Τον πρώτο καιρό με linux

[dim459]

Το παρόν γράφεται για θυμηθούμε πως ήταν οι πρώτες μέρες στο linux και για να γελάσουμε με τις γκάφες μας.
Ξεκινάω λοιπόν εγώ και όποιος θέλει ας συνεισφέρει...
Η πρώτη μου επαφή με υπολογιστές ήταν με ένα πρόγραμμα γραμμένο για dos, το οποίο εξυπηρετούσε τις ανάγκες ενός τουριστικού γραφείου.
Θυμάμαι ότι κάπου είχα γραμμένες τις εντολές για την εκκίνηση και τον τερματισμό της εφαρμογής, καθώς και κάποιες άλλες, απαραίτητες για τη χρήση του υπολογιστή. Μιλάμε για μια εποχή με πράσινο monitor και άσπρα γράμματα, τεράστιες μαλακές δισκέτες και άλλα γραφικά πράγματα.
Στη συνέχεια για πολλά χρόνια χρησιμοποιούσα windows, ήδη από την εποχή των 3.11, περνώντας διαδοχικά από τις διάφορες εκδόσεις τους.
Δε θα έλεγα ότι είχα πάντα την αρνητική προδιάθεση που έχω τώρα απέναντί τους, άλλωστε η μετάβαση σε γραφικό περιβάλλον τα πρώτα χρόνια ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακή. Αν κάτι μπορώ να αναγνωρίσω στη Microsoft, είναι ότι εκμεταλλευόμενη σωστά τις ιδέες άλλων, κατάφερε να κάνει τον υπολογιστή προσιτό σε πολύ κόσμο.
Θα έλεγα ότι με τα windows είχα εξοικειωθεί σε μεγάλο βαθμό, και ήμουν ικανός να κάνω τα πάντα ή εν πάσει περιπτώσει όσα η λογική του συγκεκριμένου λειτουργικού σου επιτρέπει.
Η εποχή της αθωότητας όμως πέρασε γρήγορα και σύντομα μπήκε στη σχέση μας η ανάγκη χρήσης antivirus, firewall, antispyware και διάφορων άλλων anti_xxx.
Επιπλέον κάθε format (διότι windows χωρίς τακτικό format σήμαινε ένα σύστημα που μετά από λίγο καιρό σερνόταν) συνοδευόταν από την ανάγκη να περνάω για ώρες drivers, να εγκαθιστώ ξανά εφαρμογές και φυσικά διαρκή αναζήτηση νέων cracks, μιας και το ευγενές σπορ της χρήσης σπασμένων εφαρμογών δεν το είχα αποφύγει.
Στην πορεία το όλο σκηνικό με είχε κουράσει αφάνταστα και έπιανα τον εαυτό μου να δυσανασχετεί στην ιδέα ότι έπρεπε να συντηρώ και να υπηρετώ τον υπολογιστή μου, αντί απλώς να τον χρησιμοποιώ.
Για το linux ήξερα κάπου από τα μέσα της δεκαετίας του 90, όμως δεν είχα αποτολμήσει να ασχοληθώ περαιτέρω, φανταζόμενος ότι ήταν κάτι τραγικά δύσκολο.
Το καλοκαίρι του 2006 η υπομονή μου είχε εξαντληθεί και αποφάσισα ότι ήταν επιτέλους καιρός να δοκιμάσω κάτι άλλο.
Άρχισα λοιπόν εκμεταλλευόμενος το καλοκαιρινό αραλίκι να διαβάζω μανιωδώς στο internet για linux.
Τα πράγματα φαίνονταν να είχαν βελτιωθεί και <<εξανθρωπισθεί>> και από τις έρευνές μου είχα καταλήξει στο debian ή στο ubuntu, το οποίο και φαινόταν αρκετά πιο εύκολο στη χρήση.
Διατηρώντας επιφυλάξεις για το αν θα τα κατάφερνα με το debian, αποφάσισα να δοκιμάσω το ubuntu.
Κατέβασα λοιπόν την τότε τρέχουσα έκδοση 6.06 και την εγκατέστησα σε ένα από τα desktops μας.
Δεν ξέρω αν ήταν η αηδία από τα windows ή όντως μου άρεσε ότι έβλεπα, αλλά όλα μου φάνηκαν ιδανικά.
Το σκατουλί χρώμα (ναι εκείνη την εποχή το ubuntu ήταν σκατουλί, αν μπω σε πιο αναλυτική περιγραφή θα αηδιάσετε) μου είχε φανεί ιδιατέρως ζεστό και φιλικό.
Τα χοντροκομμένα εικονίδια και τα μετριότατα γραφικά του μου είχαν φανεί πρωτοποριακά.
Τα αναδιπλούμενα μενού στην πάνω μπάρα με είχαν εντυπωσιάσει, ενώ όπως αντιλαμβάνεστε με την ταχύτατη απόκριση του συστήματος είχα μείνει εκστατικός.
Όλα καλά λοιπόν ;
Όχι βέβαια.
Πρώτον είχα βαρεθεί να βλέπω το βιντεάκι με τον Νέλσον Μαντέλα, διότι εικόνα και ήχο δεν είχα πουθενά αλλού.
Η ασύρματη Netgear μου δε λειτουργούσε (καλά η συγκεκριμένη δε λειτουργεί ακόμα και σήμερα παρά μόνο με ndiswrapper) και είχα αναγκαστεί να αμολύσω καλούμπα ένα τεράστιο καλώδιο δικτύου για να συνδεθώ μέσω ethernet και ο εκτυπωτής μου έστεκε περήφανος απέναντί μου, πλην όμως άπραγος.
Επιπλέον τα έγγραφά μου εμφανιζόταν με <<κουλές>> γραμματοσειρές.
