οι μέρες. Ήδη μέσα στον πρώτο μήνα σκέφτεσαι το τσιγάρο πολύ λίγες φορές μέσα στη μέρα. Ίσως καμιά δύο φορές για μερικά δευτερόλεπτα. Η ένταση τη επιθυμίας είναι πάρα πολύ μειωμένη. Εγώ, μετά από 8 μήνες περίπου το ζητάω όταν είμαι πολύ χαλαρός ή όταν είμαι πολύ τσαντισμένος. Αλλά την επιθυμία μου αυτή μπορώ να την παρομοιάσω με μια έντονη νοσταλγία ψυχολογικού τύπου, η οποία δεν προκαλεί την ένταση και το άγχος που προκαλεί η επιθυμία του καπνιστή να καπνίσει ένα τσιγάρο πχ μετά από ένα μεγάλο ταξίδι με το λεωφορείο.

Δοκίμασα τη μέθοδο της μείωσης των τσιγάρων. Δοκίμασα και τις τσίχλες. Εκείνο που διαπίστωσα είναι ότι το ΠΡΟΒΛΗΜΑ δεν είναι ο αριθμός των τσιγάρων αλλά η εξάρτηση από το τσιγάρο αυτό καθαυτό. Αν δεν κοπεί η εξάρτηση, θα βρίσκομαι συνεχώς στο τριπάκι να βρω τσιγάρα. Έστω και αν μιλάμε για 5-6. Πιστέυω ακράδαντα ότι κατάφερα να το κόψω γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ελεύθερη βούληση. Φαίνεται αστείο αλλά τώρα αντιλαμβάνομαι ότι ακόμα και η παραμικρότερη εξάρτηση νοθεύει την λογική του μυαλού μας. Δεν είχα ελεύθερη βούληση να αποφασίσω αν θα καπνίσω ή όχι. Μπορούσα να καταπιέσω το συναίσθημα στέρησης για κάποιο χρονικό διάστημα, ίσως και μερικές μέρες αλλά στο τέλος θα έπρεπε να γυρίζω πίσω να παίρνω την δόση μου σε νικοτίνη. Ένιωθα άσχημα να περιμένω να κάνω διάλλειμα το σινεμά για να πάω για τσιγάρο. Να έχω ένα τσιγάρο στο χέρι μου για να ηρεμώ όταν τσαντιζόμουν. Να σπάζομαι όταν ξύπναγα το πρωι και με τον καφέ δεν είχα τσιγάρα. Και μετά, όταν το παράκανα κανα βράδυ μαζί με το ποτό, να ένιωθα άσχημα που κάπνισα τόσο πολύ. Τον τελευταίο χρόνο πριν το κόψω, έβλεπα το τσιγάρο σαν το λουράκι που δένουμε τον σκύλο. Δεν μπορούσα να πάω κάπου χωρίς να έχω και το πακέτο.

Και κάτι άλλο: Μετά από μερικούς μήνες πραγματικά νιώθεις ότι έχεις βελτιώσει την ποιότητα της ζωής σου. Μέσα στον μήνα βελτίωσα την όσφρηση και γεύση μου κατά 30%. Παίρνεις βαθιές ανάσες τις οποίες είχες ξεχάσει. Αναπνέεις μια μέρα βαθιά και εκπλήσσεσαι που με κάπιο τρόπο υπάρχει περισσότερος χώρος για αναπνοή. Σαν να είχες ένα βάρος. Χωρίς τσιγάρο σκέφτεσαι πως θα αντμετωπίσεις αγχωτικές καταστάσεις. Η δική μου παρατήρηση είναι ότι χωρίς τσιγάρο είσαι λιγότερο αγχώδης. Δηλαδή, ακόμα και όταν συμβεί κάτι που θα σε αγχώσει, νιώθεις λιγότερο την πίεση του άγχους όντας μη ή πρώην καπνιστής.

