Ποιος θυμάται......

[dim459]

Λοιπόν είμαι 41 ετών, υποθέτω ούτε πολύ μεγάλος, ούτε πολύ μικρός.
Σήμερα είχαμε μια συζήτηση με ένα συνομήλικο, για πράγματα απλά, καθημερινά, χωρίς ιδιαίτερη σημασία, ίσως και ελαφρώς ξεκάρφωτα, μνήμες από το παρελθόν που με έκαναν να αισθανθώ ότι έχουν περάσει αιώνες.
Ποιος θυμάται λοιπόν (και προσθέτει ότι θέλει)...
Τα ταξί στην Αθήνα γκρι.
Τα ταξί με ενιαίο τριθέσιο μπροστινό κάθισμα.
Τη Σταδίου διπλής κατευθύνσεως.
Την Ομόνοια στρογγυλή με συντριβάνι.
Το γάλα όχι σε freshbox, αλλά σε μπουκάλια.
Το γάλα να το αφήνει ο γαλατάς.
Τα σχολεία πρωί-απόγευμα.
Το Μινιόν, τον Κατράντζο και το Ατενέ (ειδικά τα Χριστούγεννα).
Τις ποδιές στα σχολεία.
Το αλλαντικό <<φιλέτο>> (έμοιαζε με ζαμπόν, αλλά δεν ήταν, δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο).
Το <<Δισκάδικο της Αθηνάς>>.
Τα παγωτά <<ΑΣΤΥ>>
Την <<εκπαιδευτική τηλεόραση>>
Μόνο ένα κανάλι (ΥΕΝΕΔ) και στη συνέχεια δύο (ΕΙΡΤ και ΥΕΝΕΔ).
Τα δισκάδικα που έγραφαν κασσέτες.
Την εθνική οδό με 1,5 λωρίδα ανά ρεύμα, μονίμως μποτιλιαρισμένη τα βράδια της Κυριακής.
Τον εισπράκτορα στα αστικά λεωφορεία.
Τα μικρά 45άρια βινύλια.
Τις μεταδόσεις <<κονσέρβα>> αγγλικού πρωταθλήματος κάθε Σάββατο μεσημέρι.
Τα βράδια της Πέμπτης που άπαντες έβλεπαν ΑΡΗ στο μπάσκετ.
Την εκπομπή <<Μουσικόραμα>>
Τους πεζούς εφημεριδοπώλες.
Τα μπακάλικα (υπό την κλασσική έννοια του όρου, προ Μini Market και με τα σούπερ μάρκετ σπάνια).

[clepto]

εγώ θυμάμαι το σχολείο πρωί απόγευμα...για ένα χρόνο το είχα αν δεν κάνω λάθος!
περισσότερο που άρεσε το απόγευμα...

[Star_Light]

απο αυτα που ειπες φιλε dim μονο την ομονοια με το συντριβανι θυμαμαι τοτε που ειχε παρει το ευρωπαικο ο παναθηναικος στο μπασκετ (2000) πριν 11 χρονια και την ειχαν καψει!!!!!

Και επισης θυμαμαι και τις κασετες... αλλα πολυυυυ μικρος.

[fkol k4]

Ποιος θυμάται λοιπόν (και προσθέτει ότι θέλει)...

Όσες φορές τα λέω σε άλλους με κοιτάν σαν απολίθωμα ...

Εμάς δεν μας έφερνε το γάλα ο γαλατάς , αλλά να προσθέσω (της ίδια εποχής καθότι 37 άρα σχεδόν συνομίληκος)

- Τις δεκάρες και τα πενηνταράκια που αγοράζαμε Μίκυ Μάους και γκοφρέτες με τον Σαραβάκο και τον Αναστόπουλο .
- Τον Ζουγανέλη με το " γεια σας παιδιά "
- Τα συμπυκνωμένα γάλατα στο τρίγωνο χαρτόκουτο και το ποσο γρήγορα εξαφανίζονταν από τα ράφια όταν έγινε το ατύχημα στο Τσέρνομπιλ.
- Το σχολείο τα Σάββατα
- Τους βαθμούς στο Δημοτικό σχολείο
- Τους χυμούς που μας μοίραζαν και τα πτυσσόμενα πλαστικά ποτηράκια που είχαμε .
- Την ΕΒΓΑ της γειτονιάς (πριν γίνει σύνθημα)
- Το ότι το "The final countdown" των Europe είχε γίνει ο 2ος Εθνικός μας ύμνος το καλοκαίρι του '87 .

Αμάν μωρέ dim τι μας κάνεις βραδυάτικα ...