Παρ' όλα αυτά, απτόητος, είχα τέτοιο ενθουσιασμό, που είχα αποφασίσει ότι θα επιλύσω τα πάντα.
Καταρχήν παρά τη μεγάλη συμπάθεια που τρέφω στον Μαντέλα αποφάσισα πως ήταν καιρός να δω και κάποιο άλλο βίντεο, έτσι λοιπόν αποφάσισα να εγκαταστήσω τον vlc, που όπως διάβαζα έπαιζε τα πάντα.
Αυτή ήταν και η πρώτη μου απόπειρα να εγκαταστήσω κάποια εφαρμογή.
Όπως είπα και παραπάνω είχα μελετήσει, αλλά όχι αρκετά., με αποτέλεσμα να μην έχω ιδέα περί package manager και repositories.
Είμαι βεβαίως περήφανος που δεν έκανα την κλασσική πατάτα να προσπαθήσω να τρέξω εκτελέσιμο των windows, αλλά δεν ξέφυγα από τη λογική τους, πήγα στη σχετική σελίδα και κατέβασα το πακέτο vlc για linux, το οποίο όπως αντιλαμβάνεστε ήταν ένα μεγαλοπρεπέστατο tarball.
Του έκανα διπλό κλικ και αυτό καθόταν και με κοίταγε, το κοίταγα κι εγώ και η σχέση μας δεν προχωρούσε καθόλου.
Τότε μπήκα ξανά στο internet και έδωσα ένα search της μορφής <<ubuntu how to install .tar.gz>>. Eκεί βρήκα ότι έπρεπε να τρέξω sudo apt-get install build-essential για να εγκατασταθεί πρώτα το προαπαιτούμενο για μεταγλώττιση πακέτο. Πονηρεύτηκα και έτρεξα sudo apt-get install vlc για να εισπράξω μια μεγαλοπρεπή χυλόπιτα, αφού εννοείται πως δεν είχα ενεργοποιήσει τα αποθετήρια που έπρεπε.
Πίσω στη μεταγλώτισση λοιπόν και με τα πολλά (αφού δε θυμάμαι πόσες φορές έφαγα error από εξαρτήσεις που έλειπαν και κάθε φορά έψαχνα να βρω πως να τις περάσω) τελείωσε το τερματικό και λογικώς είχα πλέον vlc.
Αμ δε ! Στις εφαρμογές πουθενά δε φαινόταν vlc. Ξανά ψάξιμο και με τα πολλά τρέχω στο τερματικό vlc και επιτέλους εμφανίστηκε μπροστά μου.
Όλο χαρά πάω να ανοίξω ένα .avi, αλλά που τέτοια τύχη, πάλι μούγκα και μαυρίλα, μόνο ο Μαντέλα έπαιζε κανονικά. Είχα βεβαίως κάνει ένα βήμα παραπάνω, αφού πλέον εκτός από τον Totem μπορούσα να βλέπω τον Μαντέλα και στον vlc.
Πάλι ψάξιμο, όπου διαπίστωσα ότι έλειπαν οι απαιτούμενοι codecs, αλλά αυτή τη φορά στάθηκα πιο τυχερός, διότι πλέον έπεσα σε οδηγίες που μιλούσαν για synaptic και repositories και πλέον κατάλαβα πως ακριβώς γινόταν η όλη διαδικασία εγκατάστασης λογισμικού μέσω package manager και repositories.
Θεωρώ ότι αυτή ήταν και η πιο σημαντική στιγμή στην ενασχόλησή μου με το linux, διότι από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν παιχνιδάκι.
Συντόμως λοιπόν ήμουν σε θέση να βλέπω .avi και dvd, να ακούω mp3 και κυρίως να μην βλέπω τον Μαντέλα.
Τις γραμματοσειρές που ήθελα νομίζω ότι δεν είχα μπορέσει να τις κατεβάσω, αλλά είχα βρει πως να τις πάρω από μια εγκατάσταση windows και να τις περάσω στο σύστημα.
Ο εκτυπωτής ομοίως δούλεψε μέσω drivers από το synaptic, ενώ η καταραμένη ασύρματη κάρτα μέσω του (καταραμένου) ndiswrapper.
Ήμουν πλέον πανέτοιμος και πανευτυχής, είχα linux και δούλευαν τα πάντα !
Τολμώ να πω ότι είχα νοιώσει μεγάλη υπερηφάνεια και μάλλον ολίγον τι χάκερ.
Θα μπορούσα βεβαίως να τα έχω παρατήσει, αλλά είχα τέτοια μανία να ξεφύγω από τα windows, που αυτό το ενδεχόμενο δεν έπαιζε, θα το έκανα να δουλέψει με το ζόρι.
Κάπου εκεί σταμάτησε και η σχέση μου με τα windows, παρότι για κάποιο διάστημα για λόγους ανασφάλειας διατηρούσα dual boot συστήματα, τα οποία όμως δε μου χρειάστηκαν ποτέ.
Από τότε βέβαια άλλαξαν πολλά.
Κάθε νέα έκδοση ήταν και πιο βελτιωμένη (νομίζω ότι η 8.04 σηματοδότησε μια νέα εποχή) ενώ η τρέχουσα σε σχέση με την 6.06 φαντάζει διαστημική (κάτι που δε θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς σε σχέση με τα windows του 2011 και του 2006).
Κατά καιρούς δοκίμασα διάφορες διανομές, αλλά πάντα βασικώς χρησιμοποιώ το ubuntu (και συχνά-πυκνά debian unstable).
Νομίζω όμως ότι το αίσθημα ελευθερίας και ικανοποίησης που είχα νοιώσει τότε με την 6.06 δε θα το νοιώσω ποτέ ξανά.