[Star_Light]

Το τελευταίο μου τσιγάρο το έκανα πέρισυ ξημερώματα 3 προς 4 Αυγούστου μετά από μια νύχτα ουζοποσίας και αλκοολοκατανύξεως. Την προηγούμενη μέρα είχα αποφασίσει (για πολλοστή φορά) πως θα το μείωνα στα 7 τσιγάρα. Και πράγματι εκείνη τη μέρα το είχα καταφέρει. Μέχρι την ώρα που βγήκα. Αλκοόλ και τσιγάρο πάνε μαζί και εκείνο το βράδυ έκανα μισό πακέτο. Γύρισα σπίτι και ένιωθα χάλια. Διαπίστωσα ότι το βασικό πρόβλημα ήταν η δική μου αδυναμία. Η δική μου αδυναμία ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένων παραγόντων. Της εξάρτησης από τη νικοτίνη και της ψυχολογικής εξάρτησης. Αν δεν ξεμπέρδευα με αυτά τα δύο, δεν θα έβλεπα φως. Έκανα το τελευταίο τσιγάρο και έπεσα για ύπνο. Οι επόμενες 4 μέρες ήταν δύσκολες. Με βοήθησε όμως ένα θαυματουργό φάρμακο. Το παγωμένο νερό. Κάθε φορά που ήθελα να καπνίσω έπινα μεγάλες γουλιές από παγωμένο νερό. Ο οργανισμός μου αποτοξινώθηκε πιο γρήγορα και δεν είχα πονοκέφαλους. Από τότε δεν ξανακάπνισα.

Τώρα, όντως υπάρχουν στιγμές που το ζητάς. Μου είναι κάπως δύσκολο να το περιγράψω. Αλλιώς το ζητά ο καπνιστής και αλλιώς ο πρώην καπνιστής. Η επιθυμία για τσιγάρο μειώνεται προοδευτικά καθώς περνάνε οι μέρες. Ήδη μέσα στον πρώτο μήνα σκέφτεσαι το τσιγάρο πολύ λίγες φορές μέσα στη μέρα. Ίσως καμιά δύο φορές για μερικά δευτερόλεπτα. Η ένταση τη επιθυμίας είναι πάρα πολύ μειωμένη. Εγώ, μετά από 8 μήνες περίπου το ζητάω όταν είμαι πολύ χαλαρός ή όταν είμαι πολύ τσαντισμένος. Αλλά την επιθυμία μου αυτή μπορώ να την παρομοιάσω με μια έντονη νοσταλγία ψυχολογικού τύπου, η οποία δεν προκαλεί την ένταση και το άγχος που προκαλεί η επιθυμία του καπνιστή να καπνίσει ένα τσιγάρο πχ μετά από ένα μεγάλο ταξίδι με το λεωφορείο.

Δοκίμασα τη μέθοδο της μείωσης των τσιγάρων. Δοκίμασα και τις τσίχλες. Εκείνο που διαπίστωσα είναι ότι το ΠΡΟΒΛΗΜΑ δεν είναι ο αριθμός των τσιγάρων αλλά η εξάρτηση από το τσιγάρο αυτό καθαυτό. Αν δεν κοπεί η εξάρτηση, θα βρίσκομαι συνεχώς στο τριπάκι να βρω τσιγάρα. Έστω και αν μιλάμε για 5-6. Πιστέυω ακράδαντα ότι κατάφερα να το κόψω γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ελεύθερη βούληση. Φαίνεται αστείο αλλά τώρα αντιλαμβάνομαι ότι ακόμα και η παραμικρότερη εξάρτηση νοθεύει την λογική του μυαλού μας. Δεν είχα ελεύθερη βούληση να αποφασίσω αν θα καπνίσω ή όχι. Μπορούσα να καταπιέσω το συναίσθημα στέρησης για κάποιο χρονικό διάστημα, ίσως και μερικές μέρες αλλά στο τέλος θα έπρεπε να γυρίζω πίσω να παίρνω την δόση μου σε νικοτίνη. Ένιωθα άσχημα να περιμένω να κάνω διάλλειμα το σινεμά για να πάω για τσιγάρο. Να έχω ένα τσιγάρο στο χέρι μου για να ηρεμώ όταν τσαντιζόμουν. Να σπάζομαι όταν ξύπναγα το πρωι και με τον καφέ δεν είχα τσιγάρα. Και μετά, όταν το παράκανα κανα βράδυ μαζί με το ποτό, να ένιωθα άσχημα που κάπνισα τόσο πολύ. Τον τελευταίο χρόνο πριν το κόψω, έβλεπα το τσιγάρο σαν το λουράκι που δένουμε τον σκύλο. Δεν μπορούσα να πάω κάπου χωρίς να έχω και το πακέτο.

