Νομίζω πως όλοι έχουμε ακούσει ή διαβάσει σχετικά με συγκεντρώσεις απλών πολιτών στις πλατείες των πόλεων μας ή έχουμε λάβει κιόλας μέρος, όπου ο καθένας μπορεί να ανέβει σε μια εξέδρα/βήμα και να πει την άποψη του.
Σε αυτό το θέμα μπορούμε να πούμε τις απόψεις μας σχετικά με αυτό το φαινόμενο, τις εμπειρίες μας και γιατί όχι να ανεβάσουμε και υλικό. Επίσης μπορούμε να πούμε τι θα λέγαμε αν θα ανεβαίναμε ή ανεβήκαμε στο βήμα.
Μιας και άρχισα το θέμα ξεκινάω.
Μου φαίνεται ιδιαίτερα υγιής ως προσπάθεια για 3 κυρίως λόγους, θα αναφερθώ στα χαρακτηριστικά της συγκέντρωσης που έγινε στην πόλη μου και νομίζω υπάρχουν και στις υπόλοιπες πόλεις.
1) Είναι συμμετοχική, ο καθένας μπορεί να ανέβει στο βήμα να πει την άποψη, αυτό που τον καίει ελεύθερα
2) (Κατά τα φαινόμενα) δεν παρακινείται από κόμματα και γενικά δεν κατευθύνεται
3) Ως απορία της ελευθερίας έκφρασης μπροστά σε χιλιάδες άτομα που πραγματικά υπάρχει, πολιτικοποιούμαστε όλοι και ασκούμε τα δικαιώματα μας ως πολίτες, ενεργοί πολίτες.
Από τέτοιες κινήσεις πιστεύω μόνο κάτι καλό και δημιουργικό μπορεί να βγει εφόσον διατηρούν τα παραπάνω χαρακτηριστικά.
Αν θα έλεγα κάτι αυτό θα ήταν ότι οι έχοντες την όποια εξουσία πάσης φύσεως οικονομική, πολιτική κτλ, π.χ τράπεζες, πολυεθνικές, κυβερνήσεις, πολιτικοί, κόμματα, ΜΜΕ, την έχουν επειδή είτε εμείς τους την δώσαμε είτε επειδή εμείς τους επιτρέπουμε να την έχουμε. Η όποια δύναμη τους δεν προέρχεται από το 0, πηγάζει από όλους εμάς και από κανέναν άλλο. Μια εφημερίδα μπορεί να επιβιώσει αν και μόνο αν την αγοράζουμε εμείς, μια εταιρία υπάρχει αν και μόνο αν αγοράζουμε τα προϊόντα της, όλοι οι βουλευτές είναι εκεί που είναι επειδή εμείς τους δώσαμε την ψήφο. Όσο πιστεύουμε πως είμαστε ασήμαντοι και πως "δεν μετράμε" μπροστά στο σύνολο οι έχοντες την δύναμη ζουν περιόδους χάριτος. Όταν πιστέψουμε στην δύναμη που έχουμε ο καθένας ξεχωριστά και στη συνέχεια όλοι ως σύνολο, αυτή η δύναμη απειλείται ανοιχτά. Κλασικό παράδειγμα ο τρόπος που έδιωξε ο Γκάντι τους Άγγλους από την Ινδία (που ήταν οικονομική τους αποικία).





