Συμφωνώ εν μέρει με τα λεγόμενα του
PaPo αλλά και του
fkol k4. Kαι λέω εν μέρει, γιατί διαφωνώ σε κάποια κομμάτια.
Το πιο σωστό όμως που διάβασα σε αυτό το νήμα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι αυτό:
fkol k4 έγραψε:Φίλε, άμα πας στο εστιατόριο, τρως το φαϊ, γκρινιάζεις πως είναι χάλια, πληρώνεις, και την άλλη μέρα πας ξανά, μπορείς να μου πεις για ποιο λόγο να σε πάρει στα σοβαρά ο εστιάτορας;
Άμα σταματήσει να σε ικανοποιεί κάτι και δεν βλέπεις προδιάθεση βελτίωσης, το αλλάζεις. Δεν συνεχίζεις να το χρησιμοποιείς και να παραπονιέσαι παράλληλα(δεν αναφέρομαι σε κανένα μέλος, γενικά μιλάω). Αυτά!
-Σχετικά με το Ubuntu τώρα, το χρησιμοποιώ από το 2007, με πρώτη διανομή την 7.04 για πολύ μικρό χρονικό διάστημα μέχρι να βάλω την 7.10. Μέχρι την 11.04 είχα την εντύπωση πως η Canonical έκανε ότι είναι δυνατόν για να κρατήσει ικανοποιημένο τον χρήστη του linux. Από την 11.04 και μετά, νομίζω πως η Canonical δεν προσπαθεί να κρατήσει ικανοποιημένο τον χρήστη του λειτουργικού, αλλά προσπαθεί να προσελκύσει νέους χρήστες από άλλα λειτουργικά, έχοντας παραμερίσει τις ανάγκες των ήδη υπάρχοντων. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά αυτήν την εντύπωση έχω.
Από τον Linus Torvalds, σε σχόλιό του πάνω στο άρθρο "
What Killed the Linux Desktop" του Miguel de Icaza:
έγραψε:[...] I personally think that one reason that the Linux kernel has been so successful was the fact that I didn't have a huge vision of where I wanted to force people to go. Sure, I wanted "unix", and there are some very high-level concepts that go with that (fork,exec,files etc), but I didn't want to enforce any particular world-view outside of that very generic pattern.
In fact, Linux pretty much did what I envisioned back in 1991 when I first released it. Pretty much all subsequent development was driven by outside ideas of what other people needed or wanted to do. Not by some internal vision of where things "should" go. [...]
Μεταφέροντας αναλογικά την ιδέα από τον Linux Kernel στο Ubuntu, βλέπω πως η Canonical προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό με το Unity, να οδηγήσει τον κόσμο εκεί που "πρέπει" να πάει, στην εποχή των tablets. Aυτός είναι ο αρχικός σκοπός του Unity. Αντίθετα δηλαδή με την ιδέα, που σύμφωνα με τον Linus Torvalds, κατέστησε τον kernel πετυχημένο.
Από το
άρθρο της Wikipedia για το Unity:
έγραψε:In July 2012 at OSCON, Shuttleworth explained some of the historical reasoning behind Unity's development. The initial decision to develop a new interface in 2008 was driven by a desire to innovate and to pass Microsoft and Apple in user experience. This meant a family of unified interfaces that could be used across many device form factors, including desktop, laptop, tablet, smart phones and TV.
-Tελευταία δεν είμαι ικανοποιημένος από το Unity και κατ' επέκταση, από το Ubuntu, δεν είναι γκρίνια, είναι γεγονός. Δεν είμαι. Ο υπολογιστής μου είναι πιο αργός, αλλά σκέφτομαι ότι αφού ο
fkol k4 αναφέρει ότι το 12.04 τρέχει για πλάκα σε σχετικά "αδύναμο" μηχάνημα, μάλλον εγώ δεν κάνω καλή διαχείρηση του υπολογιστή μου. Και ως εκ τουτου, ήδη έχω κατεβάσει διάφορες διανομές που έχω χρησιμοποιήσει παλιότερα ή άλλες για τις οποίες διαβάζω καλές κριτικές και όταν κατασταλάξω σε μία που ίσως "ανέχεται" την κακή διαχείρηση που μπορεί να κάνω, πιθανότατα θα "μεταναστεύσω" σε αυτήν. Όπως έχει αναφερθεί πολλές φορές στο forum, ΕΛΛΑΚ σημαίνει επιλογές, εκτός των άλλων.
-Άμα τελικά, στην μικρή πιθανότητα, δεν κατασταλάξω σε καμία, θα προτιμήσω αυτό που θεωρώ πρόοδο, με πληρωμή και κλειστό κώδικα. Έχω ήδη ένα Mac το οποίο έχω χρυσοπληρώσει και δόξα τω θεώ, το μηχάνημα και το λειτουργικό (10.7) είναι αστραπή και ικανοποιεί κάθε μου ανάγκη μιας και δεν είμαι απαιτητικός χρήστης, στο κάτω κάτω, είναι Unix.
-Η αλλαγή βέβαια από ανοιχτό κώδικα, σε κλειστό, είναι ένα μεγάλο βήμα προς τα πίσω. Αλλά για μένα, η ελευθερία του ανοιχτού κώδικα είναι στη θεωρία, γιατί έτσι και αλλιώς δεν έχω την εμπειρία ούτε την γνώση να εμπλακώ με τον κώδικα και να τον "πειράξω". Για όσους έχουν την εμπειρία αυτή, τότε οι δυνατότητες είναι απεριόριστες. Θα μου πει κάποιος ότι πέρα από το κομμάτι της ελευθερίας, έρχεται και το οικονομικό κομμάτι. Και αυτό για μένα είναι στη θεωρία, αλλά ας μην ανοίξω το θέμα της πειρατείας γιατί αρκετά offtopic έχω βγει.
-Δεν είμαι συναισθηματικά δεμένος με το λειτουργικό σύστημα, το λέει και η λέξη:
λειτουργικό, θα επιλέξω αυτό που ικανοποιεί καλύτερα
τις δικές μου ανάγκες (γιατί κάθε χρήστης έχει διαφορετικές ανάγκες). Θέλω την ώρα που θα περνάω στον υπολογιστή είτε είναι για δουλειά, είτε για ψυχαγωγία, να την περνάω με όσο το δυνατόν λιγότερα προβλήματα. Το Μac για παράδειγμα, μου το προσφέρει αυτό.