Και κάτι άλλο: Μετά από μερικούς μήνες πραγματικά νιώθεις ότι έχεις βελτιώσει την ποιότητα της ζωής σου. Μέσα στον μήνα βελτίωσα την όσφρηση και γεύση μου κατά 30%. Παίρνεις βαθιές ανάσες τις οποίες είχες ξεχάσει. Αναπνέεις μια μέρα βαθιά και εκπλήσσεσαι που με κάπιο τρόπο υπάρχει περισσότερος χώρος για αναπνοή. Σαν να είχες ένα βάρος. Χωρίς τσιγάρο σκέφτεσαι πως θα αντμετωπίσεις αγχωτικές καταστάσεις. Η δική μου παρατήρηση είναι ότι χωρίς τσιγάρο είσαι λιγότερο αγχώδης. Δηλαδή, ακόμα και όταν συμβεί κάτι που θα σε αγχώσει, νιώθεις λιγότερο την πίεση του άγχους όντας μη ή πρώην καπνιστής.

ΑΥτο το κατι αλλο στο τελος ειναι και το ζουμι ολης της υποθεσης.... εγω αυτο με την αναπνοη που λες το πηρα πρεφα οταν επεσα απο τα 20 τσιγαρα που εκανα στα 5. Ναι φιλε μου... οταν καπνιζεις πακετο και για χρονια την αναπνοη την βαθεια την ξεχνας... ειναι και αυτο ενα τιμημα αλλωστε και οχι μονο την αναπνοη... ξεχνας τον καλο υπνο.. το καλο φαγητο το καλο ξυπνημα το πρωι κτλπ κτλπ... καθετι στην ζωη εχει ενα τιμημα... πχ βγαινεις συνεχεια εξω με γκομενακια και ετσι? Ε χανεις χρονο απο την δουλεια και το διαβασμα σου.... απο την αλλη διαβαζεις συνεχεια και δεν βγαινεις? Ε χανεις χρονο απο την διασκεδαση περνανε τα χρονια και δεν διασκεδασες οπως θα επρεπε... γενικα καθετι εχει το τιμημα του απλα κανεις επιλογες σου. Υπαρχουν ανθρωποι που λενε... οτι εγω και με ενα πνευμονι να μεινω θα συνεχισω... δεν τους νοιαζει που εχουν δυσπνοιες... δεν τις λαμβανουν καν υποψιν τους.

Εγω πιστευω οταν δεν καπνιζεις και αγχος να σε πιασει το αντιμετωπιζεις πιο ψυχραιμα... ενω αν καπνιζεις και εισαι ηδη επιβαρυμενος.... λογικο να νιωθεις πιο βαρυς... γιατι εισαι μπουκωμενος... ΝΟσταλγια για τσιγαρο παντα θα υπαρχει καποιες στιγμες και αυτο ειναι και η παγιδουλα... οτι παντα μενει παραθυρακι για να ξαναρχισεις παλι απο την αρχη........

[razor]

Το τελευταίο μου τσιγάρο το έκανα πέρισυ ξημερώματα 3 προς 4 Αυγούστου μετά από μια νύχτα ουζοποσίας και αλκοολοκατανύξεως. Την προηγούμενη μέρα είχα αποφασίσει (για πολλοστή φορά) πως θα το μείωνα στα 7 τσιγάρα. Και πράγματι εκείνη τη μέρα το είχα καταφέρει. Μέχρι την ώρα που βγήκα. Αλκοόλ και τσιγάρο πάνε μαζί και εκείνο το βράδυ έκανα μισό πακέτο. Γύρισα σπίτι και ένιωθα χάλια. Διαπίστωσα ότι το βασικό πρόβλημα ήταν η δική μου αδυναμία. Η δική μου αδυναμία ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένων παραγόντων. Της εξάρτησης από τη νικοτίνη και της ψυχολογικής εξάρτησης. Αν δεν ξεμπέρδευα με αυτά τα δύο, δεν θα έβλεπα φως. Έκανα το τελευταίο τσιγάρο και έπεσα για ύπνο. Οι επόμενες 4 μέρες ήταν δύσκολες. Με βοήθησε όμως ένα θαυματουργό φάρμακο. Το παγωμένο νερό. Κάθε φορά που ήθελα να καπνίσω έπινα μεγάλες γουλιές από παγωμένο νερό. Ο οργανισμός μου αποτοξινώθηκε πιο γρήγορα και δεν είχα πονοκέφαλους. Από τότε δεν ξανακάπνισα.