[max mortimer47]

Χαχα και γω τον 1ο καιρό με λίνουξ έκανα τα ίδια λάθη,διπλό κλικ και περίμενα να δω next-next κτλ.Ήμουν χρήστης windows για 1 χρόνο και τα σιχάθηκα,10 με 15 λεπτά να μπουτάρει,blue screens of death,crashes,ιοί,αδυναμία να συνεργαστούν με το hardware όπως έπρεπε κ.α. Είπα να δοκιμάσω το ubuntu και έμεινα.

[matthew]

Η εποχή της αθωότητας όμως πέρασε γρήγορα και σύντομα μπήκε στη σχέση μας η ανάγκη χρήσης antivirus, firewall, antispyware και διάφορων άλλων anti_xxx.
Επιπλέον κάθε format (διότι windows χωρίς τακτικό format σήμαινε ένα σύστημα που μετά από λίγο καιρό σερνόταν) συνοδευόταν από την ανάγκη να περνάω για ώρες drivers, να εγκαθιστώ ξανά εφαρμογές και φυσικά διαρκή αναζήτηση νέων cracks, μιας και το ευγενές σπορ της χρήσης σπασμένων εφαρμογών δεν το είχα αποφύγει.
Στην πορεία το όλο σκηνικό με είχε κουράσει αφάνταστα και έπιανα τον εαυτό μου να δυσανασχετεί στην ιδέα ότι έπρεπε να συντηρώ και να υπηρετώ τον υπολογιστή μου, αντί απλώς να τον χρησιμοποιώ.

