Η ομιλία του Richard Stallman ήταν μια ωραία εμπειρία.
Προφανώς, μιας και το συγκεκριμένο θέμα το παρουσιάζει χρόνια, αν κάποιος παρακολουθήσει 2-3 ομιλίες του από το διαδίκτυο, θα ξέρει τι είπε και στην ομιλία του Σαββάτου στην Αθήνα. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να είναι μια ωραία εμπειρία, μιας και φυσικά πάντα υπάρχουν νότες στην παρουσίαση οι οποίες αναφέρονται στο συγκεκριμένο κοινό.
Για παράδειγμα, είναι ευχάριστο να ακούς τον Stallman να λέει στα ελληνικά «
ελεύθερο λογισμικό» (και μάλιστα με αρκετά καλή προφορά) ή να επισημαίνει το ευχάριστο γεγονός πως στη δική μας γλώσσα μιας και δεν υπάρχει το γλωσσικό μπέρδεμα μεταξύ των εννοιών «ελεύθερο» και «χωρίς χρηματικό αντίτιμο», ο ορισμός είναι πιο ακριβής.
Το ότι σαν άνθρωπος έχει τις ιδιοτροπίες του ισχύει μεν, αλλά αυτό δεν έχει σχέση με την παρουσίαση που κάνει. Το απότομο στυλ του που ανέφερε ο
pc_magas το θεώρησα δικαιολογημένο προσωπικά. Όταν επί δύο ώρες αναλύει την άποψή του για το free software, το γιατί διαφέρει από το open source και γιατί δεν υποστηρίζει το open source κίνημα, μπορείς μεν να διαφωνείς (πχ εγώ διαφωνώ), αλλά δεν μπορείς να τον ρωτάς αν το Χ-Ψ είναι καλό για το open source software, είναι σαν να του λες πως 2 ώρες μίλαγε τσάμπα.
Το ίδιο και όταν ζητάς τη γνώμη του για το Χ θέμα και επειδή η απάντηση δεν είναι η επιθυμητή του ανταπαντάς "
yes but..." προσπαθώντας να τον κάνεις να συμβιβάσει την όποια διαφωνία του. Αυτό δεν είναι λογικό και είναι φυσικό να ενοχληθεί. Κι εγώ θα είχα ενοχληθεί (ωχ, μου φαίνεται πως παραξενεύω κι εγώ τώρα στα γεράματα...

).
Ο Stallman έχει εδώ και χρόνια αναλάβει μια συγκεκριμένη αποστολή, την οποία την υπηρετεί ακούραστα και με μεγάλη συνέπεια. Προφανώς υπάρχει κόσμος που συμφωνεί απολύτως με τις απόψεις του, κόσμος που διαφοροποιείται σε σημεία και κόσμος που απλώς δεν συμφωνεί. Σίγουρα όμως, όλοι πρέπει να του αναγνωρίζουμε τη συνέπεια στις απόψεις του και το ότι δίνει το παράδειγμα ο ίδιος.
Παρόλα αυτά, καλό είναι να μην υπερβάλλουμε στους χαρακτηρισμούς μας.
Ο Stallman μιλάει για ελεύθερο λογισμικό και μια ελεύθερία της φηφιακής πραγματικότητας, δεν έγινε ξαφνικά ο Κολοκοτρώνης...