Τώρα, όντως υπάρχουν στιγμές που το ζητάς. Μου είναι κάπως δύσκολο να το περιγράψω. Αλλιώς το ζητά ο καπνιστής και αλλιώς ο πρώην καπνιστής. Η επιθυμία για τσιγάρο μειώνεται προοδευτικά καθώς περνάνε οι μέρες. Ήδη μέσα στον πρώτο μήνα σκέφτεσαι το τσιγάρο πολύ λίγες φορές μέσα στη μέρα. Ίσως καμιά δύο φορές για μερικά δευτερόλεπτα. Η ένταση τη επιθυμίας είναι πάρα πολύ μειωμένη. Εγώ, μετά από 8 μήνες περίπου το ζητάω όταν είμαι πολύ χαλαρός ή όταν είμαι πολύ τσαντισμένος. Αλλά την επιθυμία μου αυτή μπορώ να την παρομοιάσω με μια έντονη νοσταλγία ψυχολογικού τύπου, η οποία δεν προκαλεί την ένταση και το άγχος που προκαλεί η επιθυμία του καπνιστή να καπνίσει ένα τσιγάρο πχ μετά από ένα μεγάλο ταξίδι με το λεωφορείο.

Δοκίμασα τη μέθοδο της μείωσης των τσιγάρων. Δοκίμασα και τις τσίχλες. Εκείνο που διαπίστωσα είναι ότι το ΠΡΟΒΛΗΜΑ δεν είναι ο αριθμός των τσιγάρων αλλά η εξάρτηση από το τσιγάρο αυτό καθαυτό. Αν δεν κοπεί η εξάρτηση, θα βρίσκομαι συνεχώς στο τριπάκι να βρω τσιγάρα. Έστω και αν μιλάμε για 5-6. Πιστέυω ακράδαντα ότι κατάφερα να το κόψω γιατί συνειδητοποίησα ότι δεν είχα ελεύθερη βούληση. Φαίνεται αστείο αλλά τώρα αντιλαμβάνομαι ότι ακόμα και η παραμικρότερη εξάρτηση νοθεύει την λογική του μυαλού μας. Δεν είχα ελεύθερη βούληση να αποφασίσω αν θα καπνίσω ή όχι. Μπορούσα να καταπιέσω το συναίσθημα στέρησης για κάποιο χρονικό διάστημα, ίσως και μερικές μέρες αλλά στο τέλος θα έπρεπε να γυρίζω πίσω να παίρνω την δόση μου σε νικοτίνη. Ένιωθα άσχημα να περιμένω να κάνω διάλλειμα το σινεμά για να πάω για τσιγάρο. Να έχω ένα τσιγάρο στο χέρι μου για να ηρεμώ όταν τσαντιζόμουν. Να σπάζομαι όταν ξύπναγα το πρωι και με τον καφέ δεν είχα τσιγάρα. Και μετά, όταν το παράκανα κανα βράδυ μαζί με το ποτό, να ένιωθα άσχημα που κάπνισα τόσο πολύ. Τον τελευταίο χρόνο πριν το κόψω, έβλεπα το τσιγάρο σαν το λουράκι που δένουμε τον σκύλο. Δεν μπορούσα να πάω κάπου χωρίς να έχω και το πακέτο.

Και κάτι άλλο: Μετά από μερικούς μήνες πραγματικά νιώθεις ότι έχεις βελτιώσει την ποιότητα της ζωής σου. Μέσα στον μήνα βελτίωσα την όσφρηση και γεύση μου κατά 30%. Παίρνεις βαθιές ανάσες τις οποίες είχες ξεχάσει. Αναπνέεις μια μέρα βαθιά και εκπλήσσεσαι που με κάπιο τρόπο υπάρχει περισσότερος χώρος για αναπνοή. Σαν να είχες ένα βάρος. Χωρίς τσιγάρο σκέφτεσαι πως θα αντμετωπίσεις αγχωτικές καταστάσεις. Η δική μου παρατήρηση είναι ότι χωρίς τσιγάρο είσαι λιγότερο αγχώδης. Δηλαδή, ακόμα και όταν συμβεί κάτι που θα σε αγχώσει, νιώθεις λιγότερο την πίεση του άγχους όντας μη ή πρώην καπνιστής.