Καλύτερα δε γινόταν να τα γράψεις! Αυτά με νευρίαζαν & μένα. Το 2002 πήρα το πρώτο μου pc με xp & xωρίς να το πάρω χαμπάρι είχα γίνει σκλάβος των ιδιοταγών κλειστών λογισμικών! Δούλευα εγώ για τον βλάκα τον υπολογιστή μου, αντί αυτός να υπηρετεί εμένα! Για το Linux έμαθα από το internet γύρω στο 2006 αλλά δεν έκανα καμία απόπειρα τότε να το προσεγγίσω. Αρχές του 2008 κλατάρησε το παλιό pc & πήρα το πρώτο laptop της υπογραφής μου με vi$ta. 6 μήνες περίπου μετά ένα βράδυ τον Αύγουστο του 2008 χαζεύοντας από 'δω & από 'κει στο internet σκόνταψα εδώ: viewtopic.php?f=9&t=455
Ώπα, εδώ είμαστε Μαθιέ λέω! Κατέβασα αμέσως την 8.04 & έκαψα cd. Τρέχοντας το live είδα ότι είχα γραφικά, ήχο, wifi κλπ κλπ out of the box! Ακολουθώντας τον οδηγό εγκατέστησα πανεύκολα & γρήγορα την 8.04. Μετά είδα ότι δεν υποστηριζόταν η webcam του laptop. Σκασίλα μου για την webcam! Λες & θα τη δουλέψω καθόλου είπα τότε & όντως δεν τη χρησιμοποίησα & ούτε τώρα τη χρησιμοποιώ. Το cheese τότε δεν είχε εικόνα. Σήμερα είναι το μοναδικό πρόγραμμα στο οποίο έχει εικόνα η webcam αλλά δεν με ενδιαφέρει καθόλου για την cam.
Αφού έγινα μέλος της κοινότητας έμαθα για το ΕΛ/ΛΑΚ & ξύπνησα από τον λήθαργο που ήμουν, σαν τον Κιάνου Ρήβς στο matrix! Έμαθα τι παίζεται με τον κλειστό κώδικα, τον ανοιχτό & τις 4 βασικές ελευθερίες του. Τα προβλήματα που αντιμετώπισα στην αρχή ήταν ελάχιστα & λύθηκαν εύκολα με τους οδηγούς της κοινότητας & λίγο ψάξιμο στο internet. Αφού πέρασε 1 μήνας περίπου από την εγκατάσταση της 8.04 πήρα τη θρυλική απόφαση να διαγράψω τελείως τα vi$ta από το laptop (μέχρι & το recovery partition), αφού δεν τα είχα ανοίξει ούτε μία φορά απο την εγκατάσταση του ubuntu το οποίο με κάλυπτε πλήρως γι' αυτά που ήθελα να κάνω με το laptop.

[sima]

Γενικά η σχέση μου με το Linux μετράει 2 χρόνια. Πρώτη επαφή με Ubuntu 8.10 λόγω ενός μαθήματος (bash scripting) που είχα στη σχολή (αν και έβαλα Linux λίγους μήνες πριν το μάθημα). Με εξιτάρησε η όλη φιλοσοφία από την αρχή. Άσχετος τότε (άσχετος και τώρα! ), το εγκατέστησε ένας φίλος μου (άσχετος και αυτός). Με τα λίγα, με τα πολλά ανοίξαμε το κέντρο λογισμικού και τα παίξαμε με τις άπειρες εφαρμογές... έλα όμως που νομίζαμε ότι ΟΛΑ ΑΥΤΑ είναι ενημερώσεις... Και αρχίσαμε ένα- ένα να τα τσεκάρουμε για εγκατάσταση... ε σε μια φάση βαρεθήκαμε και σταματήσαμε, αφού είχαμε τσεκάρει καμιά 200αριά (αν θυμάμαι καλά). Μετά από μέρες καταλάβαμε την "ανοησία" που κάναμε. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη πατάτα που θυμάμαι από την μικρή σχέση μου με το Linux. Ότι άλλο θυμηθώ, το συμπληρώνω.

[dim459]

Το cheese τότε δεν είχε εικόνα. Σήμερα είναι το μοναδικό πρόγραμμα στο οποίο έχει εικόνα η webcam αλλά δεν με ενδιαφέρει καθόλου για την cam.

Λοιπόν αυτό με τη web cam είναι όντως ένα φετίχ.
Ομοίως ουδέποτε χρησιμοποιώ τη web cam, σε οποιαδήποτε εγκατάσταση όμως πάντα βάζω το cheese για να δω αν λειτουργεί και αφού δω τη φάτσα μου στην οθόνη μετά την εγκαταλείπω μέχρι την επόμενη εγκατάσταση, όντως παράξενο (εκτός αν χαίρομαι που βλέπω τη φάτσα μου, κάτι σαν πρωτόγονος που του έδωσαν καθρεφτάκι... )
Η μόνη φορά που ασχολήθηκα περαιτέρω μαζί της ήταν όταν έβαλα ubuntu σε μια φίλη που ήθελε να χρησιμοποιεί το skype, και για να δοκιμάσω αν λειτουργούσαν όλα σωστά αναγκάστηκα και έφτιαξα κι εγώ λογαριασμό για να μιλήσουμε.
Θεωρητικά λοιπόν έχω και λογαριασμό στο skype (πρακτικά δε θυμάμαι ούτε το username ούτε το password).

