Ποιος θυμάται......

[kzlazy]

... και από τότε κλειδώνω με το που μπαίνω σπίτι και βάζω και το σύρτη...

Off topic:
(Από την ταινία «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», σε σκηνή όπου ο Ηλιόπουλος και ο Χατζηχρήστος κλείνουν δωμάτιο στο ξενοδοχείο και αφού εξετάζουν αν «πατιέται», κλείνουν την πόρτα, και ο ένας παρατηρεί ότι εκτός της κλειδαριάς έχει ένα μικρό σύρτη.)
Η ατάκα-κλειδί είναι «βάλτε και το συρτάκι, κύριε, κάτι κρατάει κι αυτό, κάτι κρατάει κι αυτό...».

Ασχετο αλλά μια που το νήμα αφορά αναμνήσεις από παλιότερες εποχές...

Ο κόσμος αλλάζει... και δυστυχώς είναι προς το χειρότερο...

Νομίζω ότι απλά κάποια πράγματα τα ζήσαμε, και δεν πρόκειται να ξαναέρθουν. Θυμάμαι όταν ήμουν στην τετάρτη δημοτικού ο πατέρας μου μου πήρε ένα ποδήλατο για μεγάλους (στο οποίο για να ανέβω εκείνη την εποχή έψαχνα για χαμηλές μάντρες ή ψηλά πεζοδρόμια...). Στην τρυφερή ηλικία των 10-12 είχα ήδη γυρίσει όλο το περιστέρι όπου μέναμε τότε και στα 15 είχα ήδη κάνει και κάποιες βόλτες στην Κηφισιά (από το Περιστέρι). Τα καλοκαίρια ξυπνούσα το πρωί έπαιρνα τους δρόμους (οι δικοί μου δούλευαν και οι δύο) και γυρνούσα σπίτι κατά το βραδάκι. Φυσικά χωρίς κινητά ή να ειδοποιώ που είμαι και άλλα τέτοια.

Σήμερα σκέπτομαι ότι αν ήμουν οι δικοί μου (αν είχα παιδί σε τέτοια ηλικία δηλαδή) κάτι τέτοιο θα μου φαινόταν μάλλον αδιανόητο, ξεκινώντας από το ποδήλατο στο δρόμο...

[evolgen]

Νομίζω ότι απλά κάποια πράγματα τα ζήσαμε, και δεν πρόκειται να ξαναέρθουν.

Ναι... Όταν είμασταν μικροί και αθώοι νομίζαμε ότι όλα είναι αγγελικά πλασμένα και ότι η κοινωνία βελτιώνεται συνεχώς και ότι θα ζήσουμε καλύτερα από τις προηγούμενες γενιές από κάθε άποψη, γιατί η γνώση προχωρεί. Το ότι θα ζήσουμε καλύτερα από κάποιες απόψεις ισχύει, από άλλες πάλι πολύ χειρότερα...

Απλώς νομίζω ότι είναι μεγάλος ο πόνος να σου αφαιρούν ένα πράγμα ή μια κατάσταση την οποία αγαπούσες ή είχες συνηθίσει και να σου την αντικαθιστούν με κάτι πιο "μέτριο"...

Τέλος πάντων, κάτι που δεν κανόνισα καμιά έξοδο για σήμερα, κάτι το θέμα, με έπιασαν οι ρομαντισμοί μου.

[kzlazy]

Απλώς νομίζω ότι είναι μεγάλος ο πόνος να σου αφαιρούν ένα πράγμα ή μια κατάσταση την οποία αγαπούσες ή είχες συνηθίσει και να σου την αντικαθιστούν με κάτι πιο "μέτριο"...

Ετσι ακριβώς το λέει και ο Περικλής στον Επιτάφιο (ή ο Θουκυδίδης βάζει τον Περικλή να το λέει, ανάλογα με την εκδοχή που υποστηρίζει κανείς...) :
Νιώθει λύπη κανείς όχι για όσα στερείται χωρίς να τα έχει δοκιμάσει, αλλά για όσα του αφαιρούνται αφού τα έχει συνηθίσει.

Και παρά το γεγονός ότι μέρα με τη μέρα οι αλλαγές είναι τόσο μικρές που δεν καταλαβαίνουμε το μέγεθος της διαφοράς. Όταν κάνει κανείς βουτιά στο παρελθόν όμως, βλέπεις καλύτερα όλη την απόσταση και παθαίνεις ίλιγγο...

