Με αυτον τον αναπτήρα μπορεί να το κόψετε το κωλοτσίγαρο πιο γρήγορα παιδιά!!!!
http://imageshack.us/photo/my-images/823/127lf.jpg/
http://imageshack.us/photo/my-images/36/70788173.jpg/
Συντονιστής: konnn


razor έγραψε:Συγχαρητήρια παίδες! Εγώ σε κάτι λιγότερο από ένα μήνα κλείνω τον ένα χρόνο χωρίς τσιγάρο. Κοιτάζοντας πίσω σκέφτομαι ότι ίσως πρόκειται για την πιο έξυπνη επιλογή που έκανα στη ζωή μου. Πάντως θέλω να προειδοποιήσω τα παιδιά που βρίσκονται στην αρχή της προσπάθειας, να μην ξαφνιαστούν και να μην απογοητευτούν αν κάποια στιγμή νιώσουν ότι επανέρχονται οι παλιές επιθυμίες για τσιγάρο. Εμένα κάποια στιγμή από το πουθενά με έπιασε στους 3 μήνες μια ακατάσχετη επιθυμία για τσιγάρο ενώ μέχρι εκείνη τη στιγμή ήμουν αρκετά χαλαρός. Τι ίδιο συνέβη και σε ένα φιλαράκι. Μην μασήσετε. Είναι πολύ προσωρινό και περνάει. Τέτοιες κρίσεις μπορεί να της περάσετε αλλά είναι παροδικές και κατά μια έννοια είναι μη-πραγματικές αφού δεν εδράζονται σε πραγματική εξάρτηση από τις ουσίες του τσιγάρου αλλά σε κάποιες ίσως ψυχολογικές αιτίες. Υπομονή παίδες και το δύσκολο πέρασε.

Star_Light έγραψε:
ΣΥΜΦΩΝΩ απολυτα... στο ονειρο σου ειχες δει ποτε οτι καπνιζεις???
χαχαχαχα το βλεπω μια δυο φορες το μηνα! Ο αλλος καπνιζε 40 χρονια
και οταν το κοψε λεει το εβλεπε καθε μερα επι 2 χρονια στον υπνο του
πω ρε φιλε τι κολαση θα ηταν αυτη.
Κοιτα να σου πω κατι? μεταξυ μας.... εχουμε κακομαθει.... και εγω πρωτος απο ολους
ειχα κακομαθει ασχημα. (Επειδη παντα πριν γινω αυστηρος με τον απεναντι μου θα ειμαι
πρωτα με τον εαυτο μου) και ενταξει τι θα πει ψυχολογικα και αμηχανια???
Δηλαδη οταν ημουν 15χρονων (εποχες 2000-2002) 14-16 μεχρι και τα 18 που αρχισα να πρωτοκαπνιζω τοτε
εγω στο λυκειο δεν το ειχα αγγιξει... την δευτερη χρονια που εδινα παλι πανελληνιες το πιασα...
οταν λοιπον ημουν 15-18 μια χαρα την περνουσα... ουτε υπολογιστη ειχα.... ουτε τσιγαρο τπτ
με ενα ραδιοφωνακι (να ακουω τις εκπομπες στον τοτε jeronymo groovy με τον πετρακα αν θυμαστε!!! 88.9)
Ποσο ωραια περνουσαμε τοτε... ουτε τσιγαρα ουτε λιωσιμο στον υπολογιστη που λενε μερικοι....
εγω αμα δεν εχω υπολογιστη να παιξω και να καπνισω θα πεθανω... ενας γυρισε και μου ειπε
ρε φιλε δεν καπνιζεις... δεν πινεις.... τι κανεις???? Ιδου μυαλο και μετα αμα παθουν κατι που δεν το ευχομαι
μοιρολατρουνε.
ΤΙ κανω? Ασχολουμαι με το λινουξακι μου... προγραμματισμος.... διαβασματακι.... πεζοπορια ... καμια μπαλιτσα πλεον
μπασκετακι (ανοιξανε και τα πνευμονια) απο φαγητο τρωω οτι γουσταρω.... γκομενιτσες.... κτλπ
δηλαδη πρεπει να καπνιζεις σαν τον βλακα για να χεις ζωη δεν καταλαβαινω την συχνοτητα και τους κυκλους ρολογιου
του μυαλου ορισμενων!!!!!


έγραψε:Ναι, έβλεπα όνειρα και μάλιστα σε συχνότητα 3 φορές τη βδομάδα τον πρώτο καιρό και πιο αραιά μετά για κανα δίμηνο. Μιλάμε για εντελώς άκυρα και σουρεαλιστικά όνειρα! Και πάντοτε κάπνιζα στο όνειρο και θυμάμαι ότι όταν ξυπνούσα, για μερικά δευτερόλεπτα βίωνα την απογοήτευση ότι τελικά υπέκυψα και ξανάρχισα το τσιγάρο μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι ήταν απλά ένα όνειρο!

vasster έγραψε:Η πιο καλή μου βοήθεια τότε ήταν να παίρνω ένα σταχτοδοχείο με αποτσίγαρα, να το μυρίζω και στη συνέχεια να αναρωτιέμαι γιατί μου έλειπε εκείνη η βρωμιά.



vasster έγραψε:έγραψε:Ναι, έβλεπα όνειρα και μάλιστα σε συχνότητα 3 φορές τη βδομάδα τον πρώτο καιρό και πιο αραιά μετά για κανα δίμηνο. Μιλάμε για εντελώς άκυρα και σουρεαλιστικά όνειρα! Και πάντοτε κάπνιζα στο όνειρο και θυμάμαι ότι όταν ξυπνούσα, για μερικά δευτερόλεπτα βίωνα την απογοήτευση ότι τελικά υπέκυψα και ξανάρχισα το τσιγάρο μέχρι να συνειδητοποιήσω ότι ήταν απλά ένα όνειρο!
Τώρα, μετά από 7-8 χρόνια που έκοψα σε μια στιγμή το τσιγάρο που κάπνιζα 25 χρόνια, θυμάμαι ακόμα τον τρόμο και την απογοήτευση όταν είχα και γω τέτοιους εφιάλτες. Εβλεπα δηλαδή στον ύπνο μου ότι κάπνιζα γιατί είχα ξεχάσει ότι το έκοψα και όταν αντιλαμβανόμουν το λάθος (στον ύπνο μου) με έπιανε μια τρομερή απογοήτευση γιατί πήγαν στράφι οι μήνες που το είχα κόψει. Από το εξάμηνο μέχρι το έτος ήταν αυτοί οι εφιάλτες. Από τότε σταμάτησαν και δεν ξαναήρθαν ποτέ.
Πάντως κι εγώ, παρότι δοκίμασα τσίχλες νικοτίνης (μάλιστα ξέρω κάποιον που είναι εθισμένος πλέον στις τσίχλες νικοτίνης - αηδία), τελικά ο δύσκολος καιρός ήταν οι πρώτες μέρες, μέχρι ίσως τις πρώτες 2 βδομάδες. Μετά ήταν ολοένα και πιο εύκολο να ξεπερνώ τα διαστήματα των 2-3 λεπτών που μου έλειπε φριχτά το τσιγάρο. Η πιο καλή μου βοήθεια τότε ήταν να παίρνω ένα σταχτοδοχείο με αποτσίγαρα, να το μυρίζω και στη συνέχεια να αναρωτιέμαι γιατί μου έλειπε εκείνη η βρωμιά.