[clepto]

Off topic:
και εγώ το password το ξεχνάω πάντα και όταν θέλω να μπω κάνω 10 λεπτά...τώρα το σημείωσα στο κινητό

εγώ δεν θυμάμαι τι γκάφες έκανα...απλά μερικές φορές δεν άνοιγε το ubuntu
ακόμα και τώρα μερικές φορές...

[Star_Light]

OTAN ειχα πρωτοβαλει λινουξ και ετρεχα μερικες εντολες απο το τερματικο νομιζα πως ημουν advanced χρηστης!!!!

Η πραγματικοτητα ομως για το παραπανω ειναι πολυ πιο συνθετη και αρχικη και εχω μελλον ακομη

Το καλυτερο απο ολα ομως ειναι οτι εχω ορεξη

[Lionux]

Η εποχή της αθωότητας όμως
πέρασε γρήγορα και σύντομα
μπήκε στη σχέση μας η
ανάγκη χρήσης antivirus,
firewall, antispyware και
διάφορων άλλων anti_xxx .
Επιπλέον κάθε format (διότι
windows χωρίς τακτικό format
σήμαινε ένα σύστημα που
μετά από λίγο καιρό σερνόταν)
συνοδευόταν από την ανάγκη
να περνάω για ώρες drivers,
να εγκαθιστώ ξανά εφαρμογές
και φυσικά διαρκή αναζήτηση
νέων cracks, μιας και το
ευγενές σπορ της χρήσης
σπασμένων εφαρμογών δεν το
είχα αποφύγει.
Στην πορεία το όλο σκηνικό με
είχε κουράσει αφάνταστα και
έπιανα τον εαυτό μου να
δυσανασχετεί στην ιδέα ότι
έπρεπε να συντηρώ και να
υπηρετώ τον υπολογιστή μου,
αντί απλώς να τον
χρησιμοποιώ.

+1000000000

Εγώ έμαθα για το λινουξ το σωτήριο έτος 2009 (!!!) μέσα από ένα μπλοκ, το οποίο παρουσίαζε το Μονομάχο 4. Σκέφτηκα να το περάσω σε ένα στικ κ να το τσεκαρω. Μου άρεσε τόσο πολύ που έπειτα σκέφτηκα να το εγκαταστήσω στο σκληρό μου κάνοντας έτσι το laptop της υπογραφής μου dual boot. Η εγκατάσταση πήγε άψογα κ όλο κ περισσότερο όταν άνοιγα τον υπολογιστή μου έμπαινα περισσότερο στο Μονομάχο! Έχοντας αποτοξινωθεί μετά από λίγους μήνες από το λειτουργικό της M $ γράφτηκα στο forum (τότε linux format-νυν linux inside) έτσι ώστε να διαβάζω περισσότερα πράγματα για το λινουξ λειτουργικό μου. Εκεί λοιπόν έμαθα πως ήταν ένα remastersys του ubuntu! Μαθαίνοντας τι σημαίνει αυτό σκέφτηκα να περάσω σε ένα στικ το ubuntu κ να το δοκιμάσω.Έχοντας σκοπό να παραμετροποιησω το σύστημα μου με βάση τις δικές μου ανάγκες, συνέχισα με το ubuntu κ γράφτηκα κ στο forum μας! Οι δυσκολίες που αντιμετώπισα και αντιμετωπίζω ήταν κ είναι αρκετές, οι οποίες όμως με λίγη καλή διάθεση κ ψάξιμο λύνονταν και λύνονται στην συντριπτική τους πλειοψηφία!!! Το πιο εντυπωσιακο είναι πως η επίλυση ενός ζητήματος μπορεί να γίνει με ποικίλους τρόπους!!! Αισθάνομαι πολύ τυχερός και συνάμα ευτυχείς που γνώρισα και ασχολούμαι με το GNU/Linux και προσπαθώ την χαρά μου αυτή να την μοιραστώ κ με άλλους δείχνοντας τους αυτό το εκπληκτικό, πανίσχυρο,εναλλακτικό λειτουργικό σύστημα!!!