[dim459]

Πω πω, ξεθάβετε απίστευτες μνήμες και αναμνήσεις.
Θυμάστε τα ποδήλατα Velamos (αλήθεια υπάρχουν ακόμα ; )
Θυμάστε τα <<αγωνιστικά>> ποδήλατα Mercier (αυτά φαντάζομαι υπάρχουν). Δε θα ξεχάσω ποτέ την ημέρα που μου είχαν πάρει το Mercier Tour De France, για τους πιτσιρικάδες-ψώνια της εποχής ήταν ένα μικρό status symbol. Ομολογώ ότι μου άνοιξε νέους ορίζοντες, διότι από τις βόλτες που κάναμε γύρω από το Δήλεσι εκείνη την εποχή, ξαφνικά η διαδρομή μέχρι τον Ωρωπό (12χλμ) έγινε παιχνιδάκι. Θυμάμαι ακόμα τις απορημένες φάτσες παππούδων που οδηγούσαν νωχελικά τα αυτοκίνητα-γκαζιέρες της εποχής όταν τους προσπερνούσαμε με τα ποδήλατα, έχοντας προηγουμένως φροντίσει να <<πλακωθούμε>> στις κατηφόρες με δεκάτη ταχύτητα και τα Mercier έτοιμα τα απογειωθούν.
Είναι πάντως γεγονός πως κανείς δεν ανησυχούσε, λαμβανομένου υπ' όψιν ότι λείπαμε με τα ποδήλατα από το πρωί μέχρι το βράδυ, με ένα μικρό διάλειμμα για μεσημεριανό φαγητό.
Αυτές τις ελευθερίες δυστυχώς τα παιδιά μας τις στερήθηκαν οριστικά.

[geosanto]

Επίσης τι ήταν τα Spectrum;

Ο spectrum είναι ένα pc (XT) με επεξεργαστή 8088
8088 < 286 < 386 < 486 < Pentium 1
http://silogomania.gr/inv/index.php?/to ... r-euro-pc/

Φίλε @the_eye, επέτρεψε μου για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας και μόνο, μια μικρή διόρθωση.

Ο ZX Spectrum (1982) με επεξεργαστή Z80 της Zilog απόγονος του ZX81, καθώς και οι μετέπειτα αυτού Spectrum+, Spectrum 128, QL κλπ ήταν δημιουργήματα του Sir Clive Sinclair και της εταιρίας του Sinclair Research Ltd. Δεν έχει καμία σχέση με τον Schneider Euro PC ο οποίος βγήκε πολύ αργότερα. Η οποία Sinclair δυστυχώς παρεδόθη αργότερα στον "Ζάχαρη" (Alan Sugar) της Amstrad και έβγαλε το έκτρωμα Spectrum+2 και +3.

Για να μην ξεχνάμε στην πληροφορική, ένας ήταν ο "Θείος!"

[monkgr]