[Epirotes]

Λοιπόν είμαι 41 ετών, υποθέτω ούτε πολύ μεγάλος, ούτε πολύ μικρός.

Νέο παιδί είσαι ακόμα, τι να πω κι εγώ που είμαι 10 χρόνια μεγαλύτερος κι αισθάνομαι ήδη παπούς;

Ποιος θυμάται λοιπόν (και προσθέτει ότι θέλει)...
Τα ταξί στην Αθήνα γκρι.

Θα έπρεπε, αλλά μάλλον φταίει η ηλικία μου που πλέον ότι θυμάμαι χαίρομαι κι ίσως και το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο ζούσα Γερμανία.

Τα ταξί με ενιαίο τριθέσιο μπροστινό κάθισμα.

Αυτό ναι το θυμάμαι, γιατί ερχόμενος από Γερμανία και μαθημένος αλλιώς μου είχε κάνει εντύπωση.

Τη Σταδίου διπλής κατευθύνσεως.

Αυτό πάλι όχι, αλλά την εποχή εκείνη περαστικός ήμουν από Αθήνα στις διακοπές.

Την Ομόνοια στρογγυλή με συντριβάνι.

Αυτό ναι, το θυμάμαι.

Το γάλα όχι σε freshbox, αλλά σε μπουκάλια.

Όχι, αλλά δεν ζούσα κι εδώ τότε για να το θυμάμαι.

Το γάλα να το αφήνει ο γαλατάς.

Όχι, βλ. άνω.

Τα σχολεία πρωί-απόγευμα.

Πρόλαβα δύο τάξεις δημοτικού στο χωριό σε ολοήμερο, πηγαίναμε το πρωί και φεύγαμε απόγευμα 3-4 αν θυμάμαι καλά. Και στον πηγαιμό ήταν καλά γιατί ήταν κατηφόρα, αλλά στο γυρισμό μου έβγαινε η ψυχή στην ανηφόρα -καμιά ώρα δρόμος πρέπει να ήταν. Και το χειμώνα πηγαίναμε φορτωμένοι με ξύλα για να ζεσταίνεται το σχολείο.

Το Μινιόν, τον Κατράντζο και το Ατενέ (ειδικά τα Χριστούγεννα).

Τα Χριστούγεννα όχι, γιατί δεν ήμουν εδώ, αλλά γενικά τα θυμάμαι από τις διακοπές.

Τις ποδιές στα σχολεία.

Ναι, είχαμε και στο χωριό.

Το αλλαντικό <<φιλέτο>> (έμοιαζε με ζαμπόν, αλλά δεν ήταν, δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο).

Αυτό όχι.

Το <<Δισκάδικο της Αθηνάς>>.

Όχι, βλ. άνω.

Τα παγωτά <<ΑΣΤΥ>>

Αυτά τα θυμάμαι, γιατί καλοκαίρι που ερχόμουν έτρωγα αρκετά.

Την <<εκπαιδευτική τηλεόραση>>
Μόνο ένα κανάλι (ΥΕΝΕΔ) και στη συνέχεια δύο (ΕΙΡΤ και ΥΕΝΕΔ).

Ναι, κι ασπρόμαυρα στην αρχή, άργησε λίγο το έγχρωμο.

Τον εισπράκτορα στα αστικά λεωφορεία.

Βεβαίως, στο πίσω μέρως και να φωνάζει στον οδηγό "ΦΥΓΕ!".

Τα μικρά 45άρια βινύλια.

Βεβαίως, αν και από Γερμανία αυτά, είχε μια συμμαθήτρια συλλογή, μεταξύ άλλων τους Beatles να τραγουδάν Γερμανικά.

Τα βράδια της Πέμπτης που άπαντες έβλεπαν ΑΡΗ στο μπάσκετ.

Γκάλης και ξερό ψωμί ...

Την εκπομπή <<Μουσικόραμα>>

Κάτι θυμάμαι, αν και αμυδρά ...

Τους πεζούς εφημεριδοπώλες.

Ναι, κι αυτούς τους θυμάμαι, άσε που έχω κάνει πεζός εφημεριδοπώλης στα νιάτα μου στην Γερμανία.

Τα μπακάλικα (υπό την κλασσική έννοια του όρου, προ Μini Market και με τα σούπερ μάρκετ σπάνια).