[UnKnown96]

Ας τα πάρουμε από την αρχή όπως και ο Dim459... Ξεκίνησα με τους υπολογιστές 5 χρόνια και κάτι μήνες πριν όταν ο πατέρας μου είχε φέρει σπίτι ένα παλιό μηχάνημα του 2000 προσορινά, μέχρι να πάρουμε καινούργιο... Σχετικά από τότε είμαι τρελαμένος με τους υπολογιστές και κάνω ότι πείραμα μου κατέβει στο μυαλό, κυρίως για να μάθω... Εκείνο το μηχάνημα μόλις το πήρα είχε Windows 98 νομίζω... Άρχησα να διαγράφω πράγματα που είχε μέσα και δεν μου άρεσαν και στα πρώτα 20 λεπτά είχε καεί. Τέλως πάντων πέρασαν κιάλοι υπολογιστές στα χέρια μου που τους διάλυσα (ήταν πεταμένοι σε μία αποθήκη του παππού μου...) μέχρι που ο πατέρας μου, μου αγόρασε ένα υπολογιστή 2000 ευρώ, που έχω ακόμα και σήμερα. Ήταν με Windows XP, με τα πειράματα μου, έμαθα πολλά και ο τεχνικός του χωριού κυριολεκτικά πλούτησε! Έμαθα για την πειρατία κλπ. Όλα τζάπα, όλα καλά αλλά είμουν μικρός και δεν είχα καταλάβει ότι ήταν παράνομο. Φανταστείτε... Αφού μπορούσα να κάνω τα πάντα (έτσι νόμιζα), έμαθα ότι υπήρχαν κιάλα λειτουργικά... Το Linux. Όταν το έμαθα νόμιζα ότι Linux ήταν μόνο το Ubuntu. Τα Kernel και η GNU, δεν τα είχα ακούσει καν... Το Ubuntu ήταν στην έκδοση 9.04 τότε και η 9.10 ήταν σε BETA ακόμα... Το πρωτοέβαλα όταν είχε βγει η 10.04. Πιο νωρίς δεν μπόρεσα γιατί μια το ξεχνούσα και από την άλλη θα είχα πρόβλημα με τα παιχνίδια που παίζει ο πατέρας μου, ήξερα ότι δεν δούλευαν σε άλλα λειτουργικά... Ο πατέρας μου δουλεύει το καλοκαίρι σε ξενοδοχεία και τον χειμόνα κάθετε... Το προϊγούμενο καλοκαίρι, αρχές Ιουνίου τον πέρνω τηλέφωνο και του λεώ: Πατέρα στο PC θα κάνω κάτι ιδικές δουλειές μιας και δεν το χρησιμοποιείς, για κάτι καινούργια πράγματα που θέλω να μάθω, θα τα βγάλω τα παιχνίδια. Τι να κάνει και αυτός μου λέει εντάξει, (από τα 10 μου, του λέω ότι θα είναι η δουλεία μου και γιαυτό με αφίνει να εξασκούμε ) Τα έβαλα και αφαίρεσα τα Windows χωρίς κανένα πρόβλημα... Και εκεί ξεκινάει η πλάκα! Και τι δεν έκανα... Κάθε δύο μέρες τα ξανα έβαζα από την αρχή γιατί τα χαλούσα συνέχεια! Σε μια στιγμή είχα βάλει και Dual Boot και είχα ένα πρόβλημα στα Windows με τα drivers και δέστε τι σκεύτηκα να κάνω, και ζήτησα βοήθεια από εδώ: viewtopic.php?f=39&t=12610 . Πάλι καλά που ήταν ο Epirotes και μου τα εξίγησε! Επίσης θημάμε το πρόβλημα με την εγγατάσταση προγραμμάτων... Αυτά τα Tarball... Όταν ξεκίνησα, όλα μου φαίνονταν άσχημα, εκτός από τα Drivers έψαχνα με τις ώρες να βρω και τα Program Files ! Επίσεις θυμάμε που έψαχνα να βρώ τον τύπο των Executable στο linux. Σκευτόμουν και έλεγα: Windows -> .exe | Mac -> .dmg | Linux -> ??? | :lol ... Τώρα πλέον τα ερωτήματα μου αυτά έχουν λυθεί και τα openSUSE μου δεν τα αλλάζω με τίποτα και στο Laptop που αγόρασα, μόνο αυτά έχω γιατί το χρησιμοποιώ μόνο εγώ. Στο παλιό PC έβαλα τα 7 για να παίζει ο πατέρας μου L2!