Μιᾶς καὶ ὁ πρῶτος μου ὑπολογιστὴς ἦταν Spectrumάκι (ποὺ τὸ εἶχα ἀγοράσει μὲ κέρδη ἀπὸ τὸ ΠΡΟ-ΠΟ, μὲ σκοπὸ νὰ γράψω πρόγραμμα γιὰ συστήματα ΠΡΟ-ΠΟ - κάτι πού, φυσικά, δὲν ἔγινε ποτέ!!!), ἤμουν ἕτοιμος νὰ κάνω τὴν ὡς ἄνω διόρθωση, ἀλλὰ προφανῶς ἄργησα νὰ μπῶ στὸ forum - μὲ πρόλαβε ὁ φίλτατος geosanto.
Μερικὰ ἀκόμη:
- Λογαριθμικοὶ κανόνες: must γιὰ τοὺς τότε φοιτητές
- Get Smart - σπαρταριστὴ σειρὰ αὐτοτελῶν ἐπεισοδίων, σάτιρα τῶν κατασκοπικῶν ταινιῶν τύπου James Bond, ποὺ πολὺ ἀργότερα ἀνακάλυψα γιατὶ ἔβγαζε τόσο γέλιο: ἦταν τοῦ Μὲλ Μπρούκς!
- The Avengers (ἑλληνικὸς τίτλος: Οἱ ἐκδικητές) μὲ κεντρικοὺς ἢρωες τὸν μίστερ Στήντ καὶ τὴν Ἔμμα Πὴλ (τὴν ὁποία, ὡς ἔφηβος τότε, εἶχα «ἐρωτευτεῖ»)
- Λἀμπες πετρελαίου: ἀπαραίτητες στὴν ἐπαρχία, ἀφοῦ ἡ ΔΕΗ εἶχε συχνὲς καὶ ἀπροειδοποίητες διακοπές.
- Λούξ - φωτιστικὰ μὲ πετρογκὰζ, ποὺ εἶχαν μπὲκ καὶ φυσσαλίδα ἀμιάντου γιὰ πολὺ δυνατὸ φῶς. Φώτιζε τὰ καφενεῖα καὶ τὶς κεντρικὲς πλατεῖες χωριῶν ποὺ δὲν εἶχαν ἀκόμη ἠλεκτρικό.
- ψυγεῖα πάγου - παρομοίως.
- λεμονάδες καὶ πορτοκαλάδες ΕΨΑ στὰ ἐν λόγῳ ψυγεῖα
- τὸ τρίκυκλο τοῦ παγωτατζῆ (συνήθως ΕΒΓΑ ἢ ΑΣΤΥ)
- τὸ ΜΠΡΑΒΟ, περιοδικὸ ποὺ μοῦ πρωτο«σύστησε» τὸν Ἀστερίξ, τὸν Ἀχιλλέα Ταλόν, τὸν Μισὲλ Βαγιάν (ὁδηγάρα, ἔτσι;) καὶ ἄλλους χάρτινους ἥρωες κόμιξ
- τὸν Παράξενο Ἀδάμ, τὸν Ὑδατάνθρωπο καὶ τοὺς ἄλλους τῆς Μαρβέλ, ποὺ τότε εἶχε τὰ δικαιώματά της ἡ ΑΤΛΑΝΤΙΣ καὶ κυκλοφοροῦσε κυκλικὰ ἀνὰ ἑβδομάδα τὰ περιοδικὰ «Παράξενα», «Διαπλανητικά», «Ἐκπληκτικά» καὶ (νομίζω...) «Ἀπίθανα»
- τὰ «σινεάκ», ὅπως λέγονταν ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα κατὰ συνεκδοχήν οἱ κινηματογράφοι ποὺ εἶχαν εἰδικὸ παιδικὸ πρόγραμμα κάθε Κυριακὴ πρωί - στὸν Βόλο ποὺ ζοῦσα τότε, πρόγραμμα «Σινεάκ» εἶχαν τὸ «Ἀχίλλειο» καὶ ὁ «Κρόνος». Μὲ 5 δραχμὲς ἔβλεπες τὰ ἀπαραίτητα ἐπίκαιρα, δύο ταινίες κινουμένων σχεδίων, μία μικροῦ μήκους μὲ Σαρλὼ, Χοντρὸ-Λιγνὸ ἢ Τρίο Στοῦτζες καὶ μία μεγάλου μήκους ταινία, συνήθως περιπέτεια ἥ «ἐπιστημονικῆς φαντασίας», ἀλλὰ καὶ κωμωδίες...
- Τοὺς Φόρμιγξ, τοὺς Ὀλύμπιανς καὶ τὰ παραλιακὰ κέντρα μὲ τὰ τζοὺκ-μπὸξ νὰ παίζουν στὴ διαπασὼν Καζαντζίδη, Πάνο Γαβαλά, Μαίρη Λἰντα καὶ ἰταλικά (τὸ A casa d' Irene ἦταν τὸ σουξέ)

[dim459]

Ψυγείο πάγου είχε η προγιαγιά μου, η οποία επέμενε να το χρησιμοποιεί παρότι είχε και ψυγείο ρεύματος σε λειτουργία, διότι κατά τον ισχυρισμό της <<το άλλο δεν τα πάγωνε καλά>>. Οφείλω να ομολογήσω ότι οι πορτοκαλάδες που έβγαζε από μέσα ήταν <<κρύσταλλο>>.
Ταβέρνες με τζουκ-μποξ τις πρόλαβα και σε σχετικά μεγάλη ηλικία (10-12 χρονών), αλλά δε θυμάμαι ποτέ κάποιον να έβαλε κάποιο τραγούδι, παράξενο.
Τις ΕΨΑ τις είχα ταράξει, καθότι λόγω μετάθεσης της μάνας μου έβγαλα την πρώτη δημοτικού στο Βόλο, ομολογώ ότι είναι ασύγκριτες (τα μπουκάλια, όχι τα κουτάκια που τα τελευταία χρόνια έκαναν την εμφάνισή τους και στην Αθήνα).
Στις αναμνήσεις να προσθέσω τα περίφημα <<μουσικά διαλείμματα>> στην τηλεόραση, όπου διάφοροι γνωστοί τραγουδιστές τραγουδούσαν ΠΑΝΤΑ μπροστά στον ανεμόμυλο που υπήρχε δίπλα στην τεχνητή λιμνούλα του άλσους της Νέας Φιλαδέλφειας.
Στις τηλεοπτικές σειρές να προσθέσω τον <<Άγιο>> και το The Persuaders με τους Τόνι Κέρτις και Ρότζερ Μουρ (νομίζω ελληνικός τίτλος ήταν <<Οι Αντίζηλοι>>, χωρίς να επιμένω) και το Χαβάη 5-0.
Και βεβαίως την πανελλήνια κινηματογραφική σταθερά των θερινών σινεμά <<Εμμανουέλα>> που παιζόταν αδιαλείπτως κάθε χρόνο και παρότι ακατάλληλο, με κάποιον τρόπο πάντα ήμασταν μέσα.

[the_eye]

@geosanto
Έχεις απόλυτο δίκιο, μπερδεύτηκα με το Schneider europc 1 που ανέφερα στην αρχή.