ΑΥτο το κατι αλλο στο τελος ειναι και το ζουμι ολης της υποθεσης.... εγω αυτο με την αναπνοη που λες το πηρα πρεφα οταν επεσα απο τα 20 τσιγαρα που εκανα στα 5. Ναι φιλε μου... οταν καπνιζεις πακετο και για χρονια την αναπνοη την βαθεια την ξεχνας... ειναι και αυτο ενα τιμημα αλλωστε και οχι μονο την αναπνοη... ξεχνας τον καλο υπνο.. το καλο φαγητο το καλο ξυπνημα το πρωι κτλπ κτλπ... καθετι στην ζωη εχει ενα τιμημα... πχ βγαινεις συνεχεια εξω με γκομενακια και ετσι? Ε χανεις χρονο απο την δουλεια και το διαβασμα σου.... απο την αλλη διαβαζεις συνεχεια και δεν βγαινεις? Ε χανεις χρονο απο την διασκεδαση περνανε τα χρονια και δεν διασκεδασες οπως θα επρεπε... γενικα καθετι εχει το τιμημα του απλα κανεις επιλογες σου. Υπαρχουν ανθρωποι που λενε... οτι εγω και με ενα πνευμονι να μεινω θα συνεχισω... δεν τους νοιαζει που εχουν δυσπνοιες... δεν τις λαμβανουν καν υποψιν τους.

Εγω πιστευω οταν δεν καπνιζεις και αγχος να σε πιασει το αντιμετωπιζεις πιο ψυχραιμα... ενω αν καπνιζεις και εισαι ηδη επιβαρυμενος.... λογικο να νιωθεις πιο βαρυς... γιατι εισαι μπουκωμενος... ΝΟσταλγια για τσιγαρο παντα θα υπαρχει καποιες στιγμες και αυτο ειναι και η παγιδουλα... οτι παντα μενει παραθυρακι για να ξαναρχισεις παλι απο την αρχη........

Ακριβώς. Και έχω την εντύπωση ότι σκέφτομαι καθαρότερα. Δεν κάνω πλάκα, την δεύτερη βδομάδα που είχα κόψει το τσιγάρο, ένιωθα να έχω τόσο διαυγή σκέψη που έπιασα ένα δύσκολο βιβλίο (που το 'χα παρατήσει) να διαβάσω.

Το έχω ακούσει και εγώ αυτό το επιχείρημα που λες με το τίμημα. Έχει μια μεγάλη δόση αλήθειας όντως. Όμως εγώ πάντα τους απαντώ: Οκ, μάγκες μιλάτε για τίμημα. Αυτό σημαίνει όμως συνειδητή και ελεύθερη επιλογή του τιμήματος. Όταν είσαι "υποχρεωμένος" να κάνεις κάτι, τότε δεν επιλέγεις τίμημα. Απλά δικαιολογείς έναν δρόμο τον οποίο είσαι αναγκασμένος να ακολουθείς επειδή είσαι στο τριπάκι "χρειάζομαι τσιγάρο". Ελεύθερη επιλογή σημαίνει ελευθερία από καταναγκασμούς. Μα το τσιγάρο είναι εθιστικό. Και προκαλεί εξάρτηση. Είναι δυνατό να μιλάμε για επιλογή αν υπάρχει εξάρτηση; Προσωπικά, μόνο όταν συνειδητοποίησα ότι είμαι εξαρτημένος, πάει και τελείωσε, αποφάσισα να το δω ζεστά το θέμα του κοψίματος. Μέχρι τότε έλεγα ότι το κόβω όποτε θέλω, με λίγη προσπάθεια.

Την καλύτερη ατάκα για το τσιγάρο την διάβασα κάπου: "Το τσιγάρο είναι ένας φίλος που σχεδίαζε τη δολοφονία σου από την πρώτη μέρα που γνωριστήκατε" χαχα