Βεβαίως -καλά στο χωριό ένα μπακάλικο ήταν όλο κι όλο που ήταν και καφενείο μαζί. Αλλά και στα Γιάννενα την δεκαετία του 70 λίγο έξω από την πόλη στα Σεισμόπληκτα, ένα μπακάλικο ήταν κοντά μόνο. Και ξέχασες και τα τεφτέρια με τα βερεσέδια ...
Θυμάμαι -με νοσταλγία πάντα- και την βόλτα στα Γιάννενα τα καλοκαίρια: έκλεινε ο κεντρικός δρόμος από το ύψος της πλατείας μέχρι τον παραλήμνιο (καμιά 10αριά λεπτά με τα πόδια) και γέμιζε κόσμο. Θέλαμε να βγούμε να βρεθούμε και δίναμε ραντεβού στην βόλτα. Το ωραίο ήταν ότι και να μην έβρισκες αυτούς που είχες ραντεβού, έβρισκες άλλους φίλους σουλατσάρωντας πάνω-κάτω. Άλλες εποχές, αδιανόητο σήμερα να κλείσει η Δωδώνης για βόλτα. Κι επίσης θυμάμαι το Θέατρο Σκιών στον παραλίμνιο, στον οποίο υπήρχαν όλα κι όλα δύο μαγαζιά -τώρα είναι το ένα δίπλα στ' άλλο.

- Τις δεκάρες και τα πενηνταράκια που αγοράζαμε Μίκυ Μάους και γκοφρέτες με τον Σαραβάκο και τον Αναστόπουλο .

Εγώ πρόλαβα και πεντάρες, αλλά και τριαντάδραχμα (συλλεκτικής αξίας σήμερα, αυτά και τα παλιά εικοσάρικα με το δελφίνι).

- Τον Ζουγανέλη με το " γεια σας παιδιά "

Σωστός!

- Την ΕΒΓΑ της γειτονιάς (πριν γίνει σύνθημα)

Ναι, πως το ξέχασα;

- Το ότι το "The final countdown" των Europe είχε γίνει ο 2ος Εθνικός μας ύμνος το καλοκαίρι του '87 .

Αυτό δεν ξεχνιέται ποτέ. Σπούδαζα Αθήνα τότε κι είχαμε δει τον τελικό μαζί με ξαδέρφια και φίλους σ' ένα σπίτι στο Κερατσίνι και μετά πήραμε το λεωφορείο για Ομόνοια - μιλάμε για απίστευτες εικόνες, πανζουρλισμός!

Αμάν μωρέ dim τι μας κάνεις βραδυάτικα ...

Χρειάζονται αυτά κάπου και που για να ξεφεύγουμε λίγο από τα προβλήματα της καθημερινότητας του φόρουμ. Άσε που έμενα μ' αρέσει να αναπολώ νοσταλγικά το παρελθόν.

[Star_Light]

μια χαρα ειστε ολοι νεοτατοι.... ο πατερας μου ειναι 64!!!!

ουτε 41 ουτε 51

[the_eye]

Αν και είμαι αρκετά μικρότερος σας, ασχολήθηκα από νωρίς.

Ποιος θυμάται τις 5 1/4 δισκέτες με 360ΚΒ !


το europc 1


τις οθόνες πράσινες και πορτοκαλί με της κάρτες hercules που έπρεπε να τρέξεις simcga εξομοίωση για να παίξεις το double dragon



τον ιο ping pong


το extkb !

[matthew]

Τα σχολεία πρωί-απόγευμα.
Μόνο ένα κανάλι (ΥΕΝΕΔ) και στη συνέχεια δύο (ΕΙΡΤ και ΥΕΝΕΔ).
Τα δισκάδικα που έγραφαν κασσέτες.
Τα βράδια της Πέμπτης που άπαντες έβλεπαν ΑΡΗ στο μπάσκετ.
Τα μπακάλικα (υπό την κλασσική έννοια του όρου, προ Μini Market και με τα σούπερ μάρκετ σπάνια).

Αυτά τα θυμάμαι!

[Qdata]

τον ιο ping pong

Εγώ ξέρω το άλλο ping pong:

Κώδικας: Επιλογή όλων

ping 127.0.0.1

Αλήθεια τι κάνει αυτός ο ιός;
Επίσης τι ήταν τα Spectrum;
Από αυτά που είπατε δεν ξέρω τίποτα.Είμαι πολύ(+) πιο μικρότερος σας αλλά τουλάχιστον κάτι είχε πάρει το μάτι μου από αυτά(όταν τότε υπήρχαν):

[the_eye]

Βγάζει ένα μπαλάκι που πηγαίνει πέρα δώθε στην οθόνη.

Ο spectrum είναι ένα pc (XT) με επεξεργαστή 8088
8088 < 286 < 386 < 486 < Pentium 1
http://silogomania.gr/inv/index.php?/to ... r-euro-pc/